‘Alles klopte’ voor Thijs Zonneveld in Unbound: “Alleen die ene steen lag verkeerd”
Wat als. Met dit gevoel zal Thijs Zonneveld zitten na de vermaarde gravelwedstrijd Unbound. De Nederlandse wielrenner/journalist voerde zaterdag de forcing over de Amerikaanse gravelwegen, maakte deel uit van de beslissende kopgroep, maar kreeg op een bijzonder slecht moment af te rekenen met een lekke band.
En zo zag Zonneveld een bijzonder mooie klassering – wellicht zelfs de overwinning – in rook opgaan. “Heel trots en heel teleurgesteld tegelijk”, vat hij zijn gevoel na afloop op Instagram samen. “De afgelopen weken was het niet bepaald eenvoudig om in goede conditie aan Unbound te beginnen, maar deze week lukte het – net op tijd – alsnog. Alles klopte. Mijn benen waren top, mijn team BEAT Cycling was top, mijn materiaal was top en de bandenstrategie was perfect.”
Zonneveld wist uiteindelijk weg te rijden met Lachlan Morton en Chad Haga, die latere nummers een en twee, maar helaas voor de Nederlander reed er nog iemand mee: de pechduivel. “Alleen die ene steen lag verkeerd. Lek rijden sucks. Lek rijden als je in de beslissende kopgroep van drie zit sucks tien keer zo hard. Ik moet Lachlan wel feliciteren, want hij deed monsterbeurten. Dank voor alle berichten, ik ga pizza eten en bier drinken.”
In zijn podcast In het Wiel voor het Algemeen Dagblad stond Zonneveld nog eens uitgebreid stil bij zijn wedstrijd, en zijn opbouw richting de prestigieuze gravelkoers. “Ik heb de afgelopen dagen de analist voor mijn eigen wedstrijd uitgehangen en daarop ook de bandenstrategie aangepast. We besloten meermaals van banden te wisselen, omdat er snellere en langzamere stukken in het parcours zaten. Dat was uiteindelijk perfect, ik merkte dat ik over had.”
Dit bericht op Instagram bekijken
Over lekke band: “Geluid wat je het meeste vreest”
“Ik voelde me zo goed op de klimmetjes, maar iemand als Matej Mohoric bombardeerde elke afdaling. Daar neem je ook een risico mee, dus die reed later zijn velg kapot. Dat deed ik niet, ik wilde mijn banden zo heel mogelijk houden. Ik plaatste mijn aanval, net op het moment dat er weinig knechten meer waren om te rijden. Haga en Morton maakten de oversteek en deden goede kopbeurten. Ik was ook nog goed.”
“Ik dacht: dit is dé dag, ik heb alles goed gedaan. We hadden een voorsprong van drie minuten en we kwamen op zomaar een strook, waar ik het geluid hoorde wat je het meeste vreest: lek. Ik deed er minuten over om dit te fixen en zo werd ik ingehaald door de tweede en derde groep. Ik ben daarna een kilometer of vijftien doorgereden op een halve platte band.”
Zonneveld kwam uiteindelijk als 31ste over de streep, op net geen twintig minuten van de winnaar: zijn medevluchter Morton. “Ik kwam binnen en kreeg mee dat Morton en Haga eerste en tweede waren. Daar baalde ik wel echt van, want toen wist ik dat ik een joekel van een kans had verspeeld om in ieder geval podium te rijden. Ik ben aan de ene kant supertrots dat ik op m’n 43e gereden heb om te winnen, maar aan de andere kant super teleurgesteld. Alles klopte en dan gaat het zo fout… Daar ga ik nog wel een paar nachtjes slecht van slapen.”
Havik krijgt wel aandacht. Eerste artikel na de koers heet "Lachlan Morton wint Unbound Gravel, Piotr Havik vierde".
Probleem is dat dit stuk over Zonneveld gewoon een samenvatting is van zijn podcast. Het is niet dat Wielerflits contact heeft opgenomen met Zonneveld om hem te interviewen.
En Wielerflits heeft dus ook geen contact opgenomen met Havik. Havik heeft geen podcast en heeft na de race waarschijnlijk ook geen interview gegeven aan andere media, dus dan heeft Wielerflits geen materiaal om een (extra) artikel aan Havik te wijden.
Ik had het zeker leuk gevonden als Wielerflits Piotr Havik had geinterviewd, maar ik kan ook snappen dat Wielerfits niet de recources heeft om elke Nederlander te gaan interviewen die ergens ter wereld een knappe uitslag weet te behalen tijdens een wielerwedstrijd.
Je doet het toch maar !
Bedoelt hij dan tijdens de race zelf? Of gewoon meermaals van gedacht veranderd in de aanloop naar de race
Zoals ik het begreep reed hij deel 1 en deel 3 op de smallere (snellere) band en deel 2 op de bredere band.
Dat vanwege het terrein. Zo'n wiel wisselen is relatief snel gedaan dus ik begrijp het wel.
Mogen er dan eventueel andere mensen aan jouw fiets sleutelen ook in die checkpoints?