Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Bernard Hinault spaart Franse renners niet: “Het ontbreekt ze aan ambitie”
Frankrijk is een wielerland bij uitstek, maar het wacht nu alweer veertig(!) jaar op een nieuwe Tourwinnaar. Voor de laatste Franse eindzege moeten we terug naar 1985, toen Bernard Hinault zijn vijfde en laatste Tour wist te winnen. De inmiddels 70-jarige Bretoen is ook niet echt optimistisch, als het gaat over de huidige staat van het Franse wielrennen.
“Er zijn geen Franse wielrenners die de Tour kunnen winnen”, is Hinault stellig in een uitgebreid interview met L’Équipe. “Er zijn momenteel geen echte kampioenen in Frankrijk. Er is niemand met een 1000cc-motor die het verschil kan maken. Wat we hebben, zijn 750cc-renners,”, neemt de wielerkampioen van weleer geen blad voor de mond. “Vroeger wonnen we regelmatig. Het is een vreselijke vaststelling, maar onmogelijk om te negeren.”
Volgens Hinault schort er iets aan de houding van de Franse wielrenners die nu deel uitmaken van het wielerpeloton. “Het ontbreekt ze al jaren aan ambitie. Ze nemen genoegen met een top 10-klassering. Neem David Gaudu. Hij werd in 2022 vierde in de Tour, maar in Frankrijk werd hij gezien en behandeld als een winnaar. In mijn ogen kom je met ‘goede benen’ eerste over de finish.”
Hinault heeft dan wel weer bewondering voor Julian Alaphilippe. “Hij richt zich liever op de wereldkampioenschappen of andere wedstrijden. Dat is beter dan een top 10-klassering als een geweldige prestatie te bestempelen. Dat de Franse renners klagen over kritiek, is al een teken van zwakte. Mijn kritiek zou hen juist moeten motiveren, om mijn ongelijk te bewijzen.”
Paul Seixas is de nieuwe Franse wielersensatie – foto: Cor Vos
Seixas als nieuwe wielerhoop
De vijfvoudig Tourwinnaar is dus niet bepaald te spreken over de huidige generatie aan Franse wielrenners, maar is wel hoopvol dat de nog maar 18-jarige Paul Seixas – bezig aan zijn eerste profseizoen – kan uitgroeien tot een wereldtopper. “Maar laat hem eerst de Tour de l’Avenir winnen. Dat zal hem veel bijbrengen richting zijn debuut in de Tour de France. Hij moet nog wel veel leren.”
Het dopingargument is volgens mij nauwelijks te gebruiken tegen uitspraken van oud-renners. 1. Het is vaak niet bewezen, 2. Het doet geen afbreuk aan wat zij inhoudelijk in te brengen hebben, 3. Er is waarschijnlijk op grote schaal wel doping gebruikt in het verleden, dus al deze mensen zouden een spreekverbod moeten krijgen over de huidige wielrennerij; dat is nogal onmenselijk, onhaalbaar en dus ook onwenselijk. Dit argument wordt ook vaak tegen Eddy Merckx gebruikt, maar ook bij hem geldt: met welk recht ontzeg je deze kampioen zijn uitingsvrijheid?
Ik denk dat als je toch een schuldige moet aanwijzen je kan zeggen dat de Franse teams toch met 'de Franse slag' werken. Alle mega talenten moeten zsm naar de grote ploegen in het buitenland om het beste eruit te halen. Zie opnieuw de stap van Lenny Martinez
Hopen nu maar dat iemand als Lenny Martinez of een andere jonge Fransman zijn ongelijk eens kan bewijzen via een podium in een grote ronde. Daar heeft Hinault dan nul procent aan bijgedragen, want gezaag van een door de tijd achterhaald figuur langs de zijlijn verandert echt die hun ambities en trainingsregimes niet.
Ik was er niet bij en mijn frans ging toen niet verder dan "non non rien n'a changé". Maar als ik terugdenk aan hoe we toen de voetbalteams voor een potje na school vormden was dat vooral "de lange, de rode, de sproet, etc".
Ik zou niet uitsluiten dat in den beginne en tegenover een journalist van een krant, zijn teamgenoten hem de patser / grote bek noemden (wat hij ook gewoon was en nog immer is).
Wikipedia haalt dat verhaal uit de Figaro van 25 juli 2014 (bijna 40 jaar later dus), waar gesteldt wordt dat Hinault de pejorative bijnaam wel prima vond (en Hinault het verhaal van 1975 bevestigt).
Daarin wordt verder Hinalut geciteerd die zegt dat iedereen in het peleton blaireau werd genoemd (sta mij toe daaraan te twijfelen) en zich vergelijkt met een das :
"als iemand me lastigvalt, gaat ik schuilen in mijn grot. Maar als ik naar buiten komt, dan bijt ik"
Dat klinkt voor mij als een rechtvaardiging achteraf (ik zou me dan liever de leeuw of de arend of zo genoemd hebben willen laten worden), maar goed ik was er niet bij en al was dat wel zo geweest had ik het niet begrepen.
En om terug te komen op de grote mond van Hinault van vandaag : het is natuurlijk onzin dat huidige (jonge) franse renners geen ambitie hebben. Ze hebben de ambitie van hun talent.
En ik heb geen reden aan te nemen alsof ze maar op 75% zouden trainen (zegt Hinault de man die zeker in de winter een broertje dood had aan moeten trainen (alleen wanneer hij zin had)) of anderszins de kantjes eraf lopen.
Ik zie Vauquelin, Lenny Martinez, niet de Tour de France willen maar beide hebben al veel moois laten zien. Soms breekt er wat later een derde echt door in wie de volgers het eerst niet zagen.
We will see.
Hetzelfde voor Seixas, Bisiaux en ander jong frans talent
Er is een hele rits aan prima jonge franse renners met verschillendekwaliteiten. En ik dacht dat juist Hinault zou moeten weten dat je de druk van 'franse renner *moet*de Tour winnen' zo lang mogelijk zo ver mogelijk weg van die jonge franse renners moet houden.
UIteraard noemt de breton Hinault de eveneens breton Seixas en niet de 'parijzenaar' (geboren in Fontainebleau maar dat is 'Paris' voor een breton) Bisiaux, toch ook talentvol in het rondewerk.
"quel blaireau ce mec!"
betekent in het frans toch echt : wat een patser! (of opschepper, er zit zelfs iets van schreeuwlelijk in).
Fransen denken bij blaireau in deze context totaal niet aan een das net zomin als wij bij 'daar komt de aap uit de mouw' aan een aap denken.
voila, dat wou ik al heel lang zeggen.
Maar met die derde betekenis krijgt die bijnaam een extra laag en vind ik hem ineens een stuk passender/cooler.
De bijnaam blaireau is bedacht door Michel Le Denmat, die vroeger met hem trainde. Hij vond hem eruit zien als een scheerkwast door de zweetband. De haren van een scheerkwast werden vroeger gemaakt van dassenhaar. Vandaar de naam blaireau. Blaireau staat ook voor vastberadenheid en vechtlust.
Wat je dacht klopt waarschijnlijk
precies, het exacte verhaal kende ik niet meer maar inderdaad die betekenis
Wel een paar erg goede coureurs natuurlijk, zoals Pinot, Bardet, Démare, Laporte, enz. maar eigenlijk maar 1 superster met JuJu. Met Seixas wordt er alvast weer hoop gekoesterd.
Leeft het wielrennen in Frankrijk nog wel volop?