Arnaud Démare heeft net als in 2021 Parijs-Tours gewonnen. De sprinter van Groupama-FDJ was in de straten van Tours de snelste van een uitgedund peloton. Edward Theuns werd tweede, Sam Bennett derde.

Sinds 2018 start Parijs-Tours steevast in Chartres en dit jaar was dat niet anders. Vanuit deze stad ging het in een kleine 215 kilometer naar Tours. In de laatste zeventig kilometer kregen de renners de nodige gravelstroken en hellingen voor de kiezen, maar de beginfase was goed te doen. Hier ontstond een kopgroep van vijf renners. Jonas Abrahamsen (Uno-X), Clément Carisey (Go Sport-Roubaix Lille Métropole) en Alexis Gougeard (B&B Hotels- KTM), de drie die in eerste instantie vooruit reden, kregen op een gegeven moment het gezelschap van Romain Cardis (St Michel-Auber93) en Maël Guégan (U Nantes Atlantique).

foto: Cor Vos

Valpartijen
Het peloton liet begaan, maar dat betekende niet dat er in het pak niets gebeurde. Er waren meerdere valpartijen te noteren. Eerst gingen Fernando Gaviria en Benoît Cosnefroy tegen de grond, later was er nog een crash met onder anderen Hugo Hofstetter en Jenthe Biermans. Allen konden zij hun weg echter vervolgen. Hetzelfde gold voor Niki Terpstra, die halverwege zijn laatste koers als prof ook het asfalt nog zou kussen.

Hoewel Alpecin-Deceuninck, Jumbo-Visma, UAE Emirates en later ook Groupama-FDJ de koers controleerden, kregen de vijf koplopers een flinke voorsprong. Ze mochten bijna zeven minuten uitlopen.

Opgave De Lie
Met nog een kleine zeventig kilometer te gaan, waar de finale begon, was er in het peloton een grote valpartij. Hier waren onder anderen Jasper Philipsen en Arnaud De Lie betrokken. De Lie moest opgeven, net als zijn ploeggenoot Brent Van Moer. Een andere sprinter, Sam Bennett, koos in deze fase verrassend de aanval. Hij kreeg Kim Heiduk (INEOS Grenadiers) mee.

Later gingen ook Clément Russo (Arkéa-Samsic), Tim van Dijke (Jumbo-Visma), Alex Kirsch (Trek-Segafredo), Rui Oliveira (UAE Emirates), Antoine Raugel (AG2R Citroën), Oliver Le Gac (Groupama-FDJ) en Luca Mozzato (B&B Hotels – KTM) in de tegenaanval. Van Dijke kreeg echter een lekke band, terwijl enkele van zijn metgezellen ook terugvielen. Aldus waren er met nog veertig kilometer te gaan vijf achtervolgers: Russo, Heiduk, Bennett, Mozzato en Kirsch.

foto: Cor Vos

Abrahamsen solo
Zij hadden nog altijd een achterstand van een minuut en 45 seconden op de kopgroep, die ook begon uit te dunnen. Gougeard moest lossen, Carisey had lek. Op dertien kilometer van het einde ging Abrahamsen er dan alleen vandoor. Hij verdedigde op dat moment nog een kleine voorsprong op de achtervolgers. Deze werden op hun beurt op de hielen gezeten door het peloton, waar Groupama-FDJ er alles aan deed om Démare weer voorin de koers te brengen. Kortom: alles zat nog op een zakdoek bij het ingaan van de laatste tien kilometer.

Kirsch besefte bij de achtervolgers dat er wat moest gebeuren en trok op de laatste helling van de dag stevig door. Enkel Le Gac en Heiduk konden volgen: Bennett en de rest moesten passen. Aldus kregen we bij het binnenrijden van Tours vier koplopers. Zij hielden het vol tot anderhalve kilometer voor het einde, toen het peloton – of wat daar nog van over was – dan toch de aansluiting maakte. Een sprint van deze uitgedunde groep, waar ook de afscheidnemende Philippe Gilbert zich nog in bevond, moest de beslissing brengen.

‘Massasprint’
Stefan Kung trok deze sprint aan voor Arnaud Démare, die even ingesloten dreigde te raken. De Fransman van Groupama-FDJ vond echter een gaatje en kwam er met krachtige slagen uit. Hij hield Edward Theuns af, die op de tweede plek zou eindigen. Sam Bennett werd nog derde.

foto: Cor Vos