Baansprinters lopen medailles mis op de keirin: “Het was een tactische fout”

Woensdag was de euforie groot bij baansprinters Roy van den Berg, Harrie Lavreysen en Jeffrey Hoogland. Het goud op de teamsprint zorgde voor trots en blijdschap in het Nederlandse kamp. Een dag later overheersde teleurstelling. Lavreysen en Hoogland behalen beiden geen podiumplek op de keirin, waarbij Lavreysen zelfs de finale aan zich voorbij moest laten gaan. “Wij zijn ook mensen”, aldus Lavreysen in gesprek met de NOS.

Donderdag bleek niet de dag van de Nederlandse baansprinters. De kwartfinales werden door zowel Harrie Lavreysen als Jeffrey hoogland nog op eenvoudige wijze overleefd, maar in de halve finale ging het voor de regerend Olympisch kampioen al mis. “Verliezen hoort er ook bij. Zoals Roy (van den Berg, red.) gisteren al zei: we zijn ook mensen”, aldus Lavreysen. De Nederlander was vanuit een positie achterin naar voren gereden in de eerste van drie ronden. Uiteindelijk bleek die inspanning wellicht te veel.

“Ik moest veel meters maken. Ze laten me er natuurlijk ook niet tussen”, blikt Lavreysen terug. “Het waren vandaag niet de benen waardoor het misging. Het was een tactische fout. Op de kilometer heb ik geen tactiek nodig. Het is gewoon blind rammen.” Lavreysen heeft dus nog meerdere kansen om zich te revancheren. Vrijdag rijdt hij de één kilometer tijdrit en zondag is de finale van de individuele sprint.

20 okt

Lees ook WK baanwielrennen 2024 in Ballerup: Uitslagen en medaillewinnaars

20 okt

Jeffrey Hoogland: ‘Ik baal ontzettend’
Die andere Nederlander, Jeffrey Hoogland, wist in diezelfde halve finale zich wel te kwalificeren voor de finale. Met zich op een medaille was de gelote zesde startpositie een domper voor de finale. “Ik trok de verschrikkelijkste positie”, aldus Hoogland. Ook hij wilde al vroeg in de koers meters goedmaken. Het zou hem aan het einde de kop kosten.

“Ik wilde naar de leiding rijden en dan een of twee renners me weer laten passeren. Maar ik ging al te hard, waardoor niemand me voorbijging.” Hoogland viel stil en moest genoegen nemen met de zesde plaats in de finale. “Ik baal ontzettend. Ik had iedereen trots willen maken. De kans was er.”