Brons in afvalkoers zorgt voor emoties bij Yoeri Havik: “Om er in Nederland bij te horen moet je een medaille pakken”
Yoeri Havik pakte op de slotdag van het WK baanwielrennen een bronzen medaille in de afvalkoers. De prestatie zorgde voor de nodige emoties bij de 34-jarige Nederlander. “Om er in Nederland bij te horen moet je een medaille hebben. Daardoor leg ik mezelf zoveel druk op”, legde hij na afloop uit aan de NOS.
“Dit was zeker voor nu het maximale. Tweede was misschien ook mogelijk, maar ik had me voorgenomen om aan te vallen”, opent Havik. Met nog vier renners in de baan, trok de Nederlander ten aanval, om zo zeker te zijn van een medaille. Havik slaagde in zijn missie, maar had vervolgens geen puf meer om zich te bemoeien met de strijd om de wereldtitel.

Het podium op het WK afvalkoers – foto: fotopersburo Cor Vos
Achteraf baalt hij daar een beetje van. “Dat was misschien niet nodig, want ik was gewoon sterk genoeg. Dus daar verschoot ik een hele dikke pijl. Maar ik had me ook voorgenomen om niet zuinig te zijn. In het tweede deel van de puntenkoers deed ik namelijk wel veel te voorzichtig. Achteraf voelde ik dat ik niet de nummer 7 in de wedstrijd was, maar misschien wel de nummer 2 of 3. Ik wilde mezelf niet weer tekort doen.”
De terugblik op het baantoernooi zorgt voor de nodige emoties bij de bronzen medaillist. Havik vertelt met tranen in zijn ogen waarom dat het geval is. “In die pelotonstress rijden is gewoon zo moeilijk. En om er in Nederland bij te horen moet je een medaille hebben. Daardoor leg ik mezelf zoveel druk op, terwijl ik ook al twee keer wereldkampioen geweest ben. Alleen toch twijfel ik wel eens aan mezelf.”
Een eer om met Viviani op het podium te staan
“Ik kan gewoon heel goed baanwielrennen, maar daar moet ik zelf in geloven”, gaat Havik verder terwijl hij de tranen uit zijn ogen wrijft. “Ook in individuele nummers. Toen de nummers 4 en 5 afvielen, dacht ik: ‘huh, die kunnen al niet meer’. Maar Campbell Stewart en Elia (Viviani, red.) konden nog wel. Ik vind het echt een eer om naast Elia op het podium te staan als hij wereldkampioen wordt in zijn laatste wedstrijd.”
Viviani pakte bij de laatste WK-wedstrijd uit zijn carrière dus het goud op het onderdeel, maar ook bij hem speelt onzekerheid soms op. “Ik was ongelooflijk nerveus voorafgaand aan deze afvalkoers, alsof het mijn eerste wedstrijd was”, gaf Viviani na afloop toe. “Dat zorgde op voorhand niet voor veel zelfvertrouwen.”
Om te reageren moet je ingelogd zijn.