Biniam Girmay wordt niet warm van Afrikaans WK-parcours: “We moeten realistisch blijven”
Nee, Biniam Girmay maakt zich geen illusies over het historische wereldkampioenschap wielrennen dat komend najaar voor het eerst in de geschiedenis wordt verreden op zijn eigen continent. “Het WK in Rwanda heeft 5500 hoogtemeters. Zegt dat niet genoeg?”, lacht de Eritreeër, die het kampioenschap niet bij zijn grote doelen van het jaar rekent.
De winnaar van de groene trui in de Tour de France is momenteel de grootste ster dat het Afrikaanse wielrennen rijk is. Maar dat wil niet zeggen dat hij zomaar bij de grote kanshebbers moet geplaatst worden voor de titelstrijd. “Mijn eerste reactie toen ik het parcours zag? Dat wordt een dagje gruppetto!”, aldus Girmay. “We moeten realistisch blijven. Op sportief vlak kan ik daar eigenlijk niets gaan doen.”
Girmay blijft dan ook heel voorzichtig in zijn uitspraken over het event. “Het is nog heel ver weg. Mijn hoofddoelen voor dit jaar zijn Milaan-San Remo, de Vlaamse klassiekers en de Tour de France. Pas daarna kan ik over het WK gaan nadenken. Ik moet me eerst op mijn doelen met de ploeg focussen, en dan pas kunnen we praten over het WK.”

Girmay naast Thijssen, die andere kopman van de ploeg – foto: Cor Vos
Al beseft Girmay wel hoe speciaal het kampioenschap kan worden. “Het moet er niet over gaan of ik er bij ben of niet, maar wel over het Afrikaanse wielrennen in het algemeen. Voor ons is het een grote eer dat zo’n groot event op Afrikaanse bodem wordt verreden. Alle mensen zitten daarop te wachten. Het zou een grote eer zijn om daar te zijn en de mooie kleuren van mijn nationale ploeg te tonen, dat sowieso.”
Stiekem dromen durft Girmay niet. “Ik heb al op dat rondje in Kigali gereden. Ik ken mezelf en ik ken mijn potentieel. Ik weet niet wat je verder van mij zou verwachten? Als ik daar tot de laatste ronde meedoe, dan kan ik ook een koninginnenrit in de Tour winnen. Je kan zoiets niet van mij verwachten.”
In Afrika wordt Girmay vaak enorm geleefd. Begrijpen de supporters uit zijn thuisland dan ook dat Girmay op het WK in zijn eigen continent wellicht niet voor de prijzen zal meedoen? “Zeker. Ik kom uit een land waar ze veel van wielrennen kennen. Ze begrijpen heel goed waar ik kan winnen en waar niet, dus de verwachtingen liggen niet heel hoog.”
Als je het dan toch over kolonies wil hebben waren het vooral de Franse, Noord-Afrikaanse kolonies (Marokko en Algerije voorop) waar het wielrennen het grootste succes kende na WOII. Pogingen in Congo, Ivoorkust, Tsjaad, Kenya, Soedan, Kameroen,... reikten minder ver.
Na de onafhankelijkheidsperikelen/oorlogen moet je eigenlijk zeggen dat het Afrikaanse wielrennen op z'n gat lag en pas in de jaren 1990 terug is gereanimeerd (Zuid-Afrika, Burkina Faso, Senegal) en pas veel later in de nu heersende landen Eritrea en in mindere mate Rwanda.
Alsof je een WK doet in Chili en die van Movistar vragen om het parcours vlakker te maken voor Colombiaan Gaviria.