Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Aanvalslustige Julian Alaphilippe: “De etappe was een ronde te lang”
Julian Alaphilippe werd vandaag de eerste wereldkampioen in 66 jaar die als eerste boven kwam op de mythische Mont Ventoux. Na een lange dag in de aanval moest Juju de tol betalen voor zijn inspanningen en uiteindelijk kwam hij als 23e, op twaalf minuten, over de streep.
“Ik wilde vandaag mee zitten in de aanval, dus ik toonde mijn intenties direct vanaf het begin. Ik genoot vandaag en gaf alles, maar de rit was te lang voor mij”, moest Alaphilippe toegeven. “Aan de andere kant ben ik erg blij dat ik als eerste bovenkwam bij de eerste passage van de Ventoux. En dat met de regenboogtrui om mijn schouders. Het is een speciale klim, een mythische zoals iedereen weet. Het is dan een geweldig gevoel om als eerste boven te komen.”
Achter in de koers streed zijn ploeggenoot Mark Cavendish een race tegen de tijdslimiet. Daarbij werd de Britse renner van Deceuninck-Quick-Step bijgestaan door vier ploeggenoten. Uiteindelijk kwam hij ruim op tijd binnen. “We wisten dat het niet zo close ging worden als zondag, maar we moesten de hele dag gefocust blijven omdat het loodzwaar was. Het was niet eenvoudig, maar het is motiverend dat we het hebben gereden. Ik blijf zo lang mogelijk doorgaan”, aldus Cav.
Zijn ploeggenoot in het groen verbaast me iedere dag weer. Ook al was dit misschien niet de lastigste etappe voor de tijdslimiet, hij komt iedere keer weer op tijd binnen. Wie daar vooraf bij de bookmakers op had gewed, die was nu spekkoper...
Blijft een onberekenbaar renner. Rijdt met zoveel hart dat het hem vaak fataal wordt. Is natuurlijk een coureur van zeldzame klasse, maar even vaak als je hem geweldige exploten ziet uithalen, blaast hij zichzelf op.
Toch weer een knap seizoen, maar die ene superkoers moet hij nog bijschrijven. Blijf het vreemd vinden dat hij Tokio skipt.
Ik had wel gedacht dat Alaphilippe nog beter zou zijn in deze Tour, gezien de Zwitserse aanloop (hij is natuurlijk niet slecht, maar het is niet zijn absolute topvorm lijkt mij). Of begint hij een Sagan-patroon te volgen, met teveel verschillende pieken in een jaar en nét geen topvorm daardoor?
Alleen lijkt Tokio me hem beter te liggen dan het WK in Leuven waar hij nog blijkbaar volop op mikt. En met de vorm die hij meeneemt uit de Tour zou dat wel een ideale wedstrijd kunnen zijn.
Maar de afweging om bij je pasgeboren kind en vrouw te zijn, begrijp ik dan uiteraard weer wel helemaal.