Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Annemiek van Vleuten wint op La Planche en grijpt historische eindzege Tour de France Femmes
Annemiek van Vleuten heeft historie geschreven door de opnieuw geïntroduceerde Tour de France Femmes te winnen. De Nederlandse topfavoriete van Movistar zette in de laatste etappe, met aankomst op de zware La Super Planche des Belles Filles, de puntjes op de i door de slotrit te winnen ín de gele trui. Achter Van Vleuten stelde Demi Vollering (SD Worx) haar tweede plaats veilig in de rituitslag en het eindklassement, terwijl ze ook de bolletjestrui won.
De openingsfase van de etappe ging aan een flink tempo. Op papier leek de aanloop naar de drie beklimmingen van de dag vlak, maar dat viel vies tegen. Al vroeg in de rit werd een grote groep gelosten gemeld op een van de oplopende stroken, met daarbij rensters als Lotte Kopecky, Chantal van den Broek-Blaak en Marit Raaijmakers. Dit gebeurde onder de werken van FDJ-Suez-Futuroscope, terwijl ook Movistar op kop reed.
Grote kopgroep rijdt weg na eerste klim
Nog voor de tussensprint in Faucogny et la Mer, waar Maria Giulia Confalonieri als eerste passeerde, kwam de groep met gelosten weer terug, maar daarna wachtte meteen de Côte d’Esmouilières (2,3 km aan 8,5%). Daar probeerde Rachel Neylan te ontsnappen, maar zij kwam niet weg. Het peloton werd namelijk flink uitgedund en Demi Vollering sprintte op de top naar de bergpunten.
Kort na de top reed een tiental weg uit het peloton, met onder meer Nederlands kampioene Riejanne Markus, Yara Kastelijn, Pauliena Rooijakkers, Mavi Garcia, Leah Thomas, Grace Brown, Liane Lippert en Elise Chabbey. Daarvan waren Garcia (op 12.06 minuut van de gele trui) en Chabbey (op 12.24) het best geplaatst. Leidster Van Vleuten vond dat allemaal prima en liet de kopgroep, en nog wat andere tegenaanvalsters, ruim een minuut wegrijden.
Annemiek van Vleuten in het peloton – foto: Cor Vos
SD Worx gaat rijden na pech Van Vleuten
Nog voor de Ballon d’Alsace (8,7 km aan 6,9%) was er pech voor Van Vleuten, die van fiets moest wisselen en flink moest achtervolgen. Er was namelijk een breuk in het peloton en SD Worx profiteerde van het pechmoment door tempo te maken. Het verschil was even 45 seconden, maar Van Vleuten wist op de eerste flanken van Ballon d’Alsace het gat ogenschijnlijk simpel te dichten.
Op de klim spatte de koers vooraan en bij de favorieten uit elkaar, maar Van Vleuten – die in totaal vier keer van fiets wisselde – hield wel de controle in handen. Ook enkele versnellingen van Demi Vollering wist ze te counteren. Daardoor kon de kopgroep met 1.10 minuut voorsprong over de top van Ballon d’Alsace te komen. Die groep hield de voorsprong vast in de vallei richting de voet van La Planche des Belles Filles, al was er vlak voor de klim ook wat onenigheid.
Alles komt bijeen op de slotklim
Markus, Lippert, Chabbey, Rooijakkers, García, Kastelijn, Brown, Krista Doebel-Hickock, Paula Andrea Patiño begonnen uiteindelijk met een kleine halve minuut voorsprong aan de steile slotklim van 7 kilometer aan 8,7%, waardoor de verschillen weer te overzien waren.
Rooijakkers besloot meteen aan de voet te demarreren vanuit de kopgroep en daarmee maakte ze het Spaans kampioene Garcia moeilijk. Maar in de achtergrond besloot Van Vleuten zes kilometer onder de top te versnellen. Ze sprong naar ploeggenote Patiño, die flink tempo maakte en zo Van Vleuten lanceerde. Vollering koos voor haar eigen tempo en had de grootste moeite om de gele trui te volgen.
Er staat geen maat op Van Vleuten
Van Vleuten ging op en over de laatste vluchters, waarna ze was begonnen aan een solo van 5,3 kilometer. Achter haar hield Vollering knap stand. De draagster van de bergtrui hield het verschil lang rond de 20 seconden, terwijl de groep daarachter steeds meer terrein verloor. Dichterbij Van Vleuten kwamen Vollering en de andere favorieten echter niet.
Van Vleuten klautert naar de top – foto: Cor Vos
Met 35 seconden voorsprong op Vollering en 1.45 minuut voorsprong op de groep-Niewiadoma begon de geletruidraagster aan de laatste anderhalve kilometer, waarvan de laatste kilometer ook nog eens ongeasfalteerd was en stroken tot 24% (!) kende.
Van Vleuten kende geen slecht moment meer op het gravel en wist met grote overmacht haar tweede etappe op rij te winnen. Het was de volgende kers op een al heel lekkere slagroomtaart, want ze stelde daarmee ook de eindzege in de Tour de France Femmes veilig. Vollering volgde 30 seconden later op de top van La Planche.
Niewiadoma derde in het eindklassement
De strijd om de laatste podiumplaats was ook nog spannend. Kasia Niewiadoma moest Juliette Labous, Cecilie Uttrup Ludwig, Silvia Persico en Elisa Longo Borghini achter zich houden. Van dat groepje haakte Ludwig het eerst af op La Planche des Belles Filles, waarna het uitdraaide op een sprint in de laatste, loeisteile 300 meter. Persico wist met een knappe versnelling derde te worden in de rit, maar het was Niewiadoma die vierde werd en zo derde werd in het eindklassement.
Het eindpodium – foto: Cor Vos
(Advertorial)
Demi Vollering en Polestar bundelen de krachten. Als topsporter staat Demi voor focus, balans en duurzame prestaties, net als Polestar. Samen laten ze zien dat performance en verantwoordelijkheid perfect samenkomen. Schrijf je in en ontvang persoonlijke berichten van Demi en een tot nu toe onverteld verhaal. Over haar weg naar de top, haar keuzes buiten de koers en haar visie op vooruitgang die verder gaat dan snelheid alleen. Ook deelt ze waarom de Polestar 3 haar inspireert in vorm, functie en filosofie.
Verder best wel genoten deze week. Zit goed zo direct na de mannen
Rox daarentegen vind ik echt top
https://www.wielerflits.nl/nieuws/tour-de-france-femmes-vijf-nederlanders-bij-parkhotel-valkenburg/
Niewiadoma vandaag ook weer uitstekend, hoewel ik de indruk heb dat zij bij wat hogere temperaturen, zoals gisteren bijvoorbeeld, beter presteert. Dan kan ze namelijk… ok, kappen nou voordat Wokie Jopie en consorten zich weer gaan roeren…
Ik heb ook genoten hoor deze week. En ook van Niewiadoma ;)
Maar dat zal Oblomov wel niet voldoende zijn. De Nederlandse top is erg smal, het is maar net hoe je het bekijkt.
En dit alles omdat ik ander topic de euvele moed had om de hoop uit te spreken dat Van Anrooij zich tot een klassementsrenster zou ontwikkelen.
Dat je bij de latere fietswissels gewoon doorrijdt kan ik begrijpen, dat je doorrijdt als je al op kop aan het rijden was ook, of dat je doorrijdg als iemand niet kan volgen in een afdaling en valt. Maar dat doelbewust naar de kop komen als de gele trui lek rijdt is (zoals Van Vleuten het zelf diplomatisch zei) niet mijn stijl. En al zeker niet van Trek of Canyon voor rensters die 7 minuten achter staan en eventueel van plek drie naar plek twee zouden kunnen springen bij zware achterstand voor Van Vleuten.
Bevel is bevel helaas
Uiteraard (zal het zelf maar neerschrijven voor een stel reaguurders weer over me heen tuimelt) speelt daarbij de aantrekkelijkheid voor een tv-kijkend publiek een grote rol, maar een Tour zonder tijdrit vind ik persoonlijk moeilijk te verteren.
Ze hadden voor een klimtijdrit naar La Planche (niet de gravel uitloper dan) kunnen opteren... Niet dat dat enig verschil had uitgemaakt in de einduitslag. Alternatief had een proloog op de Champs Elysées kunnen zijn. Of (spektakelrijker) een ploegentijdrit.
Hopelijk volgend jaar een Tour van minstens 10 dagen, mét een individuele tijdrit erin.
Als we het over een vlakke (openings)tijdrit hebben, dan had je met Van Dijck (niet aan de start op de OS, wel wereldkampioene TT 2021, met Reuser als dichtste opponente en Van Vleuten op plek 3), wel aardig weerwerk voor Van Vleuten.
@Alfred
Zouteloos? Ben het me je eens dat de parcours-indeling beter had gekund. Dagje opschuiven zodat de Planche des Belles Filles op een zaterdag viel, had nog gekund. Maar het tweeluik Granon-Alpe d'Huez het weekend inschuiven, was met het huidige parcours geen haalbare kaart.
Zelf blijf ik erbij dat de Tourstart in Kopenhagen ondanks het enthousiasme weinig meerwaarde heeft opgeleverd, en dat dit eigenlijk ook te voorspellen was ( de rit over de brug in Denemarken had misschien aardig wat potentie, al kwam het er niet uit, maar wel spectaculaire beelden en een tot de verbeelding sprekende spurt - het feit dat zowel Jakobsen als Groenewegen wonnen was voor de gemiddelde wielerkijker waarschijnlijk ook een minder groot verhaal dan voor de echte volger).
Openen met een proloog op een stadsparcours in pakweg Rijsel, dan meteen de Calais-rit op zaterdag, en de Roubaix-etappe op zondag, was natuurlijk een veel spectaculairdere start geweest. In dat scenario kom je met de Granon-rit ook in het weekend uit (maar dan zat Planche des Belles Filles op een weekdag, en zo is het altijd wat). Zelf vond ik de ritten naar Lausanne en zeker die naar Mende (een klassieker toch) met Matthews echt wel aardige kijkstukken voor een weekenddag.