foto: Belkin Pro Cycling

Team Belkin stapt vanavond met gemengde gevoelens in het vliegtuig terug naar Nederland. Zonder ritwinst op zak. En dat was het enige doel in de vijftigste Ronde van Turkije. Met een sprinttrein rond Theo Bos werd gemikt op de eerste en laatste twee ritten van de achtdaagse door Turkije. Met als beste resultaat een derde plek in de openingsrit, kwam de ploeg niet in buurt van de doelstelling van twee dagzeges.

“Dat is niet goed”, erkent ploegleider Michiel Elijzen na de finish van de laatste rit in Istanbul. “We kwamen hier natuurlijk om een rit te winnen, liefst zelfs twee. Dan is het teleurstellend als dat niet lukt.” Met telkens een top tien-notering in de vier aangemerkte etappes was Bos wél van de partij in de massasprints. Op de eerste dag, in de rit met start en finish in Alanya, moest hij zijn meerdere erkennen in Mark Cavendish en Elia Viviani. Met respectievelijk vier en twee overwinningen zijn zij de veelwinnaars van deze ronde geworden.

Ondanks de podiumplaats van Bos in de eerste rit, heeft de etappe een gerafeld randje in het geheugen van de 30-jarige sprinter gekregen, doordat hij net na de finish op een wedstrijdauto klapte. Een dag later in Kemer gooiden een mechanisch defect en een inschattingsfout roet in het eten. “Tijdens het schakelen ging er iets mis en verloor ik al mijn snelheid. Ook plaatste ik mijn jump net even te vroeg, maar dat maakte ook niet veel meer uit. Misschien was ik dan vijfde geworden in plaats van achtste”, klonk het na de etappe die opnieuw werd gewonnen door Cavendish.

Vijf etappes later, in de zevende rit met aankomst in Izmir, mengt Bos zich weer in de massasprint. Ditmaal door een geflopt tactisch manoeuvre bij het aansnijden van de laatste bocht, verliest Bos die dag diep in de finale van de rit te veel terrein op zijn concurrenten.

Twee dagen eerder – in de 177 kilometer lange vijfde rit tussen Marmaris en Turgutreis – sprint Barry Markus door afwezigheid van Bos naar een zevende plek. In de twee resterende ritten blijft Bos het middelpunt van de ploeg. “Het draait om vertrouwen. Wij geloven nog steeds dat Bos heel snel is. Het is belangrijk dat je steun biedt als iets mislukt. Maar de keuze is niet makkelijk als je nog een snelle jongen als Barry bij je hebt”, legt Elijzen uit. “En met één derde plaats is de oogst heel mager. Maar goed, soms heb je dat.”

“Vandaag kom ik net iets te kort op de toppers”, sluit Bos zich aan bij de verklaring van zijn ploegleider. “Het is jammer dat ik het harde werken van de ploeg deze week niet kon afmaken. Om daar nu direct conclusies aan vast te knopen, is te vroeg. Maar het is duidelijk dat twee ritzeges nu te hoog gegrepen zijn.” Elijzen: “Het zijn geen pannenkoeken die hier rijden. Cavendish en Viviani zijn duidelijk in vorm, dan wordt het al lastig. Maar er zijn ook lichtpuntjes: de sprinttrein staat er. Daar hebben we speciaal op getraind. De laatste dagen hebben we een team gezien dat goed op elkaar is ingespeeld. In de schakel tussen sprinttrein en sprinter is het deze ronde misgegaan.”

Bos: “Al moet een sprinter ook kunnen winnen als-ie slecht is. Ach ja, je weet wat ze zeggen over het leven van een topsporter; dat is een aaneenschakeling van teleurstellingen met soms een hoogtepunt.”

Na een korte rustperiode is de World Ports Classic, eind mei, de eerst volgende wedstrijd op het programma van Bos. “Op heel goede dagen kan hij de beste sprinters nog altijd verslaan”, is Elijzen hoopgevend. “Bos zal er staan in de World Ports Classic.”