Materiaalzone 
Fietstoerisme 
GPS-trackers of airbags: hoe maken we de wielersport veiliger na tragische dood Muriel Furrer?
Discussie Na het tragische overlijden van Muriel Furrer is de discussie over veiligheid in wielerkoersen weer volop aangezwengeld. Vooral dat de 18-jarige Zwitserse ‘enige tijd’ onopgemerkt langs het parcours heeft gelegen na haar valpartij, leidt tot veel vragen. Zo wordt er nu niet enkel gesproken over het voorkomen van valpartijen, maar ook hoe impact van valpartijen verkleind kan worden. WielerFlits zet enkele mogelijkheden op een rij, om de wielersport veiliger te maken.
Er is nog een hoop onduidelijk over de toedracht van het ongeluk wat Furrer het leven kostte, maar uit eerste onderzoeken door de Zwitserse autoriteiten blijkt dat Furrer na haar val ‘enige tijd’ onopgemerkt langs het parcours heeft gelegen. “Het onderzoek naar de toedracht van het ongeval loopt nog en is dus nog niet afgerond”, stelt de politiezone Zürich vandaag in een verklaring.
Daarmee leidt dit ongeval niet enkel tot vragen of en hoe de valpartij zelf voorkomen had kunnen worden, maar ook of voorkomen had kunnen worden dat het jonge talent pas na enige tijd is opgemerkt. Reden genoeg om te kijken welke technische mogelijkheden er zijn om een herhaling van een dergelijke situatie te voorkomen.
GPS trackers
Alhoewel in alle wedstrijden gebruik wordt gemaakt van transponders, worden er niet altijd GPS trackers gebruikt. Want er is een verschil tussen die twee. Transponders zijn in feite een soort chip die registreren wanneer iemand een specifiek punt passeert (in de praktijk de finishstreep of een specifiek tussenpunt), terwijl van GPS-apparaten constant de locatie te volgen is.
foto: Cor Vos
In grote wedstrijden als de Tour de France, rijden coureurs constant met een GPS-apparaat, gemonteerd onder hun zadel. Maar daar is dus niet in alle gevallen sprake van. Ook voor amateurs die zich met het oog op veiligheid willen laten volgen, zijn er mogelijkheden. Zo kan je met de Knog Scout Bike Alarm een Apple AirTag in je fiets plaatsen of je Find My verbinden met de 4iiii Precision 3+ vermogensmeter.
Uiteraard is er nog de kwestie van fietswissels, waardoor een coureur mogelijk niet meer te volgen zou zijn, als deze op een reservefiets zou stappen waar geen GPS-apparaat op zit. Daartoe zou een GPS-tracker die in de kleding wordt verwerkt uitkomst bieden. Gezien het mogelijk is coureurs met radio’s te laten rijden die in hun kleding worden geplaatst, moet dat ook voor GPS-apparaten mogelijk zijn.
Valdetectie
Veel fietscomputers en sporthorloges zijn tegenwoordig voorzien van zogenaamde valdetectie. Dit is een stukje technologie waardoor deze apparaten doorhebben als de gebruiker ervan is gevallen, doordat ze plotselinge vertragingen of harde impact kunnen herkennen.
Nagenoeg alle profs rijden tegenwoordig met een fietscomputer, die vaak voorzien is van valdetectie – foto: Cor Vos
Deze crashdetectie stuurt vaak een bericht naar een noodcontact, of belt zelfs automatisch 112. In de koers zou deze valdetectie mogelijk een signaal kunnen sturen naar de wedstrijdorganisatie, de ploegleiderswagen van de gebruiker of andere voertuigen in koers. Eén nadeel eraan is dat bij foutieve activatie van de crashdetectie, de gebruiker hem handmatig uit moet zetten. Dat kan mogelijk ook weer van invloed zijn op de veiligheid in het peloton, aangezien het een handeling op de fietscomputer is die coureurs kan afleiden.
Airbags
Het zal er niet voor zorgen dat de gebruiker makkelijker te vinden is, maar een wieler-specifieke airbag zou wel de kans op ernstig letsel kunnen verminderen. Een voormalig productontwikkelaar van kledingmerk Bioracer toonde al eens een ontwerp voor een dergelijke wieler-airbag. Dat apparaat zou in de bretels van een wielerbroek verwerkt kunnen worden en bescherming aan de borst, rug, schouders en heupen van de gebruiker kunnen bieden.
Commissarissen langs het parcours
Een technisch hoogstandje is het niet, maar een oplossing wellicht wel: veiligheidscommissarissen langs het parcours. Waar op knelpunten van wielerparcoursen vaak al verkeersbegeleiders of seingevers staan, zijn er nog tal van punten van wedstrijdparcoursen waar praktisch niemand zicht op heeft.
foto: Cor Vos
Voor wedstrijden met een parcours van A naar B is het praktisch lastig haalbaar, maar op kleinere circuits en lokale omlopen zou het mogelijk kunnen zijn met een regelmatige interval ‘marshals’ te plaatsen die de koers in de gaten houden. Dat zou ertoe kunnen leiden dat de organisatie beter zicht houdt op wat er zich afspeelt in de wedstrijd én dat ze sneller kunnen reageren op gebeurtenissen in en rondom de koers.
Wat denk jij? Wat kunnen de UCI, wedstrijdorganisaties en wielerploegen doen om de wielersport veiliger te maken? Laat het weten in de reacties, of in ons forum-topic over veiligheid in de wielersport.
En iedere keer weer hetzelfde verhaal naar aanleiding van tragische incidenten. Want dat zijn het: incidenten. Helaas zit het leven vol risico's, daar doe je niets aan. Veel reageerders willen naar een 0 risico samenleving maar dat is een utopie. Je kunt wel alle mogelijke situaties verzinnen en dan met maatregelen komen maar dan nog gaat het je niet lukken tragische ongevallen te voorkomen. Bovendien: zorgen al die maatregelen niet voor onwerkbare situaties? Zowel voor renners als organisaties.
De realiteit is dat je renners niet in motorpakken de weg op kunt sturen, niet ieder obstakel van een stootkussen voorzien kan worden en er niet iedere 10 meter van een parcours een vrijwilliger kan staan. Zo simpel is het gewoon.
En nu er helaas eenmalig een gevallen renster (veel) te laat wordt opgemerkt moet iedere renner altijd een gps tracker hebben? Ik weet niet of mensen die technologie bij de Tour weleens hebben bekeken maar ook dat werk verre van vlekkeloos. GPS heeft bovendien de eigenschap dat het signaal gestoord kan worden door bijvoorbeeld hoge gebouwen, dichte bebossing of tunnels. Dus laten we nou niet doen alsof dat DE oplossing is.
Het is eigenlijk schandalig en crimineel dat er quasi jaarlijks doden zijn en honderden renners naar het ziekenhuis moeten afgevoerd worden na een valpartij. En de enigste beveiliging dat ze hebben is een helm op de kop. Voor de rest niets van bescherming en in pakjes van enkele mm dik die geen enkele bescherming bieden.
Gps tracker ga ik wel akkoord mee (ik dacht eigenlijk dat dit al zo gebeurde). Ik weet het prijsverschil niet tussen gewone transponder of tracker, maar dit kan toch heus zoveel niet zijn (en deze worden wss toch gehuurd en doorgeven tussen verschillende organisaties).
Ik pleit al veel langer voor meer beschermende kledij. Er zijn tal van bestaande stoffen die veel meer bescherming zouden geven aan schaafwonden en breuken. Met of zonder airbag.
Tevens zou een soort van knie/elleboogbescherming zoals bij skeeleren ook al lang verplicht moeten zijn.
Dat dit allemaal iets minder confort geeft zou eigenlijk van ondergeschikt belang moeten zijn.
De BMX-rijders worden volledig ingepakt (ik besef dat dit andere inspanning is), maar wegwielrenners hebben quasi niets.
Ik heb op mn fiets een 4iiii vermogensmeter met ingebouwde gps sensor.. dat weegt natuurlijk niets extra en is heel makkelijk in te bouwen.
Langs de andere kant, als de UCI afkomt met een verbod om op je stuur te liggen, of geen supertuck meer toe te laten is het kot ook te klein bij een deel van de de renners of bij de fans. En deze posts hebben we eigenlijk ook gehad naar aanleiding van de val van Vingegaard, dus hopelijk geen derde keer op zo'n korte tijd :-(
Parcours is er idd 1 van en ik besef ook wel dat je niet elke meter veilig kunt maken. Maar op 'gevaarlijke' plaatsen seingevers, stootkussens of wegmeubilair weghalen en geen massasprints in een bocht op smalle wegen lijkt me niet al te moeilijk ( en gebeurt natuurlijk al grotendeels).
Het gedrag vd renners zelf is ook een aandachtpunt: Ze moeten niet allemaal als een mongool naar voren stormen bij een belangrijk punt en elkaar de pas afsnijden om toch maar plekje hoger te zitten. De verboden posities is hier een uitbreiding op (miss niet de meest nuttige, maar kom)
Het punt hier gaat over persoonlijke bescherming (in geval je toch valt). Ik ben geen jurist, maar ik vraag me eigenlijk af of dit zelfs 100% wettelijk is. Elke werkgever is verplicht om zijn werknemers in een zo veilig mogelijke omgeving te laten werken en de benodigde PBM (persoonlijk berschermmiddelen) te voorzien. Je kan mij moeilijk wijsmaken dat bij een 'risicoberoep' als wielrennen een valhelm de enige PBM is die mogelijk is.
Qua kniebescherming denk ik ook wel dat er iets mogelijks is, skeeleren/schaatsen is toch ook wel een beweging waarbij je heel de knie beweegt/plooit. Het is natuurlijk geen 5-6 uur aan 1 stuk, maar als je ziet hoevaak ze schade oplopen aan de knie (kijk nu Van Aert in Vuelta) denk ik wel dat er iets mogelijks moet zijn.
Je moet ze niet inpakken als een michelin mannetje, maar er moet toch zoveel meer mogelijk zijn dan wat er nu aanwezig is. Elke kleine verbetering kan zware letsels of zelfs levens redden.
Iedereen heeft het overigens nu over de gps als opvolging, maar ik bedacht me vandaag dat het eigenlijk niet echt veel beter gaat zijn dan met transponders met eventueel enkele extra meetpunten op risicovollere plaatsen. Je moet het sowieso opvolgen en je moet in de software die dat doet ook de nodige protocollen steken dat je geen meldingen krijgt voor een plaspauze, mechanisch defect, wegovergangen dus je moet sowieso een vertraging inbouwen. Als je dan met transponders ook gewoon opvolgt dat iedereen gepasseerd is op het moment dat de laatste wagens/motoren doorkomen dan weet je ook of er actie moet genomen worden om de 'vermitste' persoon snel terug te vinden (al plassend, of gevallen, lekke band, ...).
1: "veilige" parcoursen. Al besef ik dat 100% veiligheid niet bestaat, ik zie heel vaak afdalingen of aankomsten die intrinsiek gevaarlijk zijn. Door slecht asfalt, hoge snelheden, bochten of verkeersmeubilair, etc. Daar is nog heel veel te winnen. Net als bij het gebruik van bepaalde types afzetting.
2: "veilig" materiaal: Fietsen gaan steeds harder, ook door de steeds betere atleet die erop zit. Maar moeten we met 80 per uur nog altijd bijtrappen? Of willen we toe naar bijvoorbeeld maximale verzetten? Wat met de hookless banden? Stuurbreedtes? Etc. Ook hier is nog veel veiligheid te halen.
3: "veilig" gedrag: natuurlijk gaat wielrennen om winnen, maar de "podium of jodium-gedachte" moet eruit. Gevaarlijk gedrag moet strenger en consequenter worden bestraft. Zodat je weet dat het niet loont om bijvoorbeeld een stoepje mee te pikken, een concurrent uit het wiel te beuken, van je lijn af te wijken en ga zo maar door. En hier mogen ze wat mij betreft meteen ook het wegsmijten van bidons in de natuur aan koppelen. Maar we hebben inmiddels net zoveel incompetente juryleden als gevaarlijk koersende renners. En in deze lijn zou je ook meteen de oortjes-discussie kunnen afronden, aangezien oortjes de meest ophitsende factor zijn in het peloton.
4: "veilige" kleding. Ik pleit niet direct voor airbags, maar mogelijk wel extra bescherming op kritieke plaatsen. Nu is de focus volledig op aero. Ook daar zit verbetering
5: "vindbaarheid van slachtoffers". Hier pleit ik niet voor de oortjes (weg ermee, of enkel de koersradio erop voor verschillen en gevaarlijke situaties onderweg voor iedereen), maar vooral voor goede transponders. Eventueel met crashdetectie erop. Is volgens mij geen rocketscience meer.
Maar bovenal moet de UCI eens echt aan de slag. Ik ben bijvoorbeeld benieuwd wat er van het hele SafeR is geworden. @Redactie, is daar meer over bekend?
Het zou handig zijn als die Garmin crash detectie automatisch weer uitschakelt als de snelheid weer boven de 25km/u uitkomt. Vind ik ook fijn :-)