Wie brengt de Fransen in vervoering op nationale feestdag?

Quatorze juillet! Een feestdag voor de Fransen én een feestdag voor de wielerliefhebber. Op vrijdag 14 juli trekt het Tourpeloton namelijk het hooggebergte in. De Alpen zijn in het weekend pas aan de beurt, maar in de Jura ligt wel de Grand Colombier. En laat de dertiende etappe nou net op die klim finishen.

Op Quatorze Juillet herdenken de Fransen de bestorming van de Bastille in 1789 en het begin van de Franse Revolutie. Deze gebeurtenis zien de inwoners als het ontstaan van het moderne Frankrijk. De Fransen vieren Quatorze Juillet met militaire parades (op de Champs-Elysées, bijvoorbeeld), vuurwerkshows en grote feesten in stad en dorp waarin Franse nationalistische gevoelens weer voor een dag hoog oplaaien.

Franse coureurs kunnen met een etappezege op deze dag de Franse trots nog verder oplaaien. Zo vaak gebeurt het echter niet dat een Fransman wint op Quatorze Juillet. Warren Barguil deed het in 2017 in Foix, en lang weer daarvoor David Moncoutié in 2005. 

Route

Op deze nationale feestdag gaat de 138 kilometer lange etappe van start in Châtillon-Sur-Chalaronne, een klein dorpje dat de Tour voor het eerst ontvangt. Vanaf hier gaat het lange tijd over vlakke wegen. De grote motoren zijn hier in het voordeel, dus de kans is reëel dat er een kopgroep ontstaat vol hardrijders. Tot zo’n zestig kilometer voor de finish kunnen zij zich uitleven.

Vanaf daar begint het klimwerk. De Col de la Lèbe (16,4 km aan 3,0%) is niet al te steil, maar wel behoorlijk lang. Bovendien zijn de eerste kilometers relatief lastig. Toch zullen de renners hier nog niet het verschil maken. Er komt immers nog een veel zwaardere klim: de Grand Colombier. En daarnaast is het op de top van de Col de la Lèbe nog meer dan veertig kilometer tot de streep.

De eerste vijfentwintig daarvan zijn dalend dan wel vlak, maar vanaf Culoz is het klimmen geblazen. De Grand Colombier, die in 2012 voor het eerst in de Tour de France zat, is zo’n achttien kilometer lang aan exact zeven procent. Je bent vrij laag, dus de top ligt op ‘slechts’ 1495 meter hoogte. Veel coureurs van de huidige generatie weten maar al te goed hoe de klim loopt, want in het coronajaar 2020 waren er kort achter elkaar twee finishes. Eerst in de sterk bezette Tour de l’Ain, daarna in de Tour de France.

Twee keer was het een relatief gesloten koers, twee keer bracht een sprint de beslissing. Maar het moet gezegd: het waren wel wonderschone spurts, sprints op het scherpst van de snede. In de Tour de l’Ain was Primož Roglič de beste voor Egan Bernal, waarna Jumbo-Visma in de Tour de France opnieuw alles uit de kast haalde voor hun kopman. De Sloveen werd ditmaal echter geklopt door zijn jongere landgenoot Tadej Pogačar. Dat bleek een voorbode voor de laatste tijdrit van die Ronde van Frankrijk.