Op de eerste zondag van april staat bij onze zuiderburen naar goede gewoonte de grootse apotheose van een maand van Vlaamse kasseikoersen op het programma: de Ronde van Vlaanderen. Op zondag 3 april moet het peloton tussen Brugge en Meerbeke 256 lastige kilometers overbruggen, de gekende hellingen en kasseistroken incluis. De historie en het parcours, maar toch vooral de sfeer, die zijn gelijke niet kent, maken de ‘Hoogmis van het wielrennen’ tot misschien wel de meest tot de verbeelding sprekende wedstrijd op de kalender.

Historie
De Ronde van Vlaanderen zag het levenslicht op 25 mei 1913. Op die dag werd de eerste editie, die toen nog aankwam in Gent, gewonnen door Paul Deman. Doordat de wedstrijd tijdens de eerste jaargangen nog op dezelfde dag werd verreden als Milaan-Sanremo, bleef ze lang een Belgisch onderonsje. Steeds meer grote namen vonden echter de weg naar België, waardoor de koers tijdens het interbellum sterk aan status won. Na de Tweede Wereldoorlog zorgde de internationalisering van de sport voor steeds meer buitenlanders onder de deelnemers.

Het hoeft dan ook geen betoog dat de Ronde van Vlaanderen, die is uitgegroeid tot één van de allergrootste eendagskoersen ter wereld, een indrukwekkend palmares heeft. Overwinningen in ‘Vlaanderens Mooiste’ leverden onder meer Briek Schotte (1942 en 1948), Rik Van Steenbergen (1944 en 1946), Rik Van Looy (1959 en 1962), Eddy Merckx (1969 en 1975), Edwig Van Hooydonck (1989 en 1991), Johan Museeuw (1993, 1995 en 1998), Peter Van Petegem (1999 en 2003), Tom Boonen (2005 en 2006) en Stijn Devolder (2008 en 2009) de status van volksheld op in Vlaanderen.

Vier renners slaagden erin om de Ronde van Vlaanderen driemaal te winnen en zijn daarmee gedeeld recordhouder: Achiel Buysse (1940, 1941 en 1943) en Fiorenzo Magni (1949, 1950 en 1951) in een vrij ver verleden, en meer recent Eric Leman (1970, 1972 en 1973) en Johan Museeuw (zie supra). Acht verschillende Nederlanders zorgden doorheen de jaren voor in totaal negen rood-wit-blauwe successen in de Ronde: Wim van Est (1953), Jo de Roo (1965), Evert Dolman (1971), Cees Bal (1974), Jan Raas (1979 en 1983), Hennie Kuiper (1981), Johan Lammerts (1984) en Adrie van der poel (1986).

Erelijst

Vorig jaar brak de koers open op de Molenberg: Fabian Cancellara, die eerder nog van fiets had moeten wisselen, schudde eens stevig aan de boom. Enkel Tom Boonen wist hem te volgen, en samen reden ze naar de laatste hellingen van de dag. Op de Muur van Geraardsbergen wist Cancellara door middel van een snedige demarrage van uit het zadel Boonen te lossen. Hij kwam uiteindelijk solo over de streep met ruim een minuut voorsprong op Boonen. Philippe Gilbert mocht als derde mee het podium op, Johnny Hoogerland was met zijn elfde plaats de beste Nederlander.

Uitslag Ronde van Vlaanderen 2010

Parcours
De Ronde van Vlaanderen houdt al decennia lang vast aan de succesformule van een afwisseling tussen kasseistroken en hellingen. Ook de 95e editie kent, enkele kleinere aanpassingen buiten beschouwing gelaten, dan ook een traditioneel parcours. In totaal krijgen de renners 25 kasseistroken en 18 heuvels voor de wielen geschoven. De eerste 70 kilometer na de start op de Grote Markt in Brugge zijn echter relatief makkelijk en lenen zich dus ideaal tot het vormen van een vroege vlucht, die pakweg tot het begin van de finale de koers mag kleuren.

Wanneer het peloton in Zwalm aankomt, dat dit jaar doorgaat als ‘het Dorp van de Ronde’, zijn er al enkele obstakels achter de kiezen. Toch laat het echte werk dan zelfs nog even op zich wachten. Na 150 kilometer koers, in een grote lus in de Vlaamse Ardennen, worden de kleine jongens van de grote gescheiden. De Kruisberg en de Knokteberg vormen de voorbode van de Oude Kwaremont, die doorgaans beschouwd wordt als de opener van de finale. Met de Paterberg en (vooral) de Koppenberg even verderop, is het voor de favorieten zaak om hier zo goed mogelijk voorin te zitten.

Daarna volgt een handvol minder tot de verbeelding sprekende, maar daarom niet minder afmattende hellingen en kasseistroken. De laatste 50 kilometer worden ingezet met de beklimming van de pittoreske Molenberg en het aansnijden van de Haaghoek, een lange en zware kasseistrook. Daarna gaat het naar Brakel, waar de renners dit jaar de Berendries links laten liggen omdat er daar wegwerkzaamheden aan de gang zijn. De Valkenberg en Tenbosse liggen wel nog op het parcours: zij vormen de voorbode van de absolute finale.

Van in Brakel gaat het namelijk naar Geraardsbergen, waar de loodzware Muur van Geraardsbergen en daarop volgende Kapelmuur de renners wachten. Na het traditionele sluitstuk, de Bosberg, gaat het over overwegend vlakke wegen en soms ook in licht dalende lijn naar de Halsesteenweg in Meerbeke, waar de streep ligt. De kans bestaat dat het dit jaar de laatste editie is die deze finale kent, aangezien het contract met de gemeente na dit seizoen afloopt en er kapers op de kust zijn voor het binnenhalen van de aankomstplaats.

Parcours en profiel
Wegwijzer
Uurrooster

Favorieten
De Ronde van Vlaanderen is een wedstrijd waarin sterke ploegen het koersverloop naar hun hand kunnen zetten. Toch beschikt de absolute topfavoriet niet bepaald over een indrukwekkende entourage. Fabian Cancellara wil zijn naam laten vereeuwigen in de geschiedenisboeken door de Ronde voor een tweede maal op rij te winnen. De Zwitser, die vorige week op imponerende wijze de E3-Prijs won en net als vorig jaar ook de dubbel Ronde van Vlaanderen — Parijs-Roubaix wil verwezenlijken, gaat zondag als de onbetwiste topfavoriet van start.

De grootste tegenstand voor Cancellara schuilt in Belgische hoek. De runner-up van vorig jaar, Tom Boonen, wordt beschouwd als de grootste uitdager. Quick Step beschikt bovendien naast Boonen met Sylvain Chavanel als wisselkopman, maar kan geen beroep doen op Niki Terpstra, die out is met een sleutelbeenbreuk. De andere Belgische WorldTour-ploeg, Omega Pharma-Lotto, heeft haar hoop gevestigd op een knalprestatie van Philippe Gilbert, vorig jaar nog derde. Hij weet met Jürgen Roelandts een belangrijke pion aan zijn zijde.

Er zijn ook enkele andere sterke blokken. Bij Garmin-Transitions rijden wel meer mannen rond die op een goede dag de Ronde zomaar zouden kunnen winnen. Heinrich Haussler bijvoorbeeld, al maakte de doorgaans attractief koersende Duitse Australiër de voorbije wedstrijden nog geen al te grootse indruk. Ook wereldkampioen Thor Hushovd heeft het in zich om een goede Ronde van Vlaanderen te rijden. En in het geval er niet echt gekoerst zou worden op de hellingen, kan Tyler Farrar misschien overleven en in de sprint een gooi doen naar de zege.

Bij het Amerikaanse BMC Racing Team rijden zelfs bijna alleen maar outsiders rond. De ploeg moet het zonder uitgesproken kopman stellen, maar zou met namen als Alessandro Ballan, Greg Van Avermaet, George Hincapie, Marcus Burghardt en ook Karsten Kroon, die zich allen al voldoende bewezen hebben, de wedstrijd hard moeten kunnen maken. Hetzelfde kan gezegd worden van het Britse Sky ProCycling, dat sterk is in de breedte maar toch vooral rekent op ervaren rot Juan Antonio Flecha en de jonge Edvald Boasson Hagen, al is het de vraag hoe hij al zijn blessureleed doorstaan heeft.

Ook de Nederlandse ploegen zouden weerwerk moeten kunnen bieden. Rabobank verschijnt door het ontbreken van nieuwkomer en beoogde kopman Matti Breschel wel sterk onthoofd aan de start, maar kan wel rekenen op Sebastian Langeveld, die vijf weken geleden de Omloop Het Nieuwsblad won maar na een val in Milaan-Sanremo wel met vragen zit over zijn vormpeil. Het wordt daarnaast ook uitkijken naar hoe Lars Boom het er vanaf brengt. Het parcours lijkt hem wel op het lijf geschreven, maar het is afwachten hoe hij de opeenvolging van de vele kilometers verteert.

Vacansoleil-DCM brengt twee spitsen aan de start. Enerzijds is er Björn Leukemans, die dit voorjaar nog maar amper de neus aan het venster heeft gestoken maar dat vorig jaar ook niet echt had gedaan toen hij in de Ronde samen met Gilbert ’the best of the rest’ bleek na Cancellara en Boonen. Anderzijds is er Stijn Devolder, bij wie het steeds weer gissen is naar zijn vormpeil maar die zomaar zou kunnen uitpakken als in 2008 en 2009. De Nederlandse équipe kan echter geen beroep doen op de deze week sterk rondrijdende Lieuwe Westra, die zaterdag ziek werd.

Het laatste sterke blok is dat van Team Katusha. Namens het Russische team komt de interessante tandem Filippo Pozzato en Leif Hoste aan de start. De Italiaan zou de kritiek van de voorbije weken op zijn passieve koersgedrag kunnen pareren met een knalprestatie, terwijl met de Belg, ondanks zijn blessure, altijd rekening moet worden gehouden, getuige zijn drie tweede plaatsen in Meerbeke. De twee kopmannen kunnen rekenen op steun van de Russen Vladimir Gusev en Serguei Ivanov en de Wit-Rus Aleksandr Kuschynski, die een belangrijke rol zouden kunnen spelen als aanvallers.

Voorts is het eigenlijk vooral uitkijken naar ploegen met interessante duo’s of enkelingen. Saxo Bank-SunGard doet een beroep op Nick Nuyens, die met Dwars door Vlaanderen al een mooie zege op zak heeft dit jaar. Team RadioShack hoopt dat Sébastien Rosseler kan verrassen met een mooie prestatie. Bij Liquigas-Cannondale is het uitkijken hoe Peter Sagan het doet bij zijn vuurdoop, en Lampre-ISD richt zijn hoop op Simon Spilak. En wat kunnen de overige WorldTour-ploegen en de kleinere ploegen die een wildcard hebben gekregen laten zien?

Kan Tom Boonen ook aankomende zondag met champagne spuiten? (foto: Sirotti)

Deelnemerslijst (organisatie)
Deelnemerslijst (Cyclingfever, meer up-to-date)

Favorieten volgens WielerFlits
**** Fabian Cancellara
*** Tom Boonen, Philippe Gilbert
** Juan Antonio Flecha, Björn Leukemans, Filippo Pozzato
* Heinrich Haussler, Stijn Devolder, Nick Nuyens, Thor Hushovd