Fietstoerisme Het is een straat van nog geen halve kilometer. Een bocht, een paar honderd meter kasseien, en een hellingsgraad die elke renner dwingt naar het kleinste verzet te grijpen. Toch is de Muur van Kigali, lokaal bekend als Kwa Mutwe, uitgegroeid tot hét symbool van het wielrennen in Rwanda. Dat is te lezen in de najaarsgids van RIDE Magazine, waarin uitgebreid aandacht is voor het WK in Rwanda.

De Muur is ongeveer 400 tot 445 meter lang, met een gemiddeld stijgingspercentage van 11 procent en pieken tot boven de 20 procent in het middenstuk. Het wegdek bestaat uit ongelijke basaltkasseien, die nauwelijks vergevingsgezind zijn: glad in de regen, glimmend en hard in de zon. In vergelijking met Europese klassiekers doet de klim denken aan de Paterberg of de Muur van Geraardsbergen, maar met een Afrikaanse eigenheid: minder strak geplaveid, levendiger door de stad en haar bewoners.

De klim ligt in de wijk Muhima, centraal in Kigali. Bovenop staat een school, onderaan begint de weg vrijwel direct uit de bebouwing. Het is geen geïsoleerde bergflank, maar een stukje stad dat dagelijks door fietsers, wandelaars en handelaren gebruikt wordt. Juist dat maakt hem uniek.

Mur de Kigali, Kigali, Rwanda

• Distance: 391 m, Elevation gain: 48 m, Average grade: 12.2 %

Renners die de Muur zijn opgereden, vertellen hoe verraderlijk hij is. De eerste meters zijn nog te doen. Dan volgt de bocht en schiet de helling omhoog. Het tempo valt weg, de fiets begint te slingeren en de stenen doen hun werk. Uit het zadel klimmen is bijna onvermijdelijk, maar dat kost energie. Wie niet goed getimed heeft, rijdt zichzelf snel vast. James Stout, wielrenner bij Team Type 1, omschrijft een aankomst op de muur als volgt: “Eén verkeerde schakeling kan zelfs de meest doorgewinterde profs veroordelen tot de schande om lopend verder te moeten.”

De hoogte van Kigali – ruim 1.500 meter boven zeeniveau – maakt de inspanning zwaarder. Renners die vooral in Europa koersen, voelen dat meteen in de longen. De klim duurt misschien maar een minuut of twee, maar die minuten kunnen een koers beslissen.

Openluchtstadion
Wat de Muur van Kigali echt bijzonder maakt, is de sfeer langs de kant. Tijdens de Tour du Rwanda verandert de klim in een openluchtstadion. Toeschouwers staan of zitten letterlijk op de stenen, kinderen lopen een stuk mee, trommels en gezang begeleiden de renners. Het publiek staat zó dicht bij de renners dat er nauwelijks ruimte is om te manoeuvreren. Het doet denken aan de beelden van de Alpe d’Huez of de Koppenberg, maar hier voelt het nog directer. Er zijn geen dranghekken; de koers is onderdeel van het dagelijks leven.

Voor wie er zelf fietst buiten koersverband, blijft er nog steeds belangstelling. Kinderen moedigen je aan, volwassenen knikken of glimlachen. Je rijdt nooit anoniem omhoog. De klim is voor de gemeenschap, niet alleen voor de koers.

---

Heb jij RIDE Magazine al besteld?

In de nieuwe RIDE Magazine Najaarsgids 2025 gaat het natuurlijk over het WK wielrennen in Rwanda. We maken onder meer kennis met de Muur van Kigali, die symbool staat voor de wielersport in het Afrikaanse land. In de Najaarsgids lees je ook verhalen over het WK Gravel, interviews met Pauline Ferrand-Prévot, Jonathan Milan, Quinn Simmons en Pascal Eenkhoorn en veel meer!

---