Het voor mij wenselijke scenario is er dan toch gekomen. De aanvalslustige De La Cruz brengt mij ternauwernood nog een dag verder, dat is mooi.
Morgen ligt de druk volledig op mij, dat besef ik. Bij de samenstelling van mijn team heb ik geïnvesteerd in een team met de goedkoopste topsprinters (Bennett, Philipsen) dat de etappe van morgen zou kunnen winnen, en toch net genoeg puntenpakkers had bergop (Roglic, Vlasov, Dumoulin, Soler, Chaves, De La Cruz), in de tijdrit (Roglic, Dumoulin) op explosieve aankomsten (Roglic, Bagioli) en in een heuvelsprint (Cort, Aberasturi en van der Sande) om die laatste etappe effectief te halen. Omdat Roglic drie specialiteiten had, mocht hij voor mij heel veel kosten. Ik wist dat mijn klimteam aan de karige kant was, maar omdat er maar één aankomst bergop was in de laatste week, wanneer de kans om als laatste te eindigen het grootst was, wilde ik die gok wel wagen.
Ik besef dat je wat geluk nodig hebt om dit spel te kunnen winnen, en op bepaalde momenten kwam ik inderdaad met de schrik vrij. Dat lijkt me geen schande. De moeilijkste horde lijkt nu genomen, maar de sprint van morgen moet nog altijd gereden worden. Hopelijk maakt Bennett morgen het verschil.
Proficiat aan Rahimns, het was inderdaad een mooie strijd.
Succes aan Ab, dat de beste moge winnen.