In de regenachtige rit zat Lars Boom gisteren voor de tweede dag op rij in de aanval, ditmaal leverde de monsterontsnapping een mooie beloning op, de bergtrui. Helemaal de bedoeling was de ontsnapping van Boom niet, na maandag in de aanval te zijn geweest. “Na maandag was ik eigenlijk best wel naar de kloten”, zo laat Boom aan RaboSport weten.

Ondanks dat de aanval in eerste instantie niet de bedoeling was is de voormalig wereldkampioen tijdrijden bij de beloften zeer tevreden met de bergtrui. “Maar ik heb nu wel een leuk aandenken met die bergtrui. Daar had ik ook niet aan durven denken toen ik aan de Vuelta begon. Ik voelde me al snel best prima. De stramme benen waren rap vergeten. Het doel van de ploeg was mee zitten ontsnappingen. Dan moet ik niet zeuren en gewoon mijn werk doen. Tijdens de rit stelden we die bergtrui als doel, daar heb ik me vervolgens op ingesteld. En op de Cauberg kon ik me tweemaal lekker uitleven. Ik won ze redelijk makkelijk. Op de Mont Teux verraste Ramirez me bijna, maar was ik toch sterk genoeg.”

Nadat Boom de bergtrui veilig had gesteld was hij opeens weg uit de kopgroep en niet meer te vinden door de regie, de verklaring was heel simpel. “Ik moest vreselijk plassen. Het peloton was intussen tot op anderhalve minuut genaderd. We moesten nog veertig kilometer. En ik had vreselijk last van mijn blaas, want ik had al 180 kilometer geen tijd gehad om te plassen. Toen vond ik het welletjes en ben ik langs de kant gaan staan. Ramirez en Roels gingen er direct vandoor. Laat ze, dacht ik.”