Voorbeschouwing: Boels Ladies Tour 2019
foto: Cor Vos
dinsdag 3 september 2019 om 07:00

Voorbeschouwing: Boels Ladies Tour 2019

Wie vrouwenwielrennen zegt, zegt Nederland. Al jaren steekt het Koninkrijk der Nederlanden er in het peloton met kop en schouders bovenuit. Over de hele wereld worden successen behaald, maar ook in eigen land delen ze vaak de lakens uit. Ook in de Boels Ladies Tour, de grootste Nederlandse etappekoers voor vrouwen, is het vaak een der oranjeklanten die zegeviert. Annemiek van Vleuten won de laatste twee edities. Kan zij voor een derde maal op rij triomferen? WielerFlits blikt vooruit.

Historie

De Boels Ladies Tour, ook wel bekend als de Holland Ladies Tour, is Nederlands oudste en meest prestigieuze etappekoers voor fietsende vrouwen. Sinds 1998 wordt de wedstrijd verreden en vele grote kampioenen prijken er op de erelijst. De eerste editie van de rittenkoers werd gewonnen door Elsbeth van Rooy-Vink en ook legendarische namen als Mirjam Melchers, Susanne Ljungskog, Kristin Armstrong en Leontien van Moorsel hebben er gewonnen. Marianne Vos heeft – misschien niet geheel verrassend – de meeste eindzeges op haar naam staan. Van 2009 tot en met 2012 was ze vier jaar op rij oppermachtig.

Hoewel de wedstrijd zeker niet enkel dient als voorbereidingswedstrijd op het WK, is het wel een uiterst goede indicatie van het vormpeil. Maar liefst zeven keer sleepte de winnares van de vrouwenronde van Nederland niet veel later ook een regenboogtrui in de wacht. De laatste die dit flikte? Annemiek van Vleuten. En nog veel vaker nam de latere wereldkampioene victorie deel aan de Nederlandse ronde. Amber Neben was in 2016 de laatste wereldkampioene tijdrijden wier voorbereiding niet via de Boels Ladies Tour verliep. Bij wereldkampioenen in de wegwedstrijd moeten we teruggaan tot 2015. Toen paste de koers niet in het programma van Lizzie Deignan. Ook dit jaar schaven weer heel wat potentiële wereldkampioenes nog wat aan hun vorm in de Nederlandse etappewedstrijd.

Laatste tien winnaressen Boels Ladies Tour
2018: flag-nl Annemiek van Vleuten
2017: flag-nl Annemiek van Vleuten
2016: flag-nl Chantal Blaak
2015: flag-de Lisa Brennauer
2014: flag-us Evelyn Stevens
2013: flag-nl Ellen van Dijk
2012: flag-nl Marianne Vos
2011: flag-nl Marianne Vos
2010: flag-nl Marianne Vos
2009: flag-nl Marianne Vos

Marianne Vos won de Holland Ladies Tour al vier keer – foto: Cor Vos ©2011


Vorig jaar

Annemiek van Vleuten mocht als titelverdedigster aan de editie van 2018 beginnen. Dat deed ze, zoals dat zo mooi heet, in haar achtertuin. De proloog in Arnhem, een echt nummer voor circusartiesten, won ze met zeven tellen voorsprong op Anna van der Breggen. En daarmee was eigenlijk de toon gezet. In de eerste rit in lijn – een lastige heuvelrit in de buurt van Nijmegen – kon ze het zich zelfs permitteren om een paar honderd meter extra af te leggen. Terwijl ze in volle finale alleen vooruit reed nam ze een verkeerde afslag. Haar fout zag Van Vleuten echter al snel in, waarna ze haar tweede ritzege kon behalen. Een gevalletje ‘eind goed al goed’.

De twee daaropvolgende etappes waren een prooi voor Amalie Dideriksen, die in Gennep en Weert haar klasse nog eens kon demonstreren. De traditionele heuveletappe door het Limburgse land was een kolfje naar de hand van Chantal Blaak, die zo in stijl afscheid nam van haar regenboogtrui. In de individuele tijdrit met start en finish in Roosendaal verzekerde Van Vleuten zich met een derde etappezege zich van haar tweede eindoverwinning.

Top-5 Boels Ladies Tour 2018
1. flag-nl Annemiek van Vleuten (Mitchelton-Scott) in 14u34m54s
2. flag-nl Ellen van Dijk (Team Sunweb) op 52s
3. flag-nl Anna van der Breggen (Boels-Dolmans) op 1m05s
4. flag-us Tayler Wiles (Nationale selectie Verenigde Staten) op 1m44s
5. flag-ca Leah Kirchmann (Team Sunweb) op 1m45s

De voorbije twee edities was Van Vleuten ongenaakbaar – foto: Cor Vos


Parcours

Het parcours vertoont heel wat gelijkenissen met voorgaande edities, maar er zijn ook opvallende verschillen te noemen. Een eerste verschil is het ontbreken van een rit door de Limburgse heuvels. Daarnaast zien we in deze editie geen lange tijdrit meer, iets waar de specialisten niet blij mee zullen zijn. Veel lange tijdritten zijn er al niet buiten de kampioenschappen, maar de Boels Ladies Tour bood de afgelopen jaren een mooi platform voor een tijdrittreffen.

Aan de andere kant valt er vanuit het oogpunt van de organisatie ook wel weer wat te zeggen voor deze beslissing. Er zijn heel wat rensters die op de wegen van de Boels Ladies Tour uit de voeten zouden moeten kunnen, maar de lange tijdrit maakte de winstkansen voor rensters die niet Annemiek van Vleuten, Anna van der Breggen of Ellen van Dijk heten echter een stuk kleiner.

Vanwege het ontbreken van een lange chronoproef zal het spel der bonificatieseconden zeer interessant worden. Op de finishlijn liggen steeds 10, 6 en 4 seconden klaar en onderweg zijn er bij tussensprints ook 3, 2 en 1 tel bonus te verdienen.

Dinsdag 3 september, Proloog: Tom Dumoulin Bike Park (3,8 km)

Het Tom Dumoulin Bike Park bestaat nog maar iets meer dan twee jaar, maar het maakt nu al voor de derde keer onderdeel uit van het parcours van de Boels Ladies Tour. De laatste jaren was de veelgeprezen veilige wieleromgeving de plek waar een rit door de Limburgse heuvels werd afgesloten, maar nu vormt het terrein het decor voor de proloog. Op een steenworp afstand van het stadion van Nederlands eerste betaaldvoetbalclub Fortuna Sittard slingeren de rensters zich in moordend tempo over het 3,8 kilometer lange parcours.

Op het terrein zijn een keur aan parcoursen uit te tekenen. Je kunt er kiezen voor een eenvoudig rondje langs de buitenkant, maar dat zou een beetje flauw zijn. Het eerste deel van het parcours voert langs de ring, maar daarna wordt het binnenterrein verkend. Daar vinden we diverse terugdraaiende bochten, 350 meter aan kasseitjes en twee korte maar venijnige kuitenbijters die ervoor zorgen dat de rensters echt wel op de proef worden gesteld. Het eerst klimmetje ligt aan het einde van de kasseienstrook en het tweede hellinkje moet bijna vanuit stilstand worden genomen. Wie hier wint is technisch vaardig en beschikt daarnaast over een zeer hoog piekvermogen.

Start: 14.30 uur
Finish: 16.15 uur

Woensdag 4 september, etappe 1: Stramproy – Weert (123 km)

Net als het Sittardse Tom Dumoulin Bike Park hebben ook de Limburgse nederzettingen Weert en Stramproy recente historie in de Boels Ladies Tour. Sterker nog: de rit is bijna een exacte kopie van de vierde etappe van vorig jaar. Soms wordt eens linksaf geslagen waar een editie eerder rechtdoor werd gereden, maar dat is het voornaamste verschil. Wie zich deze rit nog globaal kan herinneren weet dat dit parcours het niet direct van de te overwinnen hoogtemeters moet hebben. Sterker nog: drievoudig wereldkampioene driebanden Therese Klompenhouwer zou blij zijn als een biljartlaken er zo strak bij zou liggen.

Na iets meer dan negentig kilometer koersen rondom Weert komt het peloton een plaatselijke omloop opgedenderd. Ook dit circuit zullen een hoop rensters nog wel kennen van eerdere edities. Voor de klassementsrensters die het van het heuvelwerk moeten hebben is het vooral zaak om uit de problemen te blijven. En problemen die kunnen zeker ontstaan in de laatste kilometer. Met een een drietal bochten mogen we het slot van de etappe omschrijven als ‘hectisch’.

Start: 13.00 uur
Finish: 16.03-16.15 uur

Donderdag 5 september, etappe 2: Gennep – Gennep (113,7 km)

In de tweede rit lijkt weinig een nieuw gevecht der sprintgiganten in de weg te staan. Toch is Kelly Druyts er in het verleden al eens in geslaagd om in Gennep de groepssprint te ontlopen. In 2014 was zij namelijk de beste van een groepje vluchters. De kans dat dat opnieuw gaat gebeuren achten we klein, al weet je het natuurlijk nooit. Maar als we er geld op zouden moeten inzetten, zouden we gaan voor een rassprintster.

Vorig jaar verkende het peloton het deel ten zuiden van Gennep, ditmaal is het gebied even ten noorden van de stad aan de beurt. Liefst vier keer rijdt het peloton over de smalle weggetjes rondom de Mookerplas, waarna dorpjes als Milsbeek en Ottersum worden aangedaan alvorens weer in de finishplaats aan te komen. Het voorbije jaar was er in volle sprint nog een lelijke valpartij in de finishstraat, laten we hopen dat dat nu meevalt in de Brugstraat.

Start: 13.00 uur
Finish: 15.46-15.55 uur

Vrijdag 6 september, etappe 3: Nijverdal – Nijverdal (156,8 km)

Een Holland Ladies Tour zonder rit door het heuvelachtige deel van Limburg is eigenlijk geen echte Holland Ladies Tour. Dus we zouden deze editie volgens die theorie geen echte Holland Ladies Tour mogen noemen, want de provincie Limburg vormt niet het decor van de koninginnenrit. Welke provincie dan wel? Overijssel.

Wie nog steeds in de veronderstelling verkeert dat je in Nederland enkel in het uiterste zuiden een beetje kunt klimmen heeft het goed mis. Bekende hellingen buiten Limburg zijn de VAM-berg, de Posbank en de Oude Holleweg. Deze beklimmingen komen we in de langste rit van deze etappekoers niet tegen, want de organisatie kiest voor het gebied rondom Nijverdal. Nu de heide er in volle bloei staat zal de Sallandse Heuvelrug zorgen voor adembenemende beelden, maar ook de hellingen zullen heel wat rensters de adem ontnemen.

Op de top van de Motieweg (760 meter aan 5,1%) liggen drie bonficatiesprints, terwijl na de beklimming van de zuidzijde van de Grote Koningsbelt (890 meter aan 4,8%) de eerste bergpunten van deze ronde zijn te behalen. Kortom: de klimmetjes zullen vuurwerk opleveren. Na de twee hellingen is het niet zo lang meer tot aan de finish. Een groepje dat hier weg weet te rijden gaat zeker kans maken op de overwinning, maak ook een dappere eenzaat is hier niet kansloos. Toch is het ook niet ondenkbaar dat er aan het einde nog iemand met een zeer sterk eindshot bij zit. We moeten de beklimmingen immers ook weer niet overschatten.

Start: 12.00 uur
Finish: 15.56-16.08 uur

Zaterdag 7 september, etappe 4: Arnhem – Nijmegen (135,6 km)

Kunt u zich het Granze Partenza van de Giro d’Italia in 2016 nog herinneren? Daar doet het slotweekend van de Boels Ladies Tour aan denken. Na de door Tom Dumoulin gewonnen proloog in Apeldoorn trok het peloton de volgende dag van Arnhem naar Nijmegen, om een dag later beide etappeplaatsen om te wisselen. Dat is nu weer het geval. Het slotweekend begint en eindigt dus in de stad aan de oevers van de Nederrijn.

In het eerste deel van de etappe is de ongecategoriseerde beklimming van de Grebbeberg de enige noemenswaardige helling. In de finale wordt het een stuk lastiger, want dan wordt namelijk het Nijmeegse heuvelland verkend. Via de vermaarde Zevenheuvelenweg gaat het naar een van de moeilijkste beklimmingen buiten Zuid-Limburg: de Oude Holleweg. 860 meter gaat het wegdek aan een gemiddelde van 8,6% omhoog. Op de top liggen niet alleen bergpunten klaar, maar ook bonificatieseconden. Extra reden om hier oerend hard naar boven te knallen.

Eenmaal boven is het nog een kilometer of elf naar de finish in Nijmegen. Of een paar honderd meter meer, als er weer iemand ergens verkeerd rijdt. Vorig jaar lag in de stad aan de Waal nog een lastige slotstrook op de rensters te wachten, maar deze wordt nu niet aangedaan. In plaats van de finish op de Voerweg ligt de meet nu getrokken op de Waalkade.

Start: 11.00 uur
Finish: 14.21-14.32 uur

Zondag 8 september, etappe 5: Nijmegen- Arnhem (154,8 km)

In deel twee van het Gelderse slotweekend gaan de renners van Nijmegen naar Arnhem. Het zijn twee steden met flink wat reliëf, maar de eerste 125 kilometer hoeft de karavaan geen hellingen te overwinnen. Het bekende Veluwse duo Posbank-Emmapiramide (verplichte kost voor iedereen die ooit op de Veluwe heeft gefietst) gaat zeker voor verbrokkeling zorgen. Toch ligt het niet in de lijn der verwachting dat het een echt slagveld zal worden. Sprintsters met flink wat inhoud kunnen hier zeker overleven.

Na de Emmapiramide is er ook nog tijd om terug te keren. In Arnhem staan nog twee glooiende rondes op het menu. Het peloton zal na zes dagen harde koers snakken naar het einde, dus een goed getimede ultieme aanval heeft hier kans van slagen. Toch lijkt een razendsnelle eindsprint op de aflopende Zijpendaalseweg het meest logische scenario.

Start: 10.15 uur
Finish: 14.13-14.26 uur


Favorieten

Door het ontbreken van een langere tijdrit en een loeizware heuveletappe, is het aantal rensters dat serieus kans maakt om de Boels Ladies Tour te winnen in vergelijking met voorgaande edities een stuk groter. De winnares beschikt liefst over een prima proloog, heeft sprintsnelheid en is in staat om de heuvels te overleven. Ook de grote heuvelspecialisten kunnen hier zeker hun plan trekken, maar het is de vraag of het parcours niet te gemakkelijk is voor hen.

Marianne Vos was met een reeks zeer indrukwekkende prestaties de wielrenster van de voorbije weken. Wie hoopt op de komst van de viervoudige winnares komt echter bedrogen uit, want deze rittenkoers past niet in haar voorbereiding op het WK in Yorkshire. In plaats van in eigen land de stenen uit de straat te rijden, kiest Vos voor een hoogtestage. In Livigno lost ze Annemiek van Vleuten af, want zij daalt juist wel van haar berg af om te proberen haar derde achtereenvolgende Boels Ladies Tour te winnen.

Dat zal nog niet meevallen, want het parcours is een stuk minder op haar lijf geschreven dan de afgelopen jaren. De voorbije twee edities had ze een stuk meer heuvels en veel meer tijdritkilometers om het verschil te maken. Nu zal winnen een stuk lastiger worden, al achten we Van Vleuten er nog steeds toe in staat. Een voortreffelijke ouverture en een karakteristieke, verschroeiende aanval op een van de hellingen kan voor haar genoeg zijn om opnieuw als eindwinnares op het podium te mogen verschijnen.

De proloog wordt het voorlopig laatste optreden van Van Vleuten in de regenboogtrui – foto: Cor Vos

Wat voor de wereldkampioene tegen de klok geldt, geldt eigenlijk ook voor de dame die in wegwedstrijden de regenboogtrui mag dragen. De Boels Ladies Tour is een van de zeldzame wedstrijden die nog niet op het palmares van Anna van der Breggen staan. De voorbije seizoenen kwam ze wel in de buurt van de oranje trui, maar winnen zat er nog niet in. Dit jaar krijgt ze een nieuwe kans, maar of zij ook daadwerkelijk de hoogst geklasseerde renster van Boels-Dolmans zal zijn? De indrukwekkende manier waarop ze de Grote Prijs van Plouay naar haar hand zette, biedt vertrouwen voor deze wedstrijd.

In de GP Plouay kraaide Van der Breggen victorie na een knappe solo – foto: Cor Vos

Een koers die wordt gesponsord door het bedrijf waarvan de naam ook op je borst prijkt, is publicitair gezien een belangrijke wedstrijd. Er zal Boels-Dolmans dan ook veel aan gelegen zijn om het klassement te pakken. Met haar haar vermogen om zo nu en dan eens een sprint op haar naam te schrijven, een doorgaans goede proloog en haar kwaliteiten op golvende parcoursen lijkt Amy Pieters de belangrijkste gegadigde te zijn binnen de formatie van Danny Stam.

Goed, misschien kan ze net niet mee met een allesverwoestende demarrage van een Annemiek van Vleuten op de Oude Holleweg, maar de rest van het parcours moet ze prima aankunnen. Daarnaast kan ze rekenen op een puike ploeg waarmee situaties eventueel nog kunnen worden rechtgetrokken. Verder zal de Europees kampioene op weg zichzelf zowel onderweg als aan de aankomst dikwijls in de bonificaties kunnen rijden. Het maakt van haar wat WielerFlits betreft de absolute topfavoriet voor de eindzege.

Amy Pieters werd een paar weken geleden Europees kampioene op de weg – foto: Cor Vos

In dit deelnemersveld zijn er na een golvende etappe weinig dames sneller dan Pieters. Maar als ze er aan het einde nog bij zit, is Kirsten Wild bijna gegarandeerd sneller. De baankoningin kende al heel wat successen in de geschiedenis van de Boels Ladies Tour, tien om precies te zijn. Ze mocht ook al enkele malen ruiken aan de eindzege, maar daadwerkelijk winnen zat er niet in. Wild mag over niet al te lange tijd 37 kaarsjes uitblazen, dus ze gaat vermoedelijk niet veel kansen meer krijgen om een etappekoers als deze op haar naam te schrijven. Dit jaar vormt een van de laatste mogelijkheden.

Ook Wild kan als het echt moet een goede proloog rijden en daarnaast kan ze zich op karakter ook over wat hellingen slepen. De wegen van de koninginnenrit zal ze wel kennen, Almelo ligt immers niet zo gek ver van de Sallandse Heuvelrug af. In haar achtertuin wordt het een kwestie van aanhaken op de hellingen, maar in de sprint zullen rensters van zeer goeden huize moeten komen om haar te verslaan. Dat zal ook haar recept voor succes zijn in het slotweekend: erbij blijven om vervolgens keihard toe te slaan met haar turbodijen. De bonificatieseconden doen de rest.

Dit is misschien wel de laatste kans voor Wild om de Holland Ladies Tour te winnen – foto: Cor Vos

Met Lorena Wiebes hebben we nog een Nederlandse die we absoluut niet mogen onderschatten. De Mijdrechtse groeibriljant van Parkhotel Valkenburg heeft dit jaar al dertien zeges weten te boeken. In de Boels Ladies Tour zouden er zomaar nog een paar bij kunnen komen. Ze bewees in de Ladies Tour of Norway dat ze ook op flink zwaardere parcoursen voorin kan meedoen. Dat ze goed kan sprinten hoeven we u niet meer uit te leggen, dat zal ze ook in eigen land wel laten zien. Wie weet kan ze met afzwaaiende Roxane Knetemann aan haar zijde de jongste eindwinnares ooit worden.

Vooruit, nog een Nederlandse kanshebster. Want ook Lucinda Brand valt niet te onderschatten. In de sprints is ze niet zo snel als Wiebes of Wild, maar ze kan hier als het moet wel van voren meedoen. In de heuvels geldt voor de Sunweb-renster die aan het einde van het seizoen de overstap maakt naar Trek-Segafredo eigenlijk hetzelfde: als haar benen goed zijn zal ze er aan het einde nog wel bijzitten. Ook een proloog werkt niet meteen heel erg in haar nadeel. Kortom: als Brand on fire is gaat ze ‘gewoon’ meedoen om de eindzege. En anders kunnen ploegmaatjes als Floortje Mackaij of Leah Kirchmann dat wel.

Wiebes won onlangs een etappe in de Ladies Tour of Norway – foto: Cor Vos

Mogelijke andere Nederlandse eindwinnaressen zijn Chantal Blaak (Boels-Dolmans), Ellen van Dijk (Trek-Segafredo) en Riejanne Markus (CCC-Liv). Rensters van Biehler en de nationale selectie zullen de koers ongetwijfeld gaan kleuren, maar om een van hen op te schrijven voor de eindoverwinning is wel wat optimistisch. U vraagt zich af: zijn er ook nog niet-Nederlandse rensters die kans maken op de eindzege? Zeker. Marta Bastianelli is bijvoorbeeld zo’n buitenlandse met wie we ernstig rekening dienen houden. Na een waanzinnig succesvol seizoen is de Italiaanse aan het opbouwen richting het WK en dat leverde haar recent al de zege op in de Vårgårda WestSweden Road Race. Als er een niet-Nederlandse renster in staat moet worden geacht om de Boels Ladies Tour te winnen is het de uitgenaste Bastianelli.

Een tweede Italiaanse met kansen op de eindzege is Elisa Longo Borghini, traditiegetrouw een sterke naam om nauwlettend in de gaten te houden. Toch gaat er geen sterretje naar haar, want er staat nog een Elisa aan de start en deze heeft wat betere sprintbenen. Wat heet, Elisa Balsamo is zelfs zo nu en dan in staat om Wild, Wiebes en co. te bedreigen. Daarnaast gaat ze ook niet onaardig over heuveltjes heen, wat van de jonge rensters van Valcar-Cylance direct een gevaarlijke klant maakt. In de proloog zal ze misschien wat tijd toe moeten geven, maar deze achterstand hoeft als ze in topvorm is niet onoverkomelijk te zijn.

Geeft Bastianelli haar topseizoen nog een vervolg? – foto: Cor Vos

De twee etappekoersen die dit jaar op Nederlandse bodem zijn verreden, werden gewonnen door een Duitse. Zowel in de Healthy Ageing Tour als de BeNe Ladies Tour ging Lisa Klein met het klassement aan de haal. Ook voor de Boels Ladies Tour staat ze op de startlijst, maar het ontbreken van een lange tijdrit werkt niet in haar voordeel. Klein is zeker niet kansloos als ze het deze week op haar heupen heeft, maar als we dan toch een Duitse favoriet moeten aanwijzen komen we uit bij Lisa Brennauer. Zij steekt in dit werk nog net even boven haar jongere landgenote uit. De winnares van 2015 is bij de meesten vooral bekend van haar tijdritcapaciteiten, maar ze heeft op een goede dag ook een vlijmscherpe sprint in huis. Deze zal ze vermoedelijk een paar keer moeten inzetten om het klassement opnieuw op haar naam te kunnen schrijven.

Tot slot nemen we nog een Britse op in het favorietenlijstje. De naam van Lizzie Deignan ligt hier voor de hand, maar omdat ze afgelopen week wat ziekjes was is het maar de vraag hoe goed ze aan de start zal verschijnen. Misschien moet ze wel aan de bak voor Van Dijk of Longo Borghini. Nee, laten we in plaats daarvan maar eens kijken hoe Alice Barnes het gaan doen. Haar eindschot is meer dan behoorlijk en de Nederlandse manier van koersen ligt haar wel. De renster van Canyon-SRAM zal echter ook wel weten dat alles moet kloppen wil ze aan het einde van de week met de oranje trui op het erepodium staan.

Brennauer weet dit jaar ook al wat winnen is op Nederlandse bodem – foto: Cor Vos

Favorieten volgens WielerFlits
**** Amy Pieters
*** Marta Bastianelli, Lorena Wiebes
** Lucinda Brand, Kirsten Wild, Anna van der Breggen
Elisa Balsamo, Lisa Brennauer, Alice Barnes, Annemiek van Vleuten

Website organisatie
Deelnemerslijst (link)


Weer en tv

De regionale Nederlandse zenders L1, Omroep Gelderland, RTV Oost en Podium TV zenden de finales van alle etappes live uit. Dit houdt in dat de uitzending de eerste twee dagen om 14.45 uur begint. Na een dagje om 14.15 uur te zijn ingeschakeld zal ook de vrijdagetappe vanaf 14.45 uur in beeld worden gebracht. De twee weekendritten zullen vanaf 13.00 uur te zien zijn. Ook Eurosport besteedt dagelijks aandacht aan de Boels Ladies Tour. Van de eerste vier etappes wordt de dag erna, voor de live-uitzending van de Ronde van Spanje, een samenvatting uitgezonden op Eurosport 1. Daarnaast zendt Eurosport op zaterdag en zondag het laatste koersuur van de beslissende etappes ook live uit via Eurosport 1.

De rensters krijgen gedurende de week diverse Nederlandse weertypen voor de kiezen. Zo zal de zon diverse malen van de partij zijn, maar er zal ook best een spat regen uit de lucht komen vallen. Veel warmer dan een graad of 25 zal het volgens de laatste voorspellingen niet worden gedurende de etappekoers.


RIDE Magazine
3 Reacties
Sorteer op:
1 september 2019 11:33
Voor de spanning is het misschien wel beter, maar vind dat toch altijd een tegenvaller dat er geen heuvelrit in Limburg in zit. Dat er geen lange tijdrit in zit vind ik opk nog wel te billijken, maar waarom dan weer een proloogje van 3,8 km? Dat is toch veel te kort sowieso?
    2 september 2019 09:14
    +1
    3 september 2019 00:19
    Mee eens. Slap rondje. Heeft de organisatie wel voldoende zijn best gedaan? Of mag Van Vleuten niet winnen?

Reacties zijn gesloten.