Door de bossen en over de heide van de Veluwe
foto: VisitVeluwe

Door de bossen en over de heide van de Veluwe

De Veluwe vormt de groene longen van Nederland. Met een oppervlakte van ruim 90.000 hectare is dit het grootste aaneengesloten natuurgebied van Europa. De diverse omgeving is een populair recreatiegebied en zoals Nederland betaamt is het merendeel van het gebied goed te doorkruisen op de fiets.

De Veluwe is een natuurgebied dat door de tand des tijds is gevormd. Verschillende delen ervan bestaan uit stuwwallen die 150.000 jaar terug zijn ontstaan. Door rivieren als de Maas en de Rijn werden grote hoeveelheden zand, klei en grind afgezet. Tijdens het Saalien-tijdperk werden deze sedimentafzettingen door oprukkend ijs omhoog gestuwd. Hierdoor ontstonden enkele van de hoogste punten van Nederland buiten Zuid-Limburg. Toen het warmer werd raakte het grootste deel van de Veluwe bebost, al werd dit in de middeleeuwen grotendeels gekapt ten faveure van de ijzerindustrie. Een groot deel van de huidige bossen is dan ook aangeplant.

Voor de liefhebbers van het klimwerk herbergt de Veluwe enkele serieuze heuvels, voor Nederlandse begrippen wel te verstaan. De Posbank is voor wielrenners het letterlijke en figuurlijke hoogtepunt, maar die laat ik vandaag links liggen. De route die ik fiets, zoekt vooral de westelijke flanken van het immense natuurgebied op. Ook hier zal je echter af en toe een merkbaar hoogteverschil moeten overwinnen. De route begint in de buurt van het dorp Stroe. Vanaf een parkeerplaats rijd ik het fietspad op en draai ik gelijk het natuurgebied in. De eerste kilometers lopen over een fietspad van betonnen platen over de heide en tonen gelijk de schoonheid van de Veluwe.

Radio Kootwijk – foto: VisitVeluwe

Na een paar kilometer draait de route bij Kootwijk richting het zuiden. Eerst nog in een rechte lijn, maar kort daarna slingert het fietspad door het bos. Hier passeer je het Kootwijkerzand; het grootste stuifzandgebied van West-Europa. Dit eerste deel van de route is karakteristiek voor de Veluwe. Over smalle fietspaden fiets je door een almaar veranderend decor. Van bos naar heide en van heide naar duin; nergens is de omgeving hetzelfde.

Dat laatste geldt ook voor de ondergrond, want smalle fietspaden worden afgewisseld met brede wegen en af en toe wat onverharde paden. Overigens zijn deze onverharde paden goed te doen op de racefiets, aangezien het vooral om hard, aangestampt gravel gaat. Een dergelijk gravelpad brengt je naar Radio Kootwijk. Dit voormalige zendpark werd in de 20e eeuw gebruikt als communicatieverbinding tussen Nederland en zijn toenmalige koloniën. Tegenwoordig is het hoofdgebouw een rijksmonument en bovenal een opvallend gezicht in de open vlakte eromheen.

Kort na de passage langs Kootwijk volgt een verrassend fraai fietspad. Even beeld ik me in dat ik in Girona fiets als ik over een smal asfaltpad door het bos en langs een stel duinen omhoog kronkel. Na iedere bocht volgt weer een mooi uitzicht, waardoor het bij vlagen slechte wegdek er even niet toe doet. Lang duurt het helaas niet, want met een korte maar snelle afdaling rijd je het bos weer uit, wederom richting Kootwijk.

foto: VisitVeluwe

Over een pad dat loodrecht door het natuurgebied lijkt te snijden heb je vervolgens prachtig uitzicht over de uitgestrekte Buurlose Heide. Ook hier geldt dat voor je het weet de omgeving weer verandert; eerst glooit de weg nog even over de heide maar al gauw daal je op hoog tempo door het bos. Door een paar flauwe bochten waar je op hoge snelheid doorheen kan sturen voelt de weg hier een klein beetje als een achtbaan. Het fietspad loopt langere tijd vals plat af, waardoor je even de kans krijgt op adem te komen na een paar korte klimmetjes.

Langs een N-weg gaat de route verder richting Otterlo, om vanaf daar de route te vervolgen op de Eder Heide. Eerst stop ik bij Otterlo Events om even bij te tanken. Een stevige zelfgemaakte koek speciaal voor fietsers en een kop koffie doen het moraal en de benen goed. Na vertrek loopt de route eerst nog even door het bos, maar gauw rijd je op de grens van het bos en de heide. In de zomer kan het hier druk zijn, zeker als de felpaarse heide in bloei staat.

Hierna passeer ik het buurtschap Mossel. Een dorp kan je het niet eens noemen, want het aantal huizen is op een hand te tellen. Over een korte verhoging van het wegdek ga je weer richting de bossen, waar je net als eerder over een slingerweg door afdaalt. Deze afdaling brengt je ook naar het ‘hart’ van de Eder Heide, waar een langgerekt fietspad je overheen leidt. Over de licht glooiende weg kan je mooi uitkijken over het omvangrijke heidegebied, wat er door het jaar heen vrijwel altijd mooi bij ligt.

Het Wekeromse Zand is een van de verschillende zandverstuivingen op de Veluwe – foto: VisitVeluwe

Een smal fietspad verstopt in de bossen brengt je weer van de Heide af. Langs landgoed De Valouwe en de Wekeromse Zandverstuiving verlaat je definitief de Veluwe, waarna nog iets meer dan tien kilometer resteert. Langs beekjes en weilanden door het Gelderse landschap voert de route terug naar het startpunt.

Alhoewel het in de zomer vrij druk kan zijn op de smalle fietspaden, is de Veluwe mijns inziens een van de mooiste plekken in Nederland om te fietsen. Fietsen door het centraal gelegen natuurgebied kan gekenmerkt worden als behoorlijk divers. De verscheidenheid aan flora en fauna maken het een fraaie omgeving om in te fietsen, mede door de vele verharde en onverharde fietspaden die de bossen en heide hier herbergen. Voeg daaraan toe de licht glooiende wegen en je bent verzekerd van een rit met een uniek karakter.

1 Reacties
21 juni 2021 13:29
Leuk artikel. Ik hoop dat jullie het noorden en oosten van Nederland ook eens behandelen.

Om te reageren moet je ingelogd zijn.