Niels Bastiaens

• dinsdag 7 oktober 2025 om 07:45

Interview Nee, we zien Nieuw-Zeelander Aaron Gate binnenkort niet op de wereldkampioenschappen baanwielrennen in Chili. De 34-jarige Nieuw-Zeelander heeft wel 11 WK-medailles en olympisch brons in zijn kast hangen, maar sinds enkele jaren verlegt hij zijn focus naar de weg. In de Ronde van Langkawi besloot hij zijn eerste seizoen op WorldTour-niveau met een overwinning in de slotetappe, waarna we met Gate reflecteerden over zijn loopbaan.

“Aan het begin van het jaar lachte Michael Woods er nog mee dat ik zijn record had afgenomen van de oudste renner die WorldTour-prof werd”, grapt Gate. “Maar eerlijk? Het voelt best wel goed om eindelijk in de hoogste gelederen van het peloton te rijden. Het was altijd al een droom van mij. Toen ik in de middelbare school voor het eerst met de fiets begon te rijden, was Astana de ploeg waar je naar opkeek. Die jongens maakten indruk, als ik op tv naar het wielrennen keek. Daar nu deel van uitmaak, is heel speciaal.”

• 

  5 okt

  Lees ook Joris Delbove wint Tour de Langkawi na spannende finale, Gate bezorgt Astana nieuwe ritzege

  5 okt

  2

Dat Gate in een eerdere fase van zijn loopbaan andere keuzes maakte, heeft voor een deel met zijn nationaliteit te maken. “In mijn generatie was het logisch dat je als Kiwi op de baan begon. Die sport was groter dan wegwielrennen, vandaag is dat gelukkig een ander verhaal. Het was niet noodzakelijk de enige route, maar voor mij wel de omgeving die me voor het eerst de opportuniteit gaf om met de nationale ploeg naar Europa te komen voor ’track meetings’ en enkele wegkoersen. Anders is het niet evident om in Europa – waar alle ploegen gevestigd zijn – een voet tussen de deur te krijgen. Iemand moet je die kans geven.”

“En zelfs als dat gebeurde – ik zag sommige landgenoten naar Franse opleidingsploegen gaan – ging dat niet van een leien dakje. Als Kiwi naar Europa komen, vraagt om serieuze aanpassingen in je levensstijl. Als ik nu met de ploeg op pad ben, zijn er soms jonge renners die zeggen: ik heb zo veel heimwee, ik mis mijn liefje. Dan denk ik: Kiwi’s zijn soms acht maanden weg van huis tijdens het wielerseizoen.”

Gate pakt de wereldtitel puntenkoers op de baan – Fotopersburo Cor Vos

“Ik heb het geluk dat ik intussen in Andorra woon samen met mijn vrouw, maar om daar te geraken moet je als jonge renner wel openstaan voor die tijd weg van huis en de nieuwe uitdaging die dat avontuur met zich meebrengt. Sommige renners genieten daarvan, en ik ben daar zeker eentje van. Maar ook je omgeving moet dat willen: mijn vrouw zet haar leven in feite even ‘on hold’ voor de koers. Daar moet ik enorm dankbaar voor zijn. Dankzij haar kunnen we dit leven nu leiden en slaagt mijn carrière.”

Geen evident traject
Jarenlang schuimde Gate zo grote kampioenschappen op de baan af, met daarnaast korte uitstapjes naar de weg. “Na de Spelen van Rio (2016, red.) ben ik voor de eerste keer voor een andere aanpak gegaan. Ik wilde me op de weg verbeteren bij Aqua Blue Sport. Jammer genoeg kende dat team een vroege ondergang en het zou een van de vele teams zijn waarin ik terecht zou komen. Ik ben dan meer terug naar de basis gegaan op de baan voor een laatste keer. Maar na Tokio wist ik dat ik écht nood had aan een nieuwe uitdaging.”

“Gelukkig is dat, eerst bij de Black Spoke-ploeg uit eigen land en dan vorig jaar bij Burgos BH, goed uitgepakt. Het was een keuze die best wel wat onzekerheid met zich meebracht, want het gras lijkt altijd groter aan de overkant. Sommige collega’s zeggen mij: wauw, jij bent naar vier Olympische Spelen geweest. Maar als ik iemand anders hoor zeggen dat ze tien jaar ervaring op het hoogste niveau op de weg hebben en alle grote koersen in de wereld hebben gedaan, geeft dat aan de andere kant ook een beetje een benauwd gevoel.”

“Wat ik wil zeggen: aan elke keuze zitten pro’s en contra’s.  Ik ben altijd iemand geweest die leeft naar het motto ‘Go with the flow’. Als er kansen komen, zeg ik ‘ja’ en ga ik ervoor. Ik kon misschien een vroegere focus hebben gehad op de weg, maar die Spelen waren ook waardevol. Nu wil ik bij Astana nog enkele jaren tot de best mogelijke wegrenner evolueren. Ik heb niet het gevoel dat ik al in een uitbolfase ben beland, en ik merk steeds meer dat mijn kwaliteiten als baanrenner ook op de weg renderen.”

Gate in het Astana-shirt – Fotopersburo Cor Vos

Klassiekers en Tour
Al zoekt de man met de mullet op de weg nog altijd zijn pad. “In het begin van mijn wegcarrière probeerde ik altijd zo licht mogelijk te zijn. De klimmetjes voelden dan wel makkelijker aan, maar ik kon uiteindelijk niet meer winnen in een klein groepje.”

“Nu zit ik wel op het punt dat ik weet waar ik goed in ben, maar ik val ook een beetje tussen meerdere domeinen in. Ik ben geen pure sprinter, maar ik ga bergop ook niet iedereen lossen. Als de sprinters gelost zijn, zijn er kansen voor mij. Dat is mijn balans. Het nadeel is dat het niet altijd gemakkelijk is om wedstrijden te vinden waar ik mijn ‘raw power’ kwijtkan. Anderzijds ben ik voor een ploeg als Astana breed inzetbaar.”

Dat ziet ook XDS Astana-ploegmanager Alexandre Vinokourov in, die Gate hoogst waarschijnlijk zal verlengen. Dan krijgt hij nog een jaar extra om enkele van zijn lang gekoesterde dromen af te vinken. “Ik heb nog enkele koersen op mijn verlanglijstje staan. De Tour de France is een koers die elke renner in zijn carrière eens wil doen. Ik vind ook klassiekers zoals de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix interessant. Ik heb ook het gevoel dat ik daar meer dan een passagier zou zijn en echt iets kan bijdragen.”