EK Wielrennen 2019: Voorbeschouwing wegwedstrijd vrouwen
foto: Cor Vos
zaterdag 10 augustus 2019 om 07:30

EK Wielrennen 2019: Voorbeschouwing wegwedstrijd vrouwen

Vrouwenwielrennen is simpel. Een peloton vrouwen rijdt een wedstrijd waar dan ook ter wereld en aan het einde wint een Nederlandse. En ja, we moeten eerlijk toegeven, deze stelregel gaat best vaak op, maar om nu een overwinning van één der oranjevrouwen alvast in te calculeren? Dat gaat wat ver. Ook bij de Europese kampioenschappen op de weg in Alkmaar is de kans dat een Nederlandse de wegwedstrijd wint zeker aanwezig, maar een vooraf al vaststaand feit is het allerminst. WielerFlits blikt in deze voorbeschouwing vooruit op de wegwedstrijden voor beloften- én elitevrouwen!

Historie

Een Europees kampioenschap wielrennen op de weg: dat was lange tijd enkel weggelegd voor junioren en beloften. De laatste categorie mag al sinds 1995 en 1997 om respectievelijk weg- en tijdrittitels fietsen, de junioren werd in 2005 voor het eerst de mogelijkheid geboden om de strijd met leeftijdsgenoten aan te binden.

In deze categorieën kunnen we, zoals dat zo mooi heet, de kampioenen van de toekomst aan het werk zien. Dat wil niet zeggen dat iedere winnaar of winnares van een Europese titel het ook daadwerkelijk maakt in de wielrennerij. Voor Neerland’s eerste EK-winnares leek er een grote toekomst in het verschiet te liggen, maar het mocht niet zo zijn voor Mirella van Melis.

Naast Europees kampioen bij de beloften werd Mirella van Melis ook wereldkampioene bij de junioren – foto: Cor Vos

In San Sebastián werd Van Melis juniorenwereldkampioene, waarna ze de overstap maakte naar de beloften. In 1998 kreeg ze te kampen met de ziekte van Pfeiffer, maar bij de Europese wielerkampioenschappen sleepte ze wel een derde plaats uit de brand. Een jaar later veroverde ze het zilver en in haar laatste seizoen als belofte gaf ze het lijstje een logisch en passend vervolg: in het Franse Apremont won ze de wegkoers door Angela Brodtka en Sophie Creux te verslaan.

Als eliterenster wilde het niet meer zo vlotten. De reden dat het lichaam haar steeds meer belette om topprestaties te leveren bleek een auto-immuunziekte te zijn, maar dit werd pas na het beëindigen van haar carrière duidelijk, zo zei ze onlangs in een interview met KNWU magazine. Zo zie je maar dat een glorieuze triomf in de jeugdjaren niet altijd tot een grootse carrière hoeft te leiden. Daar heeft het leven verscheidene trucjes voor.

Latere Europese kampioenen verging het iets beter. Marianne Vos won de beloftenwedstrijd in 2006 en 2007 (en die jaren reed ze bij de elites ook al de pannen van het dak) en types als Ellen van Dijk en Anna van der Breggen is het ook meer dan goed gekomen. Sterker nog: zij hebben alle drie ook al eens een of meerdere continentale titels bij de eliterensters behaald. Van Dijk spant met drie gouden tijdritmedailles (en na de individuele tijdrit in Alkmaar misschien zelfs wel vier…) de kroon.

Van der Breggen wint, Niewiadoma baalt – foto: Cor Vos

Bij de wegrit voor vrouwen op het eerste EK voor eliterensters had Nederland met Anna van der Breggen de topfavoriete in de gelederen. En op de Côte de Cadoudal in Plumelec maakte ze het waar, al moest ze daar wel diep voor gaan. Met een vroege aanval op de slothelling probeerde Katarzyna Niewiadoma op de verrassing te spelen, maar AvdB pareerde gezwind. Enkel Elisa Longo Borghini, Rasa Leleivyté en Alena Amialiusik konden nog bij de geboren Hasseltse en de Poolse aansluiten, in de eindsprint vormden zij echter geen gevaar meer. Van der Breggen ging bij het opdraaien van de laatste rechte lijn van kop aan met Niewiadoma in het wiel. Kasia deed in de laatste hectometers nog een ultieme poging, maar ze kwam er niet meer overheen.

In 2017 werden de Europese kampioenschappen gehouden in en om het Deense Herning en daar was het aan de KNWU-equipe om de trui binnen de ploeg te houden. Op een vlees noch visparcours raakte Marianne Vos in de finale vooruit met de gepatenteerde linkmiechel Giorgia Bronzini en de almaar voortbrommerende Olga Zabelinskaya. Diverse malen had de Brabantse veelvraat bij grote kampioenschappen het onderspit moeten delven tegen Bronzini, maar nu was ze de Italiaanse te snel af.

Vorig jaar zou er in Glasgow ook weinig aan de Nederlandse ploeg te doen zijn. Ja, andere landen zouden heus wel wat weerwerk bieden, maar de gouden medaille kon alvast worden klaargelegd voor een oranjeklant. Dat zouden ze namelijk wel even doen, zo was de heersende gedachte. Het liep echter anders…

Laatste drie winnaressen EK Wegwedstrijd vrouwen
2018: flag-it Marta Bastianelli
2017: flag-nl Marianne Vos
2016: flag-nl Anna van der Breggen


Vorig jaar

Sophie Wright maakte vroeg in de koers deel uit van een sterke kopgroep, maar ze besloot hier weer uit weg te rijden. De 19-jarige schudde een prima solo uit de benen en met nog een goede zestig kilometer te gaan bedroeg haar voorsprong drie minuten. Vanaf toen slonk het tijdsverschil echter snel op het continu glooiende parcours. Op 36 kilometer van de streep was de Britse eraan voor de moeite.

Vervolgens probeerde het Nederlandse keurkorps volgens beproefd recept een beslissing te forceren. De aanval van Anna van der Breggen bleek de juiste te zijn. Zij kreeg landgenote Floortje Mackaij, Elisa Longo Borghini, Danielle Rowe en Aude Biannic met zich mee. Deze groep leek het te mogen uitmaken, maar niets bleek minder waar. Van der Breggen – onzeker over haar kansen op winst in de kopgroep – besloot opnieuw aan te vallen op een van de korte, steile Schotse straatjes en zij werd geschaduwd door Longo Borghini.

De samenwerking stokte in de ultieme finale nadat de Italiaanse een poging had gewaagd om AvdB af te schudden. Het peloton – waar Nederland ook nog heel wat werk verzette om de druk erop te houden – kwam angstvallig dichtbij, waardoor Italië besloot om alles op de sprint te zetten. En de azzuri werden beloond voor hun inspanningen; Marta Bastianelli lanceerde zichzelf perfect en zij pakte de titel. Het Nederlandse kamp moest zich tevreden stellen met zilver voor Vos, die in de eindsprint geen partij meer was voor de uitgenaste Italiaanse. Een goede les voor de opportunistische wielerfan: zelfs al heeft Nederland een gigantische lading wereldtoppers in huis, dat er ook daadwerkelijk een dame Van Duitsen Bloed wint is maar de vraag.

Opmerkelijk: Lisa Brennauer had een dag eerder het goud gepakt op de individuele achtervolging. In de wegwedstrijd sprintte ze naar een knappe derde plaats. Een straffe stoot.

Top-5 EK Wegwedstrijd vrouwen 2018
1. flag-it Marta Bastianelli (Italië) in 3u28m15s
2. flag-nl Marianne Vos (Nederland) z.t.
3. flag-de Lisa Brennauer (Duitsland) z.t.
4. flag-it Elena Cecchini (Italië) z.t.
5. flag-lt Rasa Leleivytė (Litouwen) z.t.

Marta Bastianelli wist de Nederlandse hegemonie te doorbreken – foto: Cor Vos


Parcours

Na Plumelec, Herning en Glasgow wordt nu in het Noord-Hollandse Alkmaar om de titel gestreden. De beloften-vrouwen rijden op vrijdag 9 augustus acht rondes over het 11,5 kilometer lange parcours, een dag later moeten de elites twee extra ronden afleggen over de vlakke wegen in en om Alkmaar. Schreeuwen de wedstrijden om een massasprint? Op vlakke parcoursen lijkt het daar doorgaans wel op.

Lonneke Uneken – eerstejaars UCI-renster bij Hitec Products – is het daar echter niet helemaal mee eens. “We zijn daar vorige week maandag en dinsdag geweest met de selectie om de parcoursen te verkennen. Ik vind het parcours van de wegrit echt wel uitdagend”, zegt ze tegen WielerFlits. “Bij een vlak parcours wordt vaak direct aan een sprint gedacht, maar dat hoeft hier zeker niet. Het is veel draaien en keren door het centrum en dan ook nog de kasseienstrook vlak voor de finish; dat gaat denk ik nog wel verrassingen opleveren. Ik denk wel dat de kans bij ons groot is (Uneken rijdt de U23-wedstrijd, red.) dat er een sprint gaat komen, maar niet met een volledig peloton. Ik denk dat het wel uitgedund wordt en dat er iets van een vrouw of dertig overblijft.”

Met de vaak geleverde kritiek op de omloop is Uneken het oneens: “Ik vind het een mooi parcours. Draaien en keren vind ik alleen maar leuk, dat ligt mij wel. Het stuk door de binnenstad vind ik ook heel gaaf. Ik denk dat dat een heel mooie sfeer gaat opleveren. Twee jaar terug reden we het EK in Herning en toen lag de finish ergens buiten de stad: dan is dit veel mooier.”

“Er wordt wel wat wind voorspeld, maar ik denk dat het parcours iets te beschut is om echt waaiers te krijgen. Ik verwacht wel een aanvallende koers waarin het belangrijk is om voorin te blijven rijden. Met de passage door het centrum en de kasseienstrook kun je maar beter vooraan zitten. Dat is voor ons zeker een aandachtspunt. We gingen ervanuit dat we op de Munnikenweg echt over de kasseien zouden moeten, maar ondanks dat er nu geen hekken op de klinkertjes komen te staan is het een belangrijk punt in het parcours. Het is een lange strook waarin het op een lint zal gaan. Zo dicht bij de finish moet je daar goed van voren zitten als je wil winnen.”

De koers voor beloften-vrouwen is in totaal 92 kilometer lang. Op vrijdag 9 augustus zal het peloton jonge talenten tussen 12.00 en 15.00 uur strijden om hun kampioenstrui. De elitevrouwen doen dat een dag later tussen 13.00 en 16.00 uur over een afstand van 115 kilometer.


Favorieten U23 vrouwen

Ondanks dat het dus allerminst zeker lijkt dat een groepssprint de strijd om de zege zal beslissen staan de meeste sprintkanonnen bij de beloften wel aan de start in de beroemde kaasstad. Lonneke Uneken wordt door velen naar voren geschoven als het uitmondt in een sprint. Hoe ze daar zelf over denkt? “Ik zie mijzelf niet als de grootste favoriet, eerder als een goede outsider, maar ik denk dat ik zeker in een sprint wel kans maak.”

Lonneke Uneken (links) – foto: Cor Vos

Omdat dit de enige U23-wedstrijd is die dit jaar wordt verreden is Uneken niet geheel zeker wat ze van de wedstrijd moet verwachten. Maar als de koers eindigt in een sprint wijst ze de Italiaanse vrouwen aan als topfavorieten. “Elisa Balsamo en Letizia Paternoster raken we het liefst voor de sprint al kwijt. Ik vind het lastig in te schatten of ik ze in een sprint zou kunnen verslaan, maar ik denk wel dat we als Nederland met een sterke ploeg aan de start staan waarmee we kans maken op de overwinning. We willen de koers hard maken en als we ons plan goed uitvoeren maken kan een van ons zeker winnen.”

Het Veendamse wielertalent houdt ook rekening met rensters die het niet per se van hun sprint moeten hebben. “De Duitse Franziska Koch rijdt een heel sterk seizoen als eerstejaars, de Britse dames hebben een sterk blok met onder andere Pfeiffer Georgi en Rhona Callander en zo heb je er nog een paar die het sowieso gaan proberen.” In de Nederlandse selectie zitten ook dames die het op deze manier af kunnen maken als het koersverloop het toelaat.

Ook in de wedstrijd voor elite-rensters zou Balsamo tot de favorieten horen – foto: Cor Vos

Naast de al genoemde sprintsters hebben we nog een paar rappe vrouwen voor u in de aanbieding. Emma Norsgaard is een beetje een vraagteken aangezien ze lang met haar knie sukkelde en dit seizoen alleen nog maar het nationaal en Europees kampioenschap tijdrijden reed. Haar snelle benen zal ze echter niet zomaar zijn verloren, dus mogen we best rekening houden met haar. De vraag is alleen of het EK tijdrijden niet te veel in die snelle benen is geschoten, al kunnen we die vraag zeker ook stellen bij Paternoster.

De Portugese Maria Martins rijdt net als Norsgaard in haar eentje, maar ook zij heeft een goede sprint in huis. Zo werd ze onlangs nog tweede in de Clasica Femenina Navarra. Marta Lach toonde in die wedstrijd ook haar snelle benen, de Poolse renster van CCC-Liv werd derde in deze vlakke Spaanse wedstrijd. Ook de Franse ploeg willen we niet onbesproken laten. Clara Copponi kan goed sprinten, maar daarin is ze niet meteen de topfavoriet. Misschien dat het jonge monstertalent Jade Wiel – de eerstejaars van FDJ-Nouvelle Aquitaine-Futuroscope werd al Frans kampioen bij de elites – de spurt kan ontlopen.

Tot slot tippen we de Russische Maria Novolodskaya, de nummer twee van de beloftentijdrit. Zij rijdt het hele jaar al oerend hard en zij heeft zeker de kwaliteiten om lang in haar eentje stand te houden. Wie op haar een gat moet dichtrijden zal dit zonder twijfel gaan voelen in de benen…

Kan er bij Marta na de wegrit ook een Lach af? – foto: Cor Vos © 2019

Favorieten volgens WielerFlits
**** Elisa Balsamo
*** Letizia Paternoster, Lonneke Uneken
** Maria Martins, Marta Lach, Clara Copponi
* Rhona Callander, Franziska Koch, Jade Wiel, Maria Novolodskaya


Favorieten vrouwen

Ook bij de elitevrouwen staan een keur aan sprintkanonnen aan het vertrek, maar hier is het eveneens niet gegarandeerd dat er een sprint komt. Wat wel zeker lijkt is dat Nederland de koers weer gaat dicteren. En ze zullen maar voor één medaille rijden: de gouden. Maar wie van de Nederlandse dames gaat daar dan voor zorgen? Eigenlijk kunnen ze het allemaal afmaken, zelfs in een massasprint zouden de oranjevrouwen het volledige podium kunnen bezetten.

De snelste Nederlandse is nog altijd Kirsten Wild. Op pure snelheid is de 36-jarige schier onklopbaar, maar Amy Pieters, Marianne Vos en Lorena Wiebes hoeven weinig voor haar onder te doen en de overige geselecteerden zijn ook niet traag. Kortom: in een sprint zijn er altijd wel mogelijkheden voor de KNWU-selectie. Maar er zullen wel keuzes moeten worden gemaakt. Voor wie wordt er wanneer gereden en willen ze het überhaupt wel op een sprint laten aankomen?

In een klein groepje wegrijden is wellicht een nog gunstiger scenario voor de Nederlandse vrouwen. Zo deed Vos het bijvoorbeeld in Herning en het lijkt ook voor Alkmaar een goed recept. Als ze er zeker van zijn dat de vooruitgeschoven post het in de kopgroep kan afronden, kunnen ze andere landen tot een achtervolging dwingen. En mocht dit feest dan toch onverhoopt niet doorgaan hebben ze altijd nog wel iemand over die in de groepssprint voor goud kan zorgen. In onderstaand favorietenlijstje staat Marianne Vos omwille van haar veelzijdigheid bovenaan, maar Wild en Wiebes zouden daar ook zeker niet misstaan.

Wordt het net als bij de Europese Spelen een Nederlands feestje? – foto: Cor Vos

Maar de kapers op de kust zijn er ook. Titelverdedigster Marta Bastianelli bijvoorbeeld, die de Italiaanse ploeg aanvoert. Zij wil maar wat graag het Nederlandse feestje weer bederven. En ondanks dat ze na een krankjorum goed voorjaar vanwege tendinitis een tijdje langs de kant stond, is ze wel weer aardig in vorm. Twee weken geleden veroverde ze bijvoorbeeld de Italiaanse wegtitel, zodat we haar in ieder geval voorlopig niet in ploegkledij zien fietsen. Beastianelli is katterap en daarnaast beschikt ze over een goede ploeg die traditioneel altijd sterk is op kampioenschappen.

Is Bastianelli de kopvrouw? Vermoedelijk wel, maar in de Italiaanse selectie zijn meer sterke rensters aanwezig. Denkt u aan Barbara Guarischi, Elena Cecchini en met een tikkeltje geluk zelfs aan Soraya Paladin, al is dit voor haar niet meteen het meest geschikte parcours. Het moge in ieder geval duidelijk zijn dat ook de blauwhemden meerdere opties hebben voor de koers.

Bastianelli gaat proberen haar titel te verlengen – foto: Cor Vos

Lotte Kopecky zal wel in haar nopjes zijn met de omloop. Dat de Belgische een groot talent is wisten we al enkele jaren, maar dit jaar draait ze een uitstekend baanseizoen en ze heeft ook op de weg de aansluiting bij de wereldtop definitief heeft weten te maken. Dat kan zelfs resulteren in een Europese titel, want een koers als deze ligt haar als gegoten. Ze kan goed sturen, heeft snelheid aan de meet en ook voor hobbelwegen zoals de Munnikenweg draait ze haar hand niet om. Weet zij met de Belgische selectie – waar ook veldritwereldkampioene Sanne Cant, Belgisch kampioene Jesse Vandenbulcke en Sofie De Vuyst deel van uitmaken – haar noorderburen een loer te draaien?

Lotte Kopecky is de Belgische hoop – foto: Cor Vos

Denemarken stuurt een sterke equipe waarin twee rensters zitten die het in een spurt kunnen afmaken. Christina Siggaard is de minst begaafde sprintster van de twee, maar op een goede dag kan ze in een klein groepje absoluut voor een leuke verrassing zorgen. De meest prominente kanshebster op eremetaal is echter Amalie Dideriksen. De verwachtingen over haar zijn als ex-wereldkampioene altijd hooggespannen en ook voor zichzelf legt ze de lat aardig hoog. En terecht, want ze is zeker een van de rensters die in staat mag worden geacht om de titel te pakken. Zie haar echter niet als topfavoriet, eerder als een sterk duveltje die zomaar eens uit een doosje kan komen.

Luxemburg moet het niet van een brede selectie hebben, desondanks hebben ze met Christine Majerus een gevaarlijke outsider in huis. In het sterrenensemble van Boels-Dolmans sneeuwen haar prestaties enigszins onder – wat wil je met zo’n grote hoeveelheid toppers – maar ze mag in Alkmaar zeker dromen van een medaille. Ook zij is niet traag aan de meet en met een beetje geluk slaagt ze er hier in uit haar slof te schieten.

Mag Dideriksen haar Deense kampioenstrui inwisselen voor het Europese tricot? – foto: Cor Vos

Ook de Duitsers hebben meerdere ijzers in het vuur. De voornaamste medailleklant is Lisa Brennauer. Voor het grote publiek staat ze vooral bekend als tijdrijdster, maar in sprints pakt ze ook elk jaar wel haar successen mee. Zo snel als Wild is ze niet, maar je hoeft haar echt niet uit te leggen hoe je een sprint moet aanpakken. Ze is in ieder geval de snelste Duitse die aan het vertrek zal verschijnen, al is Lisa Klein op een goede dag ook zeker niet traag. Die Frauschaft kan wellicht ook het sterke toptalent Liane Lippert uitspelen, al moet zij het niet direct van haar eindschot hebben.

Groot-Brittannië schuift de gezusters Barnes naar voren en met name de jongste van de twee zou het in Alkmaar goed moeten kunnen doen. Alice Barnes heeft een goed gevoel voor timing en daarnaast is ze ook zeer goed in positioneren. Hoewel de 24-jarige niet traag is en ze goede uitslagen rijdt in de sprint, wint ze er zelden een. Ze moet het eerder hebben van de ontsnapping met een klein groepje. Als ze na de laatste kasseienstrook met een vrouw of zes vooruit rijdt is zij een zeer gevaarlijke klant in de sprint.

Groot-Brittannië rekent op Alice Barnes – foto: Cor Vos

Verdere outsiders en schaduwfavorieten? We noemen er nog een paar: Tatsiana Sharakova, Kathrin Schweinberger, Sara Mustonen, Emilie Moberg, Susanne Andersen, Sheyla Gutiérrez en Roxane Fournier. De kans dat zij er met het Europese kampioenstricot vandoor zullen gaan is echter niet heel groot.

Favorieten volgens WielerFlits
**** Marianne Vos
*** Marta Bastianelli, Kirsten Wild
** Lorena Wiebes, Lotte Kopecky, Lisa Brennauer
* Amalie Dideriksen, Alice Barnes, Amy Pieters, Christine Majerus

Website organisatie
Deelnemerslijst


Weer en tv

De vrouwen treffen het niet tijdens hun wegritten. Ten tijde van de wegrit van beloften is de kans op neerslag tachtig procent, wat waarschijnlijk betekent dat de rensters het niet droog zullen houden. Een dag later zullen er ongetwijfeld ook droge periodes, maar nu zal er een stuk hardere wind staan. Er wordt door sommige meteorologen zelf windkracht zeven voorspeld. Dat zou zomaar eens voor spektakel kunnen zorgen, ook al is het parcours nu niet direct ideaal voor waaiervorming. Toch kan het kleine stukje dat de rensters op de Munnikenweg niet tussen de huizen rijden al genoeg zijn om het peloton uit elkaar te ranselen. Als het daar kort voor de finish breekt…

De wegwedstrijd voor de elitevrouwen zal door de NOS live worden uitgezonden op NPO1 en haar website. Eurosport en Sporza zullen er ook vanaf 13.00 uur live bij zijn. Op deze twee platforms kunt u op vrijdag ook de wegrit van de beloften-vrouwen aanschouwen. Deze live-uitzending zal rond 13.20 uur beginnen. Ben je niet in de gelegenheid om de koersen op televisie te volgen? Geen probleem, WielerFlits komt op beide dagen namelijk met een Volg Hier!


RIDE Magazine
7 Reacties
Sorteer op:
8 augustus 2019 12:28
Dat zal een Nederlandse dame of de sluwe Marta Bastianelli gaan worden. Als die haar voorjaarsvorm weer heeft is dat een zeer taaie klant
8 augustus 2019 20:30
Hoop dat Vos weer eens een truitje wint, het is haar gegund en ze rijdt erg sterk. Wiebes voor mij echter favoriete nummer 1
8 augustus 2019 21:47
Zijn de klinkers aan de zijkant van de munnikenweg echt nog vrij? Dat kan toch niet joh. Hoop dat ze bij de mannenkoers niet doen.
8 augustus 2019 23:34
Edit redactie: helemaal gelijk. Aangepast!

Wat een wordt dit EK trouwens over een belachelijk korte afstand verreden, zowel bij de vrouwen als mannen. 115km en 172,5km over een biljartlaken, wat een lachertje.
    9 augustus 2019 10:21
    Vind het parcours zelf dan toch nog belachelijker, nauwelijks criterium waqardig laat staan hier een kampioenschap over te laten rijden.
9 augustus 2019 09:35
Windkracht 8 op zaterdag. Niet goed voor de koers. En kan ook gevaarlijke situaties veroorzaken.

Laatste 2 km tegen de wind in.

Zondag bij de heren lijkt het dan weer mee te vallen.
9 augustus 2019 11:55
Jammer dat er geen hekken op de klinkerstrookjes staan. Zo heeft de kasseistrook ook geen nut. Dit worden 2 lange rijen met renners aan weerszijde op de klinkers. Iets forceren op de kasseien is er nu niet meer bij. Positionering nu nog belangrijker met 2 smalle strookjes.

Reacties zijn gesloten.