WK veldrijden 2023 in Hoogerheide: Voorbeschouwing beloften vrouwen – Goud voor Van Anrooij?
foto: Cor Vos
Youri IJnsen
zondag 5 februari 2023 om 12:45

WK veldrijden 2023 in Hoogerheide: Voorbeschouwing beloften vrouwen – Goud voor Van Anrooij?

Hoewel ze qua leeftijd absoluut thuishoren bij de beloften, zie we zondag geen Fem van Empel of Puck Pieterse in deze wedstrijd. Wél dat andere grote toptalent, na veel wikken en wegen. Shirin van Anrooij is de absolute topfavoriet, en juist vanwege haar keuze is de druk misschien wel hoger dan ooit. Wat kan zij en wie zijn zondag 5 februari haar grote concurrentes? WielerFlits blikt vooruit!

Historie

Het WK veldrijden voor beloften vrouwen kent nog geen rijke geschiedenis. Het onderdeel werd namelijk pas zeven jaar geleden toegevoegd aan het programma. Op de racebaan in Zolder won de tot dan toe vrij onbekende Evie Richards het eerste WK U23 voor vrouwen ooit. Ze werd een jaar later in Bièles onttroond door Annemarie Worst, maar de Britse werd wel derde.

Ook in Valkenburg was ze van de partij en daar vond de sterke Richards een parcours dat volledig op haar maat was. Ze verwees Ceylin del Carmen Alvarado naar het zilver, Nadja Heigl won brons.

Daarna was de heerschappij van Richards, die bij de elites nooit echt doorbrak, afgelopen. Dat kwam doordat ze haar focus verlegde naar het mountainbiken. In die tak van sport werd ze wel een wereldtopper. In 2021 eindigde ze als eerste op de UCI Ranking bij de elites, werd ze tweede in de strijd om de Wereldbeker, maar won ze in Val di Sole het WK.

Genoeg over Richards, door naar de editie van 2019. In Bogense (Denemarken) kleurde het hele podium namelijk oranje. Inge van der Heijden won er het goud voor Fleur Nagengast, Alvarado mocht het brons ophalen.

Richards kent haar grootste successen op de mountainbike – foto: RedBull

In het veldrijden bij de vrouwen is een volledig Nederlands podium de laatste jaren geen unicum. Dat er helemaal geen oranjehemd op het podium staat, wél. Toch gebeurde dat in het Zwitserse Dübendorf. Daar won de – toen nog – Française Marion Norbert-Riberolle, voor de Hongaarse Kata Blanka Vas en Anna Kay uit Groot-Brittanië. Die drie deden een jaar later ook mee, al had de titelverdedigster toen de Franse nationaliteit ingeruild voor de Belgische. Behoudens Vas – dat seizoen definitief doorgebroken – kwamen ze er allemaal niet aan te pas. Het was oranje boven.

Toch was de winnares tot dan toe een verrassende: Fem van Empel was een outsider, maar verwees toch Aniek van Alphen en dus Vas naar de dichtste ereplaatsen. Het seizoen erna brak Van Empel definitief door, maar plots waren er ook twee andere Nederlandse beloften die op datzelfde niveau meegingen. In Fayetteville kregen we dan weer een volledig oranje podium.

Laatste tien winnaars WK veldrijden
2022: flag-nl Puck Pieterse
2021: flag-nl Fem van Empel
2020: flag-fr Marion Norbert-Riberolle
2019: flag-nl Inge van der Heijden
2018: flag-gb Evie Richards
2017: flag-nl Annemarie Worst
2016: flag-gb Evie Richards


Vorige editie

Pieterse hield Van Anrooij heel nipt af – foto: Cor Vos

In Fayetteville was het vorig jaar niet de vraag óf een Nederlandse wereldkampioene zou zijn, maar wie van de drie. De enige concurrentie kwam van twee Françaises, die na een ronde dan ook samen met de drie Nederlandse topfavorieten passeerden.

Toen Puck Pieterse vervolgens in de tweede ronde versnelde, kon enkel Shirin van Anrooij met haar mee. Line Burquier en Amandine Fouquenet moesten passen en kwamen niet meer terug. Fem van Empel moest er verrassenderwijs ook passen, maar in de vierde ronde kwam ze sterk terug op haar eigen tempo.

Met nog twee rondes te gaan kwamen de drie zij an zij over de meet, waarna Pieterse het weer probeerde op de lange klim. Dat moest ook, want Burquier kwam bijna terug op het wiel. Nu had alleen Van Empel daarop een antwoord, maar zij reed vlak na de top haar ketting eraf.

Dat leek de beslissing in de wedstrijd, maar Van Anrooij wist zich in de slotfase te herpakken. Stukje bij beetje naderde ze de strijdende Pieterse, waarna we ons konden opmaken voor een zinderende sprint. Daarin leek Van Anrooij vanuit het wiel naast Pieterse te komen, maar zij hield nét genoeg over.

WK veldrijden 2022 in Fayetteville
Uitslag beloften vrouwen

flag-nr1 flag-nl Puck Pieterse in 46m27s
flag-nr2 flag-nl Shirin van Anrooij z.t.
flag-nr3 flag-nl Fem van Empel +12s
4. flag-fr Line Burquier +39s
5. flag-fr Amandine Fouquenet +1m27s
Volledige uitslag en verslag


Parcours

De Wereldbeker in Hoogerheide voelt vaak als een warm welkom voor de crossers en zal dat nu ook als WK-omloop zijn. Het is een wedstrijd aan een hoge intensiteit, vanwege het snelle karakter van de omloop. De Brabantse Wal is het decor voor de GP Adrie van der Poel, waarvan het parcours op nog geen kilometer van het – inmiddels gesloopte – ouderlijk huis ligt.

De ronde is uitgetekend door Van der Poel senior (met hulp van Marc Dierickx) zelf en in de loop der jaren is het ook nauwelijks veranderd. Er zitten de nodige bochten in de omloop, maar ook een aantal rechte stukken. Het voornaamste doel dat de organisatie stelt: overzicht bieden aan het publiek.

Kenmerkend voor het rondje zijn de passages door het bos over de Brabantse Wal, de bekende U-bocht om de boom en de trappen – die de naam Stairway to Heaven draagt, vernoemd naar het iconische nummer van rockband Led Zeppelin – vlak voor het einde van de ronde op de hellende Scheldeweg. Daar waar Mathieu van der Poel in 2018 ook Nederlandse kampioen op de weg werd.

De totale lengte van één ronde herbergt ruim drie kilometer. In vergelijking met het parcours van de Wereldbeker (de UCI roept Hoogerheide al jaren uit tot de best georganiseerde Wereldbeker van de cyclus) tekenen we een aantal wijzigingen op.

De iconische trappen in Hoogerheide – foto: Cor Vos

Om de laatste stand van zaken door te nemen, laten we parcoursbouwer Adrie zelf aan het woord. “De fietsbrug na de startstrook is teruggekeerd. Die zat er altijd in, maar vorig jaar was deze niet nodig omdat er geen publiek welkom was. Daarna is er tot na de eerste materiaalpost weinig veranderd. Daarna wel.”

“We maken nu een extra lus voor het bos langs. Dat heeft te maken met de ondergrond, omdat het de laatste tijd veel geregend heeft. Ik wil niet dat de renners te veel achter elkaar moeten lopen. Liever vier keer vijftig meter, dan één keer tweehonderd meter. Daarnaast rijden ze dit keer niet meer door de onderste wei aan de bovenkant van het middenterrein.”

Daardoor ligt er nu een extra derde lus voor de VIP-tent. “Dat is uiteraard voor hen interessanter, maar dat heeft vooral te maken met veiligheid”, legt Van der Poel uit. “Het publiek kan zich daardoor vrijer bewegen en we hebben bijna geen doorgangen meer op het parcours, alleen twee voor de veiligheidsdiensten. Dat hebben we opgelost door drie bruggen te plaatsen, waar het publiek dan onder door kan.”

“Ook is er een loopbrug over het parcours, waardoor mensen van de VIP-tent het veld in kunnen en vice versa. De toeschouwers mogen nu ook helemaal rond lopen. Dat hebben we met Natuurmonumenten – die eigenaar zijn van de grond en zeer welwillend zijn geweest – kunnen regelen. Voor ieders is er dus wat wils, en de risico’s zijn geminimaliseerd.”

Het noordelijke deel van het parcours met de trappen en de schuine kant vlak voor de finish, zijn onberoerd gebleven. “Maar net daarvoor is wel iets veranderd”, wijst Adrie van der Poel aan. “De balken lagen voordien voor de VIP-tent, maar die leggen we nu in het rechte stuk voor het podium voor mindervaliden en parallel aan de schuine kant na de trappen.”

“We wilden er 100% zeker van zijn dat de ondergrond bij de balken geen modder wordt (vorig jaar was dat wel het geval met een aantal valpartijen tot gevolg, red.). Nu liggen die dus zo’n 500 meter voor de finish, gevolgd door de trappen en dan de schuine kant, voor de hellende laatste rechte lijn naar de eindstreep.”

Van der Poel zelf is blij met hoe de omloop is uitgetekend en opgebouwd, maar laat het aan de renners om erover te oordelen. “Ik denk dat het afwijkend is, omdat het een beetje lijkt op een cross van vroeger. Er zitten niet te veel 180-graden-bochten in, die we de laatste jaren wel in veelvoud zien. Hier zie je meer doortrapbochten.”

“Het mooie en gelijk ook uitdagende aan deze ronde is dat je overal het verschil kunt maken. Al zijn we wel verschrikkelijk afhankelijk van het weer. Regent het, dan is het veel lopen in de modder in de onderste wei. Daar komen we nu terug uit het bos, echt een lastig stuk. Ik vind dat een heel mooie en spectaculaire meerwaarde.”

Blijft het droog, zoals de voorspellingen zeggen, dan verwacht de parcoursbouwer een snelle cross zoals we die kennen in Hoogerheide. “Maar ook dan zullen in dat nieuwe stukje naar de tweede materiaalpost toe verschillen ontstaan, zeker met die twee bruggen. We hopen er iets moois van gemaakt te hebben en ik denk dat we de lat weer een stukje hoger hebben gelegd, qua veiligheid.”

“Op 95% van de ronde zijn veiligheidszones ingebouwd, waardoor het publiek daar twee meter van het parcours af blijft. Gekke taferelen gaan we daardoor hopelijk niet zien. Ik hoop gewoon op een mooi WK-weekend. Voor mij is het geslaagd als er geen ongelukken gebeuren.”


Overige informatie

Locatie
Scheldeweg, Hoogerheide

Bereikbaarheid voor het publiek en renners kan vanaf meerdere kanten. Wie met de auto komt, pakt altijd afslag 30 naar Hoogerheide-Ossendrecht-Putte op ofwel de A4, ofwel de A58. Meer informatie over de aanrijroutes vind je hier.

Tickets
Tickets zijn er in de voorverkoop voor verschillende dagen en prijzen. Combitickets voor heel het weekend kosten 46 euro. Aan de deur zijn de prijzen iets duurder. Een combiticket kost dan 50 euro. Vooraf bestellen kan hier.

Praktische informatie
Website organisatie
Deelnemerslijsten
Website UCI, met live rondetijden

Technische gids WK veldrijden 2023

Twitter organisatie
#WKHoogerheide2023

Twitter UCI 
#Hoogerheide2023


Favorieten WK veldrijden 2023 – Beloften vrouwen

Zonder Fem van Empel en regerend wereldkampioene Puck Pieterse lijkt de titelstrijd bij de beloften vrouwen op voorhand uit te draaien op een one woman show. Toch is dat geen sinecure, net omdat het parcours door niet gevallen regen vrij onaangetast is. Van vroegere edities weten we dat Hoogerheide dan kan uitmonden in een razendsnelle wedstrijd.

De beloften vrouwen rijden hun cross voor de elite mannen op zondag, waardoor er al vier categorieën over het parcours zijn geraasd. Of dat grote verschillen gaat opleveren voor de beloften vrouwen, valt te bezien. Maar verrassingen liggen daardoor op de loer.

Winst bij de elites in klassiekers als Gavere, Koksijde en Zonhoven – foto: Cor Vos

De topfavoriete staat onomwonden vast: Shirin van Anrooij. Op haar 21ste verjaardag moet zij zichzelf het ultieme cadeau van deze winter geven. Al heel het seizoen droomt de Zeeuwse van de regenboogtrui, maar nooit had ze gedacht dat ze deze winter ook zou doorbreken bij de elite vrouwen.

En hoe: de veldrijdster van Trek Baloise Lions won klassiekers als Gavere, Koksijde en Zonhoven. Daarmee was ze tijdens de kerstperiode de beste crosser ter wereld. Toch koos ze voor de titelstrijd bij de beloften. Niet tot ieders tevredenheid, trouwens. Dat maakt de keuze dapper, maar de druk om te winnen ook hoger. Toch is ze aan haar stand verplicht dat te doen.

In een verregend en dus modderig Hoogerheide wint hoe dan ook altijd de sterkste. Op de snelle omloop die er nog droog bij ligt, is dat niet altijd geval. En dus lonkt er gevaar. Een van de revelaties van dit seizoen is Marie Schreiber. Eén ding staat in ieder geval vast: de 19-jarige Luxemburgse is een startspecialiste.

Als je geld kon inzetten op wie als eerste het veld indraait, moet je geld betalen om op Schreiber in te zetten. Zij heeft baat bij een snelle cross en laat ze die nou vinden in Hoogerheide. In de Wereldbekers van Dublin, Val di Sole en Besançon eindigde Schreiber al bij de eerste zes en in Loenhout werd ze tweede nog tweede achter Van Anrooij.

Schreiber is ook Luxemburgs elitekampioene – foto: Cor Vos

Hoewel ze pas piepjong is, krijg Van Anrooij het ook moeilijk met Zoe Bäckstedt. De 18-jarige Britse – de jongste dochter van de Zweedse oud-Parijs-Roubaix-winnaar Magnus Bäckstedt – geldt als een van de grootste talenten in het vrouwenwielrennen. Ze is regerend wereldkampioene bij de junioren op de weg, in het tijdrijden én het veldrijden.

Tevens heeft ze meerdere Europese titels op de baan behaald en verschillende wereldrecords in handen. Dit seizoen maakte ze ook een enorme opmars in het veldrijden. Afgelopen weekend werd ze nog vierde in Besançon. Bäckstedt had meer baat bij een zwaarder parcours, maar dit snelle rondje kan ze ook goed aan.

Vorig jaar was het Nederland tegen Frankrijk. Ook de Fransen hebben een supertalent in de gelederen. We hebben het dan over Line Burquier. De 19-jarige crosster van Canyon CLLCTV is een vrij lange, maar vederlichte klimster. Ze combineert het veldrijden met mountainbiken en vooral in die laatste categorie is ze steengoed. Burquier is namelijk de regerend Europees en wereldkampioene bij de beloften in de olympische crosscountry-discipline.

Maar ook in het veld kan ze uitgroeien tot een topper. Op het EK in Namen – een klimparcours op haar maat – kon alleen Puck Pieterse haar voorblijven. Haar sterke resultaten van de laatste weken verklappen hoogvorm, maar de vraag is of zij op dit razendsnelle rondje kan wedijveren met de powerhouses.

Backstedt heeft al een hele verzameling regenboogtruien in huis – foto: Cor Vos

De Fransen hebben nog een tweede troef achter de hand. Amandine Fouquenet is Frans kampioene U23 op de weg. Ze is prof bij Arkéa Samsic, maar ze geldt vooral als een talentje voor het veldrijden. Hoewel ze niet van hetzelfde kaliber als Burquier is, kan ze op een snelle omloop zoals deze wel een rol spelen voor haar landgenote.

Vorig jaar werd ze na Pieterse, Van Empel en Van Anrooij de vierde belofte in de elitewedstrijd van de Wereldbeker in Hoogerheide. Een week later werd ze dan vijfde op het WK U23 in Fayetteville. Dit seizoen lijkt Fouquenet een beetje te stagneren, maar net als Schreiber heeft zij ook een snelle start. Een goed begin is het halve werk.

Het is goed en leuk om te zien dat er veel buitenlandse talenten kans maken op deze beloftentitel. Een van hen is ook de 19-jarige Tsjechische Kristýna Zemanová. Zij weet in ieder geval hoe je een cross moet winnen, want er zijn slechts drie vrouwen (Van Empel, de Spaanse Lucia González en Pieterse) die dit seizoen vaker wonnen dan de veldrijdster van Brilon Racing Team MB.

Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat die wel respectievelijk twee zeges op Slowaakse bodem waren en vijf in eigen land, al zat daar ook de nationale elitetitel bij. Alleen in Val di Sole (tiende) pakte ze een top-10 in de Wereldbeker, maar in Loenhout eindigde ze bijvoorbeeld wel in het gezelschap van Burquier. Toch eindigde Zemanová op het WK en EK’s U23 nog niet buiten de eerste acht.

Burquier met de voor haar altijd bekende vlecht in het haar – foto: Cor Vos

Omdat er zo’n snel rondje ligt en het daardoor voor Van Anrooij en haar directe concurrentes lastiger is om het verschil te maken, loert er gevaar. Het zou niet voor het eerst zijn dat een tot dan toe vrij onbekende naam plots met de regenboogtrui gaat piepen.

Wat dat betreft is het vooral opletten voor Leonie Bentveld – die als Nederlandse kan profiteren van de landbelangen – en de Amerikaanse Madigun Munro. De 18-jarige Friezin maakt de laatste twee maanden indruk bij de elites, terwijl de 20-jarige Amerikaanse in de kerstperiode zich ook redelijk goed toonde in Europa. Vorig jaar was dat een stuk minder indrukwekkend, maar werd ze wel achtste op dit WK.

Overige outsiders moeten we zoeken in Groot-Brittanië, Duitsland en toch ook België. Waar zij bij de mannelijke categorieën al jaren heersen, was dat tot en na Sanne Cant bij de vrouwen niet het geval. Ook de toekomstmuziek is niet heel erg melodieus. Julie Brouwers en Kiona Crabbé zullen vooral proberen om de top-10 te halen.

Dat geldt ook voor Duits elitekampioene Judith Krahl, al kan die op een goede dag best uit haar slof schieten. In de Wereldbeker van Fayetteville werd ze tussen de elites bijvoorbeeld twaalfde. Tot slot nog Millie Couzens, de 19-jarige Britse. Op een snel rondje zoals deze zou zij ook een rol van betekenis kunnen spelen voor favoriete Bäckstedt.

Ook een naam om te onthouden voor de toekomst: Kristýna Zemanová – foto: Cor Vos

Favorieten volgens WielerFlits
*** Shirin van Anrooij
** Marie Schreiber, Zoe Bäckstedt
* Line Burquier, Amandine Fouquenet, Kristýna Zemanová

Deelnemerslijst


Weer en tv

Na de regen van vrijdag op zaterdag, blijft het daarna droog in Hoogerheide. Weeronline verwacht windkracht vier uit het noorden, waarbij het kwik stijgt tot acht graden Celsius. Daarmee is het voor de tijd van het jaar aangenaam in West-Brabant. Omdat er niet superveel regen valt van vrijdag op zaterdag, is het de verwachting dat het parcours om 13.00 uur – wanneer de beloften vrouwen aan hun wedstrijd beginnen – weer grotendeels droog is. 

De wedstrijd is in België en Nederland live op televisie te zien. Voor de kijkers van Sporza, let op: de cross is vanaf 12.45 uur te zien op Canvas. Eurosport zendt de wedstrijd niet uit, terwijl de NOS dat alleen online doet. Ook is de wedstrijd live te zien op het YouTube-kanaal van de UCI. Niet in staat om de koers te zien? Kom dan naar het liveblog van WielerFlits en bespreek daar online het verloop van de wedstrijd.


RIDE Magazine
3 Reacties
Sorteer op:
3 februari 2023 16:17
Van Anrooij had die mixed relay moeten rijden. Dan was ze nu al in de winning mood i.p.v. tot zondag in de spanning te zitten.

Opvallend hoe weinig vierdejaars een rol spelen in deze categorie. Worst is de enige die hem als vierdejaars gewonnen heeft, van de zeven keer.

Edit: zie dat het bij de mannen ook al sinds Vanthourenhout geleden is, dat een vierdejaars de beloftetitel wist te winnen. Ging er van uit dat het daar veel vaker voorkwam.
4 februari 2023 07:33
Het palet aan andere nationaliteiten op Shirin d’r hielen is op zich een vaag goed teken voor de niche.
    5 februari 2023 08:06
    Inderdaad. Hoewel er nog wel meer Nederlandse meiden aankomen natuurlijk met Bentveld en Molengraaf

Reacties zijn gesloten.