Ties Wijntjes

•

Fietstoerisme De één geniet van zijn wielerpensioen na een carrière waarin hij onder meer de Giro d’Italia won en wereldkampioen tijdrijden werd. De ander was actief in het continentale circuit en timmert nu aan de weg als gravelprof. Eén ding verbindt Giant-coureurs Tom Dumoulin en Adne Koster: de liefde voor de fiets en de koers. Deze zomer delen ook het startvak van Unbound Gravel.

De twee hebben elkaar amper de hand geschud, of Tom grijnst en wijst naar de banden van de fiets die Adne aan zijn zijde naar binnenrolt. “Hoe breed is dat? 50 millimeter ofzo?” vraagt hij gretig. Vandaag staat er een verkenning van Marly Grav, een gravelkoers in de Zuid-Limburgse heuvels, op het programma. De heren beginnen echter al snel vooruit te blikken op het Amerikaanse avontuur dat voor ze ligt. “Vorige week heb ik de Sea Otter Classic gereden en daar had ik echt veel te smalle bandjes”, vertelt Dumoulin. “Ik dacht: ik ga daar even naartoe om te ervaren hoe zo’n gravelwedstrijd daar is, maar ik had mijn materiaal niet op orde en mijn benen zeker ook niet”, vertelt hij lachend.

Al snel countert Adne met een fraaie anekdote. “Toen jij de Giro won, zat ik nog op de middelbare school. Ik heb toen bij de Scapino een roze polo gekocht en als een voetbalshirt jouw rugnummer achterop gezet. Daar heb ik gewoon tijdens die hele koers in rondgelopen op school”, memoreert hij.

foto: Irmo Keizer

Het illustreert hoe hun beider levensloop als wielrenner significant anders is. Maar deze zomer trekken ze allebei naar Amerika om deel te nemen aan Unbound, de grootste gravelkoers ter wereld en volgens velen het officieuze wereldkampioenschap gravel. Het is niet alleen een enorme wedstrijd, maar ook een ongekend populaire toertocht en daarmee een evenement wat de veelzijdigheid van gravelfietsen perfect belichaamt. Het is een trefpunt van toerders en Tour-deelnemers, van keihard presteren en plezier voorop. Dat geldt ook voor Adne, die toptien wil rijden, en Tom, die gewoon wil genieten.

De bandenpuzzel
Unbound in een middagje verkennen was wat ambitieus, dus stappen we op de fiets om één van de Nederlandse UCI Gravel World Series (zeg maar de wereldbeker gravelfietsen) te verkennen: Marly Grav, in de Zuid Limburgse heuvels. Als Adne zijn fiets naar buiten rolt, gaat het gesprek verder waar het eerder eindigde: over de banden. “In Amerika zag ik zoveel gasten met mountainbikebanden koersen. Doe jij dat ook?” vraagt Tom aan Adne. “Dat ligt aan het parcours, maar regelmatig wel.”

“Heel veel gravelbanden zijn vooral gemaakt om niet lek te rijden maar niet zo zeer om snel mee te rijden, omdat het circuit gravelwedstrijden nog redelijk jong is. Mountainbike-banden worden daarentegen veel meer gemaakt voor snelheid en hebben dus een soepeler karkas”, legt Adne uit. Ondertussen voelen de twee heren even aan elkaars banden en draait Adne het ventiel van Tom zijn fiets open om wat lucht uit de banden te laten. “Mag nog wel wat zachter hoor.”

foto: Irmo Keizer

Ook na vertrek wordt er nog altijd gemoedelijk doorgepraat over materiaal. Tire inserts en de Flip Chip van Giant’s Revolt passeren de revue, terwijl aan een stevig tempo de Cauberg wordt beklommen. Het talent van Tom is duidelijk niet vergaan en de bijna 500 kilometer die Adne wekelijks traint, werpen ook zijn vruchten af. Toch is ook merkbaar dat ze beide met een andere insteek fietsen, bijvoorbeeld als we praten over de afdalingen over het onverharde op hoge snelheid.

“In Amerika merkte ik wel dat ik wat miste in de afdaling ten opzichte van de beteren”, vertelt Tom. “Ik denk dat ik prima kon afdalen in mijn carrière, al was ik geen Matej Mohoric. Maar nu ik minder fiets en ook minder ambitie heb, merk ik dat ik ook wat minder risico’s neem. Ik wil gewoon niet meer vallen. Als je echt mee wil doen om de prijzen heb je die laatste paar procent nodig. Die krijg je door gewoon véél te fietsen en véél te dalen, maar nu ik niet meer koers om te winnen, hoeft dat niet meer.”

Adne kijkt weer op zijn eigen manier naar de rit. “Ja, 45 millimeter bandjes zijn hier meer dan prima dit jaar. Dan wordt het vooral een kwestie van goed van voren blijven zitten. Het is niet een heel zwaar parcours, maar met alle smalle weggetjes en stukken op en af gaat het snel op een lint. Dan loont het om voorin mee te rijden, want achterin is het juist veel zwaarder”, legt Adne uit. En als het over de zwaartepunten in de koers gaat, laat Tom zijn ervaring weer even spreken. “Of deze klim de beslissing gaat voeren in de wedstrijd? Nee, juist de weg hierna. Als het dan kort na zo’n klim breekt en er wordt nog even vol doorgetrokken, dan kun je het verschil maken.”

Lees het volledige verhaal in de RIDE Zomergids 2025

In de RIDE Magazine Zomergids 2025 (€12,50) lees je een interview met Tom Dumoulin over zijn band met het gravelen. Nu hij gestopt is als prof, doet hij veel andere dingen. In 2025 gaat hij voor het eerst Unbound Gravel rijden en wij gingen op pad met Dumoulin en Adne Koster om te praten over hun liefde voor de fiets, de koers, en hun voorbereiding op Unbound. Pre-order jouw exemplaar van het zomernummer 2025 van RIDE Magazine hier!!