Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Andy Schleck geniet van witte trui Florian Lipowitz: “Rijdt als iemand die al 15 jaar op de fiets zit”
Interview In het Village Départ, langs het parcours of bij de ploegbussen. Wie Andy Schleck tegen het lijf wil lopen, hoeft in de Tour de France niet lang te zoeken. Je komt hem altijd wel ergens tegen. Immer vrolijk en in voor een praatje. Wij zochten hem op bij de Skoda-stand in het Village Départ voor een gesprek over het belang van de witte trui, Florian Lipowitz en Pogacar versus Vingegaard.
Zes keer stond hij aan het vertrek van de Tour. Bij zijn debuut in 2008 veroverde hij meteen de witte jongerentrui. Iets wat hij in de twee daaropvolgende edities ook zou doen. Hoewel het eindklassement van de editie 2010 ook op zijn naam staat, wordt hij vooral herinnerd als die jonge renner in de witte trui.
“Ik ben blij dat ik niet helemaal vergeten ben”, grapt Schleck, inmiddels 40-jaar en gekleed…. in een wit overhemd met het groene logo van Skoda. Als ambassadeur van het automerk is hij het grote uithangbord tijdens de Tour. “Ik denk dat ik een paar jaar geleden mijn stempel op de Tour heb gedrukt en dat is ook de reden waarom ik hier vandaag ben. Die witte trui en de manier waarop ik in die jaren in de Tour reed, zijn mensen gelukkig bijgebleven. Dat is natuurlijk leuk om te horen.”
Wat ligt je het meest na aan het hart: de drie witte of die ene gele trui?
“Ik heb ontzettend veel goede herinneringen aan die witte truien en ik word er inderdaad nog vaak aan herinnerd, zeker als ik weer hier in de Tour ben. Maar de Tour draait om de gele trui. Ik kies dus toch voor het geel.”
Hoe kijk je naar de huidige Tour met Pogačar en Vingegaard?
“Ik was lange tijd niet 100% zeker dat de Tour al gelopen was. Pogačar oogde onverslaanbaar, dat moet ik erkennen, maar misschien niet onstuitbaar. In de rit naar de Mont Ventoux zagen we een Vingegaard die niet veel voor hem onderdeed, ook al verloor hij een paar seconden in de sprint. Als Pogačar zich goed had gevoeld, had hij toen blijven aanvallen en die etappe gewonnen, want hij is een kannibaal op de fiets, hij wil altijd winnen. Als er al wat twijfel was, dan heeft Pogacar die in de Alpen weggenomen.”
Is je betrokkenheid bij het profwielrennen beperkt tot de periode rond de Tour de France?
“Zeker niet! Ik organiseer ook de Skoda Tour of Luxemburg en werk achter de schermen met verschillende teams. Ik help met sponsoring voor teams en ondersteun renners – vooral jonge talenten – als een soort mentor. Ik ben vandaag de dag veel meer betrokken bij het wielrennen dan toen ik zelf nog reed.
Wat is je bijgebleven van de strijd om de witte trui?
Van de vier truien heeft de witte misschien de minste waarde, maar aan de andere kant heeft hij ook grote waarde. Iemand die de witte trui draagt, is een potentiële Tour de France-winnaar. Misschien niet het jaar dat hij de witte trui draagt, maar wel in de jaren daarna. Het is een zeer gewilde trui. Als renner ben je er trots op om hem te dragen.
“Florian Lipowitz ken ik niet persoonlijk, maar ik mag zijn manier rijden van wel. Hij is gewoon een heel getalenteerd renner. Hij komt uit het langlaufen en de biathlon, dus hij heeft de genen. Maar de manier waarop hij nu al rijdt… Hij rijdt als iemand die al 15 jaar op de fiets zit. Ook tactisch zeer slim, wat vaak het probleem is bij mensen die later in de sport komen. Hij is 24 denk ik, en we kunnen zeker veel van hem verwachten in de toekomst.”
Hoe kijk je aan tegen de ontwikkeling van jonge renners tegenwoordig vergeleken met toen jij jong was?
“Ik denk dat er geen weg terug meer is, maar het is wel belangrijk om heel voorzichtig te zijn. Als je een 18-jarige hebt die nu al 6,8 watt per kilo trapt, 35.000 kilometer per jaar rijdt, hoogtestages doet en perfecte voeding heeft, is er dan nog marge om deze jongens te ontwikkelen? Ik denk van niet. Soms moeten we, ondanks alle data en wetenschap, een beetje terug naar weer gewoon fietsen. Als je kijkt naar de besten in het peloton, zoals Pogačar… Ik heb nooit gelezen dat hij zijn eten afweegt of veel hoogtestages doet. Wat ik hoor en zie, is dat hij gewoon op zijn fiets rijdt.”
Is het erg als carrières korter worden?
“Niet per se. Je hoeft niet tot je 35e prof te zijn. Het is nog steeds een zeer fysiek zware sport. Je lichaam heeft die adolescentietijd nodig om op topniveau te kunnen presteren. Maar we weten nog niet wat de langetermijneffecten zijn van zo vroeg beginnen. We weten hoe lang renners zoals Van Aert en Evenepoel op topniveau kunnen presteren, als ze ouder zijn.”
Er was discussie over het mogelijk afschaffen van de witte trui omdat klassementsrenners steeds jonger worden. Wat is jouw mening?
Waarom zouden we hem afschaffen? De trui heeft waarde. We hebben het gezien – Pogačar droeg hem de afgelopen jaren, maar nu draagt hij hem niet meer, dus komt er iemand anders in die rol. Het is vaak zo dat het gecombineerd wordt, maar dat betekent niet per se dat de beste in het algemeen klassement niet de jongste kan zijn. Ik zou hem nooit afschaffen.”
Hoeveel jaar ben je nu al actief in de Tour?
Zeven jaar inmiddels. Ik stopte in 2014 met koersen en nam toen een kleine pauze. In 2018 kwam ik voor een paar dagen terug en vanaf 2019 ben ik weer volledig actief hier met Skoda. In de tussentijd zat ik niet stil en heb ik in Luxemburg met fietsenzaken afgebouwd. In het begin was ik daar dagelijks aanwezig.
Hoe ziet jouw dag er hier uit?
Dat zijn 18, 19, 20-urige dagen. We beginnen ’s ochtends met een rondje fietsen met onze gasten, dan naar de start toe, waar we een rondje langs de bussen maken en natuurlijk wat tijd hier in het Village Départ doorbrengen. Na de finish gaan we door naar het volgende hotel, waar ’s avonds een diner volgt en de presentatie voor de volgende dag. We liggen soms pas na middernacht op bed. Als ik na drie weken thuiskom, ben ik compleet uitgeput. De eerste week voel ik me alsof ik in een posttraumatische depressie beland.
Ik hoef niet per se hier te zijn. Het is gedreven door passie dat ik elk jaar weer terugkom naar de Tour. Ik zou thuis kunnen blijven. Ik heb genoeg werk met mijn winkels. Maar ik kies ervoor hier te zijn en dat maakt het makkelijk voor mij.”
Reacties zijn gesloten.