Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Beginnersfout Alejandro Valverde opent weg voor Tadej Pogacar
Analyse Op het moment dat Tadej Pogacar in 1998 werd geboren, had in Murcia een 18-jarige amateur reeds de bijnaam ‘El Imbatido’ (de onverslaanbare) omdat hij vier jaar lang alle wedstrijden had gewonnen waaraan hij deelnam. Toen deze Spanjaard met de naam Alejandro Valverde in 2006 voor de eerste keer in Luik-Bastenaken-Luik zegevierde, deed in het Sloveense dorpje Klanec de zevenjarige Pogacar zijn heilige communie.
Wanneer dat Sloveense jongetje een jaar later zijn eerste racefiets te leen krijgt van de wielervereniging Rog uit Ljubljana, wordt de naam van Valverde al maandenlang verbonden aan de naam van zijn hond ‘Piti’ in de bloeddopingzaak ‘Operacion Puerto’. Diezelfde Valverde weet jaren later als 38-jarige na zes podiumplaatsen eindelijk de wereldtitel op de weg in Innsbruck te veroveren, maar op dat moment begint de naam van de dan net 20-jarige Pogacar door wielerland te zingen nadat hij de Tour de l’Avenir op zijn naam heeft geschreven.
En op de dag dat ‘opa’ Valverde tijdens ‘zijn’ La Doyenne 41 kaarsjes moet uitblazen op zijn verjaardag krijgt hij sprintles van de bijna 19 jaar jongere Pogacar.
In de straten van Luik gebeurt iets wat niemand voor mogelijk had gehouden. Je bent als wielrenner blijkbaar nooit té ervaren en té oud om beginnersfouten te maken. Alejandro Valverde doet in de sprint eigenlijk alles verkeerd. Hij laat zich kinderlijk eenvoudig op kop dringen van de vijf man sterke groep. Houdt geen rekening met de wind die pal op kop staat. En zet op zo’n 275 meter voor de witte kalklijn de sprint véél te vroeg aan.
Foto: Cor Vos
Twintig jaar tussen de beroepsrenners levert Valverde op deze dag geen profijt op. Hij is op zijn palmares liefst 128 overwinningen bij de profs rijk. Waaronder negen zeges in de Ardennen-klassiekers waarvan vier in La Liega. Overwinningen die hij iedere keer in een sprint wist te behalen. Zoals hij zo vaak na een zware wedstrijd de rapste van een kleine groep was.
On-be-grij-pe-lijk
Daarom is het on-be-grij-pe-lijk dat Valverde uitgerekend op zijn verjaardag als een beginneling sprint. Waarschijnlijk is hij al veel te euforisch dat hij op de Côte de la Roche aux Faucons een antwoord heeft op de versnelling van Michael Woods en Julian Alaphilippe. Alleen David Gaudu, Tadej Pogacar en hij weten nog aan te sluiten bij dit tweetal op deze pittige Ardennen-klim, die de laatste jaren is uitgegroeid tot dé scherprechter van het oudste Monument.
Het moet Valverde trots hebben gemaakt dat hij in zijn nieuwe levensjaar opnieuw met de besten mee kan. Dat hij een antwoord heeft op al die betweters die zich op een zogenaamde grappige wijze proberen te profileren over zijn drang om nog altijd op het allerhoogste niveau te fietsen. Ik maak een diepe buiging voor de beroepsernst van de Spanjaard. Je kunt hem wel blijven veroordelen voor zijn fout in het verleden en vooral het feit dat hij zijn aandeel in ‘Operacion Puerto’ nooit heeft erkend. Ondertussen weten we ook dat in die jaren ruim 90% van het peloton hetzelfde als de Movistar-kopman deed en alleen zijn tijdgenoten die enorm onder druk kwamen te staan hebben over hun ‘misdaden’ gesproken. Valverde heeft na zijn schorsing met beide handen een tweede kans gegrepen en dwingt nu al talrijke jaren in het peloton veel respect af.
Alejandro Valverde. Foto: Cor Vos
Vorig jaar waren er bij hem voor het eerst twijfels om te stoppen. Door de strenge lockdown in Spanje tijdens de eerste Corona-golf verliest Valverde het plezier in het fietsen. Twee maanden lang zit hij thuis opgesloten, nadien heeft hij niet veel zin om opnieuw te beginnen. Voor het eerst in zijn loopbaan weet hij ruim een jaar niet te winnen. Al zegt het veel over zijn karakter dat hij de Tour de France nog als twaalfde afsluit en vervolgens als tiende in de Vuelta a España eindigt. Dit is zijn negentiende (!) top-tien klassering in een grote ronde. De renners die dit hebben gerealiseerd zijn op één hand te tellen.
Valverde viert dit jaar op 3 april zijn overwinning in de Gran Premio Miguel Indurain uitbundig. Voor het eerst sinds augustus 2019 weet hij weer eens een koers te winnen. Het is voor hem vooral het bewijs dat hij opnieuw klaar is voor zijn Ardennen-klassiekers. De derde plaats op de Muur van Huy in de Waalse Pijl onderstreept dat hij nog altijd met de besten kan wedijveren en dat de tand des tijds nauwelijks invloed op hem heeft.
Alaphilippe, Gaudu, Pogacar, Woods en Valverde op de Roche aux Faucons in Luik-Bastenaken-Luik. Foto: Raymond Kerckhoffs
In principe was de editie 2021 zijn laatste ‘La Lieja’. Al twijfelt hij met de recente topprestaties opnieuw of hij wel moet stoppen. Of er gewoon nog een jaartje aan vast moet plakken… Helemaal na deze editie van La Doyenne. Als 41-jarige met een beginnersfout afscheid nemen van ‘zijn’ monument, dat kan toch niet.
Schande
Al is het geen schande om te verliezen van het nieuwe wonderkind Tadej Pogacar. Het is niet alleen indrukwekkend hoe sterk de 22-jarige Sloveen voor zijn leeftijd is, maar ook hoe koelbloedig en slim Pogacar koerst. In de sprint kiest hij bewust niet voor het wiel van Valverde, maar plaatst hij zich in de laatste positie van de groep achter Julian Alaphilippe. Hij overziet de hele situatie en weet precies het goede moment te vinden om zijn neus in de wind te steken en toch nog genoeg meters te hebben om iedereen te passeren. De kopman van Team UAE – Emirates verklaart na de finish dat hij in oktober genoeg heeft geleerd van de chaotische sprint met Roglic, Alaphilippe en Hirschi op dezelfde aankomst in Luik waar hij destijds de traagste van het kwartet was.
De naam van Pogacar op de erelijst van Luik is een geschenk voor de wielersport. Voor het eerst sinds Bernard Hinault in 1980 weet weer eens een heersende Tour de France-winnaar in ‘Liège’ te winnen. En dat terwijl Luik hét monument is dat het beste bij de klassementsrenners van de grote rondes past. Het is de enige voorjaarsklassieker waarin de kampioenen van het klassement goed uit de voeten kunnen. De erelijst is daarvoor het beste bewijs. De afgelopen dertig jaar stond op het Ardennen-podium liefst 35 maal een renner die ooit in de top-drie eindigde van Tour, Giro of Vuelta. Geen andere klassieker kan daar tegenop.
Of Pogacar zo’n rijke wielercarrière als Valverde krijgt, daar beginnen we langzamerhand in te geloven. Of hij ook zo’n lange loopbaan krijgt, valt te betwijfelen. Valverde gaf daar zelf een goed antwoord op in een interview afgelopen week met Hugo Coorevits van Het Nieuwsblad. “Ik weet niet hoelang Pogacar het zal trekken in deze sport”, zei Valverde. “Wielrennen is niet meer te vergelijken met toen ik bijna twintig jaar geleden prof werd. Het is veel meer methodisch geworden. Alles wordt wetenschappelijk benaderd. Een wielrenner is nog maar weinig thuis met alle stages die belangrijker worden dan de wedstrijden. Daarbij neemt de druk van de ploegen alsmaar toe. Hierdoor is het automatisch vooral mentaal een zwaardere sport geworden.”
En dus had Valverde vooral een goede raad aan Pogacar: “Maximaal genieten van je successen.”
Als Pogacar die wijze woorden van Valverde in zijn hoofd knoopt dan valt er voor ons wielerliefhebbers nog vele jaren nog heel veel te genieten van dit Sloveense wonderkind.
Of Valverde te vroeg of te laat begint: tja....vergeleken met alles wat daar zat heeft hij op 41 jarige leeftijd zijn echte scherpte in de sprint verloren. Het is nu vooral nog zijn reputatie die hij nog heeft als snelle man, voor de rest is het vooral zijn taaiheid.
Enige kans die hij in mijn ogen had, was in de laatste bocht meteen sprinten/demarreren. Want wie hem dan gaat halen is verloren. En 1 moment van twijfel kan genoeg zijn om het tot aan de meet te redden.
Bv Amstel Gold Race waar hij volgensmij ook van zo ver startte en Alaphilippe achter hield!
Met zn oude taaiheid moet hij wel van ver.
De reden dat het vandaag niet lukte was vooral de alertheid van Woods (en anderen). Die ouwe kreeg geen meter cadeau waar je dat soms wel hebt als je van zo ver gaat. Nu zaten ze perfect in de slipstream. En Pogi en Alaphilippe waren gewoon stukken vinniger
Direct na de koers gisteren vroeg ik me ook af, ondanks de leuke finale, waar je nu in 's hemelsnaam over zou moeten schrijven. Er waren best een aantal kleinere aanknopingspunten, maar niets was écht noemenswaardig om uit te vergroten tot een column.
Waarom zijn er opeens 2 posts onder mijn initiele post verdwenen?
Om niet uit de toon te vallen toch een stukje kritiek; is het nou La Liega of La Lieja?
Ik heb het idee dat hier diverse comments "weg gemodereerd" worden. Klopt dat?
Ik kan me voorstellen dat het voor Raymond misschien niet leuk is om te veel kritiek onder zijn analyse te hebben, en dat jullie er daarom voor kiezen om strak te modereren.
Persoonlijk vind ik dat jammer. Als het schelden/beledigen wordt dan vind ik het prima dat er ingegrepen wordt. Maar wanneer het enkel scherpe kritiek is, dan vind ik het persoonlijk een zwaktebod om dan te modereren. Hoge bomen vangen nou eenmaal meer wind dan de hele kleintjes...
Een column moet juist schuren, het is niet voor niets een opinie. Dit laatste geeft juist al aan dat het iemands eigen visie op de situatie betreft en niet perse de waarheid is.
Ik kan me persoonlijk niet altijd vinden in de visie van Raymond maar ik merk wel dat ik ze direct lees zodra ze online verschijnen. Dan doe je het toch echt wel goed als columnist.
Ik zie het nu ook ja. Ik was serieus van gedachte dat er "opinie" bij de berichten van Kerckhoffs stond. Een "analyse" doe je naar mijn weten op feiten. Op basis daarvan mag je wel naar eigen inzicht een conclusie trekken. Maar de analyse an sich moet volgens mij zuiver zijn.
Dan zie ik vaak een stuk betere analyses bij diverse forumleden terug. Die wel objectiever kijken, waarbij oorzaak en gevolg wel logisch zijn. Je hoopt eigenlijk op minimaal hetzelfde niveau bij de analisten die ervoor betaald worden (En dan doel ik op Kerkhoffs, maar ook op Bruyneel in de afgelopen TdF).
Bij zo'n stijl als Kerckhoffs toepast moét er een 'overdreven' element in zitten. Als dat er niet is ga je er een bedenken. Ik snap die vent helemaal net zo goed als de slimmerds die er vervolgens aan alle kanten gaten in boren, dat heeft met inlevingsvermogen te maken.
Als er niks te schrijven valt, schrijf dan ook gewoon niks. En als je toch wat wilt schrijven, noem het gewoon een opinie. Maar zoals jij stelt dingen "overdrijven" en er vervolgens "Analyse" bij zetten, dat gaat er bij mij niet in.
Overigens valt er genoeg te analyseren. Of het nu gaat over wat het huidige parcours van LBL ons heeft geleerd (met het vals plat bovenop de Roche aux Faucons en de lange afdaling die pas stopt op 1 km voor de finish), waarom bepaalde figuren in de kopgroep vertrouwen had in zijn sprint / liever mee rijdt en vijfde worden (lees: Woods en misschien ook Gaudu) dan gaat linkeballen met het risico dat er nog 3 man terug komen en er veel tactischer gespeeld gaat worden. Waarom er niemand met Ineos mee draait als er op de Redoute een groepje van een man of 20 weg is. Etc.
Kortom, genoeg andere dingen dan een zogenaamde beginnersfout van Valverde en de sprint die gewonnen wordt door Pogacar.
bij mij ook. Ging over jouw suggestie dat sommige forum leden betere analyses maken dan de professionals. En dat ik het mooi zou vinden als forumleden een keer een poging zouden mogen wagen....
Als deze site van oa Kerckhoffs, Dick & aanverwanten is schrijven zij de artikelen, wij hebben de comment sectie. Dat hier af en toe om puur beschermende redenen is ge-edit wordt vind ik dan wel weer laf. Ik heb er zelf ook wel eens mee te maken gehad ja.