Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Julian Alaphilippe reed voorjaar met botbreuk, maar zei niets: “Wilde niet dat men dacht dat ik excuses verzon”
Julian Alaphilippe koerste een deel van het voorjaar met een breuk in zijn kuitbeenkop. Dat heeft hij verteld in gesprek met Le Parisien. De Fransman zei eerder niets over zijn blessure, omdat hij niet wilde niet dat men dacht dat hij excuses verzon voor zijn tegenvallende prestaties.
Alaphilippe liep de breuk in zijn linker kuitbeenkop (het bovenste deel van het kuitbeen) op bij een val in Strade Bianche. “Ik wilde het niet zeggen, omdat ik niet wilde dat men dacht dat ik excuses verzon”, aldus de renner van Soudal Quick-Step. “Ik heb veel last gehad van mijn val in Strade Bianche. Bovendien werd mijn moraal geknakt, omdat ik daarvoor goede benen had en omdat het een wedstrijd is die ik erg leuk vind. Deze val was een grote klap voor me. En ik had pijn in mijn linkerknie.”
In de koersen die volgden had Alaphillipe steeds pijn. Hij besefte dat er iets niet klopte en ondernam na Milaan-San Remo (waar hij nog negende werd) actie. “Samen met het medische team hebben we besloten onderzoeken te doen. Uit de tests bleek dat er een breuk zat in de kop van het kuitbeen. Dit verklaarde waarom de pijn niet weg wilde gaan. Het was heel vervelend, maar niet iets ondraaglijks. Daarom vertelden de dokters me voor de Vlaamse klassiekers dat de keuze om wel of niet te koersen aan mijzelf was.”
Geen Ardennenklassiekers
Alaphilippe besloot toch te gaan koersen. Waarom? “Omdat ik supergemotiveerd was en het lastig vond om – na al het werk dat ik erin had gestopt – niet te starten. Ik had tegen mezelf moeten zeggen: shit, neem de tijd om te herstellen, stap er overheen en vecht niet tegen de pijn. Maar deze fout is al gemaakt. Ik kan niet meer terug en moet het accepteren.”
Na Milaan-San Remo reed Alaphilippe nog de E3 Saxo Classic (49e), Dwars door Vlaanderen (26e) en de Ronde van Vlaanderen (70e). Nu neemt hij rust. Terugkijkend op zijn voorjaar, denkt hij dat hij dat al eerder had moeten doen. “Ik had na de Italiaanse koersen een pauze moeten nemen om vervolgens voor de Ardennenklassiekers te gaan”, klinkt het.
Pidcock rijdt een week na zware valpartij met einde in kliniek parijs roubaix
Capiot rijdt 2 weken na sleutelbeenbreuk een koers
Ik denk dat dit algemene trend is bij veel ploegen dat de renners na blessure en valpartijen op eigen gevoel mogen ( en willen) rijden
Ik stel dan toch wel vragen bij de zwaarte van deze blessures, en wat hij nu met deze uitspraken wil bereiken.
Niemand - artsen, ploegleiders, renner - durfde in deze de verantwoording te dragen voor het nemen van de enige juiste beslissing.
De angst voor Patlev's toorn is daarvoor te groot.
We zullen spoedig ook wel het ware verhaal over Asgreen te horen krijgen.
Edit: ik denk dat mensen ook onderschatten hoe vaak zoiets gebeurt niet alleen in het wielrennen, maar in andere sporten ook. Denk maar aan geblesseerde voetballers die zich iedere wedstrijd op het einde van een prangend seizoen laten intapen en inspuiten. Capiot reed onlangs nog Dwars door Vlaanderen een goeie week na een sleutelbeenbreuk. Voor Alaphilippe is het ook een contractjaar, het is niet alleen aan Lefevere te tonen wat hij nog kan maar aan iedere ploeg. Al mag zeker de druk van PatLef niet onderschat worden als grote bijdragende factor, er is wel veel meer gaande dan enkel dat.
Artsen die een renner met een breuk in ZIJN BEEN zelf laten bepalen of hij wel of niet wil rijden zouden uit de medische stand gezet worden.... Dat is toch niet te geloven? En wetende hoe Lefevre zijn renners graag afbrandt in de media kan ik mij zo voorstellen dat Alaphilippe toch een soort van druk voelde om het dan toch maar te proberen. Slechte zaak dit.
Als een renner een breuk in zijn kuit heeft, springt die toch omhoog van de pijn tijdens een goeie massage?