Alberto Bettiol: “Ik voel me als herboren”
Alberto Bettiol is naar eigen zeggen op de goede weg. Nadat hij het seizoenseinde van 2021 miste door een ontsteking in zijn dikke darm en in december nog aangaf met een trainingsachterstand te kampen (om diezelfde reden), kijkt hij inmiddels weer met veel ambitie uit naar het voorjaar. Dat laat de Italiaan weten in een gesprek met La Gazzetta dello Sport.
“Ik moet meer winnen en er zijn geen excuses, want ik heb een uitstekende winter gehad en ben fysiek volledig hersteld. Het enige wat we nog niet weten, is hoeveel invloed mijn periode van inactiviteit gehad heeft”, vertelt Bettiol, die vorig jaar nog wel actief was in de klassiekers en zelfs een straffe ritzege in de Ronde van Italië boekte.
“Ik mis de adrenaline van het koersen”
Bettiols darmproblemen, die zich in het najaar van 2020 ook al voordeden, keerden terug na de Olympische Spelen in Tokyo. Hoewel hij nog steeds niet honderd procent zeker is dat de klachten helemaal weg zullen blijven, voelt hij zich op het moment goed, nadat hij afgelopen herfst in Turijn behandeld werd. “Ik voel me als herboren”, zegt hij, alvorens daaraan toe te voegen dat hij wel een beetje genoeg heeft van enkel en alleen maar trainen. “Ik moet toegeven dat ik de adrenaline van het koersen echt mis.”
Lang zal hij niet meer hoeven te wachten op die adrenaline. De 28-jarige renner begint zijn seizoen op 2 februari, in de Ster van Bessèges. Na een hoogtestage op Tenerife en de Gran Camiño volgt een Italiaans blok met de Strade Bianche, Tirreno-Adriatico en Milaan-San Remo. Vervolgens begint hij aan de Vlaamse koersen. Daarbij uiteraard ook de Ronde van Vlaanderen, die hij in 2019 wist te winnen.
“De veelzijdigheid van Van Aert is sensationeel”
“Toen ik Vlaanderen won, veranderde dat mijn leven. Ik was er niet klaar voor. Leven met die nieuwe status was zwaar”, geeft Bettiol aan. “En toen ik er net wat aan begon te wennen, overleed mijn manager Mauro Battaglini. Er was veel onzekerheid, waar mijn fysieke problemen dan nog eens bijkwamen.”
Nu hij weer helemaal in orde is, meent hij opnieuw te kunnen concurreren met Wout van Aert, Mathieu van der Poel en Julian Alaphilippe. “Van hen gaat mijn voorkeur uit naar Van Aert”, zegt Bettiol desgevraagd. “Zijn veelzijdigheid is sensationeel. Maar dat gezegd hebbende, versloeg ik iedereen, toen ik de Ronde won. Als ik me goed voel, heb ik niet het idee dat ik minderwaardig ben.”
“Ik kan dan op zijn minst meedoen voor de overwinning. Zo ver zit ik er dan niet van af, denk ik zelf. Ik kan niet wachten om me met hen te testen”, sluit hij af.
Zag die finale onlangs opnieuw en niemand leek bij machte om te reageren. Matje toen wel geweldig die dag, al kwam hij op domme wijze ten val. Leek op zijn tandvlees te zitten op de Kwaremont maar was dan wel weer sterk op de Pater. Zonder val en lange achtervolging misschien de enige die op Bettiol had kunnen reageren.
Gezien Alberto toen dat niveau wist te halen, moet er toch nog meer moois in zitten. Vind het wel een stijlrijke coureur, typische Italiaan eigenlijk met dito temperament. Op een topdag zit het er misschien nog wel eens in voor een grote voorjaarskoers.
Verder is Bettiol inderdaad een mooie stijlvolle coureur, helemaal mee eens!
Ik heb het net nog eens teruggekeken en MvdP zit op het moment dat Bettiol aan gaat ook simpelweg veel te ver, een plekje of 15 achter Bettiol terwijl het op een lang lint is. Dan kan je ook niet zoveel en snap ik dat je het niet ziet, haha
Overigens is er nog wel een leuke video over : https://www.youtube.com/watch?v=ZtGzLpZP1OQ&ab_channel=Sporza
Hij analyseert hier zichzelf zonder al te veel gêne of met een hoop gelul er bij, wél met zo'n klassiek vleugje 'ik was die dag de sterkste man in koers' er over heen zoals van Petegem en Museeuw ook zo mooi kunnen wanneer ze op een dichte ereplaats bleven steken. Eveneens in dat rijtje passende sterke Stijn die dag zijn voornaamste knecht maar tegen die tijd allang op de achtergrond.
Al hoort rechtblijven, positionering, tactisch vernuft, enz. uiteraard ook bij het totaalpakket waaruit een wielrenner bestaat, en is de ‘beste’ niet automatisch degene met de meeste fysieke kracht.
Bovendien vraag ik me af in welke mate je als kopman voor jezelf moet toegeven dat een ander beter was. Misschien is het op mentaal vlak wel gezonder om andere redenen te zoeken? Zo kan je de ochtend voor de volgende Vlaanderen of Roubaix weer zonder te veel verpinken jezelf in de spiegel kijken als je zegt ‘Jij bent de beste Seppie, vandaag is jouw moment jongeuh!’. De meewarige blikken na de koers in de interviewtent neem je dan maar voor lief.
Vooralsnog schaar ik de Antwerpse wonderboys toch meer onder de standaard top Flandriens die toch met een krop blijven zitten na niet als eerste te eindigen.
Misschien zou het nog een mooie piste voor Wuyts zijn om er een docu tegenaan te gooien met als hoofdrolspelers de snode buitenlanders die met de winst er vandoor gingen, hoofdrollen voor Cancellara, Sagan, Terpstra, Gilbert!