foto: Sirotti

Het Algemeen Dagblad heeft 50 Nederlandse wielerprofs die actief waren tussen het jaar 1998 en 2005 gevraagd of ze in hun carrière weleens doping hebben gebruikt. Geen van hen antwoordde bevestigend, hoewel sommigen niet geheel ontkennend.

Voor het onderzoek ging de krant langs alle namen die in deze jaren (tussen de zogenaamde doping-Tour en de invoering van het bloedpaspoort) profwielrenner waren. Pieter Vries, David Orvalho en Frank van Dulmen wensten niet aan het onderzoek mee te werken, terwijl Jeroen Blijlevens en Miquel van Kessel herhaaldelijk niet bereikbaar waren. Enkele opvallende quotes:

Michael Boogerd (40, ex-Rabobank)
“Dat vind ik echt een belachelijke vraag. Ik heb echt al honderd keer gezegd dat ik geen doping heb gebruikt. Als er een waarheidscommissie komt? Nou, dan ga ik daar eens goed voor zitten en dan zie je wel wat daar uitkomt.”

Laurens ten Dam (32, ex-Unibet, Rabobank)
“Weet je dat jullie de eerste zijn die mij dit recht voor de raap vragen? En dat valt te prijzen. Ik had het er laatst nog met de ploeg over: fietste je in die periode? Dan staat er automatisch een sterretje voor je naam. Maar mijn antwoord is nee.”

Erik Dekker (42, ex-Rabobank)
‘Dit is een waardeloze en oneerlijke vraag. Omdat het eerlijke antwoord, nee dus, toch niet wordt geloofd. Men wil alleen maar bekentenissen horen nu. Zeker in deze tijd.’

Bas Giling (30, ex-T-Mobile)
“Nee, ik moest die troep niet in mijn lijf. Je staat als wielrenner op een gegeven moment op het punt van: wat is er nog mogelijk? Ik ben er nooit actief mee bezig geweest, maar natuurlijk hoorde je dingen. Bij T-Mobile belandde ik in een wereld waar werkelijk van alles aan de hand was. Laat ik zeggen dat er daar achter het deurtje van Jan Ullrich meer gebeurde dan achter het deurtje van Bas Giling.”

Koen de Kort (30, ex-Liberty Seguros, Astana, Argos-Shimano)
“Nee. Ik heb vroeger wel voor foute ploegen gereden, waarvan uiteindelijk gebleken is dat er doping werd gebruikt (Liberty Seguros, Astana, red.). Het is mij nooit aangeboden, maar als ik er achteraf over nadenk wist ik wel dat er iets gaande was. Als wielrenner deel je meestal een hotelkamer met een ploeggenoot, bij Liberty Seguros was dat vaak Jörg Jaksche (de Duitse renner, die later grootschalig dopinggebruik toegaf, red.).

Dan kwam de dokter voor hem op de kamer en was hij opeens drie kwartier weg. Daarna vroeg de arts me: heb jij ook nog iets nodig? Nee, zei ik dan, ik zou niet weten wat. Ik dacht: misschien zijn ze gezellig aan het praten. Maar achteraf weet ik wel beter. Wat nu ook raar is: bij Liberty Seguros, een Spaans team, moesten we altijd met z’n allen vanuit Madrid vliegen naar koersen. Ik dacht toen: wat een goed statement, om altijd als hechte groep te reizen. Nu blijkt dat in Madrid dopingarts Fuentes was gevestigd. Ik had nooit iemand over hem gehoord, ik heb hem nooit gezien. Maar gek is het wel.”

Bram Tankink (34, ex-Domo, Quick Step, Rabobank)
“Nee. En dit is een onderzoek van niks. Denk je echt dat renners ja gaan zeggen, dat je allemaal eerlijke antwoorden krijgt? Laat me niet lachen.”

Een totaaloverzicht van de antwoorden is hier te vinden.