Traditioneel reikt de Club48 in december de jaarlijkse wielerprijzen uit. Het jaar 2023 heeft zowel op de weg, de baan, de mountainbike, de BMX als in het veldrijden de nodige hoogtepunten opgeleverd voor het Nederlandse wielrennen en de beste renners en rensters maken kans op de titel Wielrenner van het Jaar. Het publiek kan bij WielerFlits stemmen voor hun favoriet!

Het afgelopen jaar organiseerden wij met de Club 48 elke maand de verkiezing Wielrenner van de Maand. Alle maandwinnaars zijn automatisch genomineerd voor de verkiezing Wielrenner van het Jaar. De nominatiecommissie heeft daar een aantal renners met een wildcard aan toegevoegd, op basis van hun prestaties in 2023.

• De winnaars worden op maandag 27 november bekendgemaakt tijdens het Wielergala 2023.
• Het publiek – jullie, dus – kan stemmen tot en met woensdag 15 november.

De prijswinnaars komen voort uit stemmen van oud-profs gebundeld in de Club48, actieve renners en het publiek. In 2022 gingen de prijzen respectievelijk naar Harrie Lavreysen (Wielrenner van het Jaar), Annemiek van Vleuten (Wielrenster van het Jaar) en Mick van Dijke (Renner van de Toekomst).

De kandidaten voor de Renner van het Jaar (Gerrit Schulte Trofee)

Mathieu van der Poel (28, wegwielrennen en veldrijden)
Mathieu van der Poel besloot het dit jaar anders aan te pakken. Gedaan met de spielerei en energieverslindende solo’s, de Nederlander wilde dit jaar vooral zijn erelijst aandikken en uithalen op de belangrijke momenten. En of de renner van Alpecin-Deceuninck dat heeft gedaan in 2023! Van der Poel beleefde zijn eerste sportieve hoogdag in februari, in Hoogerheide, tijdens het WK veldrijden. Na een razendspannende cross en een titanenduel met zijn eeuwige rivaal Wout van Aert, trok Van der Poel aan het langste eind en veroverde zo zijn vijfde veldritwereldtitel bij de profs.

En daar bleef het niet bij in 2023, want na een korte rust- en trainingsperiode kende MVDP ook een buitengewoon succesvol voorjaar op de weg met winst in Milaan-San Remo en Parijs-Roubaix, twee monumentale klassiekers, en een tweede plaats in de E3 Saxo Classic en de Ronde van Vlaanderen. Na een langere rustperiode won hij vervolgens ook de Baloise Belgium Tour, maar in de daaropvolgende Tour de France slaagde hij er niet echt in om te schitteren, al was hij als lead out in de sprints wel zeer belangrijk voor zijn ploegmaat en sprintslokop Jasper Philipsen.

Van der Poel was in de Tour echter ook al bezig met de ‘missie-Glasgow’. De Nederlander had namelijk zijn zinnen gezet op de mondiale titelstrijd in Schotland, op een parcours dat hem op het lijf was geschreven. En dat bleek wel op die bewuste zondag in de maand augustus, want er stond geen maat op Van der Poel. De Nederlandse kopman soleerde op grootse wijze naar de regenboogtrui. Zelfs een valpartij en een kapotte schoenplaat konden hem niet van de wereldtitel houden. Het was zijn laatste echte orgelpunt, in een bijzonder succesvol wielerseizoen voor Van der Poel.

Thymen Arensman (23, wegwielrennen)
De Giro d’Italia kende dit jaar maar weinig Nederlandse lichtpuntjes. Geen ritzege of leider in een klassement voor ons koude kikkerlandje. Toch mocht een Nederlander wél de witte trui dragen: Thymen Arensman kleurde de voorbije Giro d’Italia en hield zo de Nederlandse eer hoog. Andere leiders- en kampioenstruien zorgden ervoor dat de man uit Deil even het wit mocht dragen. Na een minder succesvolle generale repetitie in de Tour of the Alps, liet Arensman in de Giro weer zien een sterke ronderenner te zijn.

In de bergetappes stond hij kopman Geraint Thomas trouw bij én wist hij zelf ook goede klasseringen te rijden. Drie top-10 noteringen, tweede in het jongerenklassement en zesde in het algemeen klassement. Zeker niet slecht voor een renner in de rol van helper. Dit was wel zijn enige echte uitschieter van 2023, al zijn er ook verzachtende omstandigheden. In het najaar viel hij namelijk letterlijk uit de Vuelta a España, waardoor zijn tweede seizoenshelft in het water liep.

Dylan van Baarle (31, wegwielrennen)
Het seizoen van Dylan van Baarle was er een met twee gezichten. Er waren enkele sportieve hoogtepunten, maar ook een fikse tegenvaller. Het wielerjaar van 2023 kon voor Van Baarle niet beter beginnen, dan met winst in Omloop Het Nieuwsblad. De hardrijder van Jumbo-Visma soleerde op een voor hem typerende wijze naar een nieuwe prestigieuze klassiekerzege. Van Baarle leek met andere woorden klaar voor een knallend voorjaar, maar door ziekte en fysieke malheur werd hij ver teruggeslagen.

Van Baarle wist zich echter te herpakken en veroverde in juni de Nederlandse titel op de weg. In de finale van het NK reed de geel-zwarte TGV weg bij een groepje met Mathieu van der Poel. Van Baarle slingerde de motor aan, haalde vluchter Frank van den Broek in en breidde zijn voorsprong uit tot vijftien seconden. En soleerde in de laatste kilometers op indrukwekkende wijze naar zijn eerste Nederlandse titel. Het was zijn laatste individuele succes van 2023, maar Van Baarle was daarna ook nog zeer belangrijk als lid van de winnende Tour- en Vuelta-ploeg.

Wout Poels (36, wegwielrennen)
Het was toch verrassend, de ritzege van Wout Poels in de Tour de France. De 35-jarige renner zat mee in de vroege vlucht in de etappe naar Saint-Gervais Mont-Blanc. Ondanks de sterke ontsnapping met onder meer Giulio Ciccone, Thibaut Pinot, Mikel Landa, Guillaume Martin en Wout van Aert, was er die dag niks te doen aan Poels. De Nederlander won met maar liefst meer dan twee minuten voorsprong en de manier waarop hij op de slotklim wegreed van Van Aert, was ronduit indrukwekkend.

Poels klom in de Tour bij momenten als in zijn beste dagen en het bleef dit jaar niet bij die ritzege in de Ronde van Frankrijk. De Limburger trok de goede lijn na de Tour door en reed ook een zeer sterke Vuelta a España. Niet alleen als klimluitenant van kopman Mikel Landa, die als vijfde eindigde in het eindklassement, maar ook als afwerker. In de voorlaatste etappe naar Guadarrama zat Poels mee in de juiste vlucht en verraste hij – na een fascinerende en razendspannende finale – de gedoodverfde favoriet Remco Evenepoel in een elitesprintje.

Harrie Lavreysen (26, baanwielrennen)
Twee Olympische titels, dertien wereldtitels, negen Europese titels en nog zoveel meer… Het is een erelijst die past bij een 35-jarige routinier, maar Harrie Lavreysen is nog altijd maar 26 jaar. De Lichtflits uit Luyksgestel is al jaren nagenoeg onklopbaar op de baan en was ook dit jaar weer goed voor enkele grote (internationale) titels. In februari voegde hij drie Europese titels toe aan zijn al uitpuilende palmares en in de zomer kwamen daar nog twee wereldtitels bij. En dan hebben we het nog niet eens gehad over zijn overwinningen in de Nations Cup en UCI Track Champions League. Straffe kost!

Jeffrey Hoogland (30, baanwielrennen)
55,433 seconden. Niemand heeft ooit sneller een kilometer gefietst dan Jeffrey Hoogland. De 30-jarige baantopper mag zich sinds 31 oktober 2023 wereldrecordhouder op de kilometer noemen. Maar dat is niet het enige hoogtepunt van 2023. Zijn wereldrecordpoging werkte hij af in een regenboogtrui, die hij in Glasgow opnieuw veroverde. Dat deed hij ook op de teamsprint. Twee wereldtitels én een wereldrecord in 2023. Voor Hoogland een goede opmaat naar de Olympische Spelen van Parijs 2024.

De kandidaten voor Renster van het Jaar (Keetie van Oosten-Hage Trofee)

Fem van Empel (21, wegwielrennen en veldrijden)
Fem Van Empel wist dit jaar vooral uit te blinken in het veld. Na een kleine teleurstelling op het NK  – Van Empel werd er geklopt door leeftijdsgenoot Puck Pieterse – kon ze plots niet meer stoppen met winnen. Zo mocht de Nederlandse in de X2O Trofee Hamme aan de finish de handen in de lucht steken en kwam ze als eerste over de streep bij de wereldbeker in Benidorm. Op deze wijze eindigde de toen 20-jarige Van Empel als eerste in het wereldbekerklassement.

Mocht dat nog niet genoeg zijn voor u: op 4 februari stonden de wereldkampioenschappen op het programma. De sterke Van Empel soleerde naar de finish en sleepte zo haar eerste wereldtitel binnen. Na een welverdiende rustperiode begon ze aan een zomer op de mountainbike en wegfiets. De mountainbikewedstrijden verliepen niet echt naar wens voor Van Empel, maar op de weg liet ze wel mooie dingen zien. Zo werd ze elfde in haar eerste Giro d’Italia Donne en zesde in de Tour de l’Avenir Femmes. In die laatste ronde won ze tevens een rit. Momenteel rijdt ze in het veld – met de ene na de andere zege – de tegenstand aan flarden.

Demi Vollering (26, wegwielrennen)
Van Empel domineert momenteel de veldritsport, Demi Vollering was dit jaar dan weer één van de (twee) heersers op de weg. De renster van SD Worx reed een voorjaar om van te duizelen. Schrijft u mee? Eerste in Strade Bianche, Dwars door Vlaanderen, de Amstel Gold Race, Waalse Pijl én Luik-Bastenaken-Luik. En dan vergeten we gemakshalve nog even haar tweede plaatsen in de Ronde van Vlaanderen en de Brabantse Pijl. Stellen dat Vollering de grote slokop was van het wielerjaar, is dan ook geen al te boude uitspraak.

Maar het werd nóg mooier voor Vollering, want in de zomer boekte ze de grootste zege uit haar carrière. Ze begon als de grote favoriete aan de Tour de France Femmes en maakte haar favorietenrol volledig waar. Met een indrukwekkende machtsontplooiing in de koninginnenrit naar de Col du Tourmalet greep ze de macht, en vervolgens gaf ze de gele leiderstrui niet meer uit handen in de slottijdrit. Met de Tourzege op zak, reed Vollering ook nog een sterk najaar, met een tweede plaats op het WK en de eindzege in de Ronde van Romandië als sportieve uitschieters.

Puck Pieterse (21, mountainbiken)
Van Empel blonk vooral uit op de crossfiets, Vollering op de weg en Puck Pieterse schitterde in 2023 voornamelijk op de mountainbike. Natuurlijk, wat ze deed in het veld mag er ook wezen, maar we onthouden toch vooral haar straffe stoten op de MTB-fiets. Ze reed in het Tsjechische Nové Město pas haar eerste Wereldbeker mountainbiken bij de elitevrouwen, maar het belette haar niet om uit te pakken. De Nederlandse alleskunner rekende na een razendspannend duel af met niemand minder dan regerend wereldkampioene Pauline Ferrand-Prévot.

Het bleek het begin van een uiterst succesvolle periode, met daaropvolgende wereldbekerzeges in Leogang en Val di Sole en goud op EK mountainbike. Het betekende haar eerste Europese titel bij de elites. Pieterse deed daarna een gooi naar de wereldtitel, maar dat bleek net iets te hoog gegrepen. En toch: met twee medailles op het WK mountainbike, in de shorttrack en cross-country, was Puck Pieterse een van de meest succesvolle Nederlanders op het Super WK in Glasgow. Als kers op de taart verzekerde ze zich later ook van de WB-eindzege in beide disciplines.

Mischa Bredewold (23, wegwielrennen)
September was de maand waarin Mischa Bredewold haar absolute doorbraak kende. Ze werd derde in de eerste etappe van de Ronde van Romandië en won de gerenommeerde GP de Plouay. Maar, de kers op de taart veroverde ze toch echt in Drenthe, waar ze met een indrukwekkende aanval soleerde naar de overwinning in het Europees kampioenschap. “Ik zat echt in een waas. Het was zo niet gepland om te winnen”, kon Bredewold het na afloop nog nauwelijks bevatten.

Annemiek van Vleuten (41, wegwielrennen)
“Ik zal het missen dat ik die hoofdrolspeler niet meer kan zijn. Sinds deze week realiseer ik me: ik hoor niet meer bij de topsporters. Zij gaan nu verder. Zonder mij. En dat vind ik niet heel leuk.” Was getekend, Annemiek van Vleuten. De inmiddels 41-jarige renster heeft het Nederlandse – correctie, internationale wielrennen – de afgelopen tien jaar ontzettend veel gegeven. Van Vleuten wist het vrouwenpeloton nagenoeg in haar eentje naar een hoger niveau te tillen, met haar haast maniakale manier van trainen en voorbereiden.

En het wierp in al die jaren wel zijn vruchten af. Maar aan alles komt een eind en dus ook aan de wielercarrière van Annemiek van Vleuten. Ze nam zich voor om in haar laatste jaar, en dat in de regenboogtrui, zoveel mogelijk te genieten van de fiets. En dat is wel gelukt. Natuurlijk, Van Vleuten moest vaker dan haar lief was haar meerdere erkennen in een Demi Vollering of Lotte Kopecky, maar won met de Giro d’Italia Donne en La Vuelta Femenina toch maar mooi twee van de drie grote rondes. Het werd zo een afscheidsjaar met een gouden randje.

De kandidaten voor de Renner van de Toekomst (Gerrie Knetemann Trofee – m/v)

Shirin van Anrooij (21, wegwielrennen en veldrijden)
In het veldrijden is het winnen Shirin van Anrooij haar niet vreemd, maar op de weg was dit een ander verhaal. In maart kwam daar een einde aan voor de renster van Trek-Segafredo. De jonge veldrijdster boekte haar eerste zege in de Women’s WorldTour. In de Trofeo Alfredo Binda in Italië koos Van Anrooij voor de aanval en soleerde naar de overwinning. Ze kwam uiteindelijk met een voorsprong van 23 seconden over de meet en boekte haar eerste zege in de Women’s WorldTour.

Puck Pieterse (21, mountainbiken)
Over Pieterse valt niet zoveel meer te vertellen, na onze eerdere lofzang. De nog altijd maar 21-jarige renster schitterde dit seizoen op de wegfiets, maar toch vooral op de mountainbike. Drie wereldbekerzeges, een Europese titels, twee WK-medailles en twee WB-eindzeges: de oogst is bijzonder indrukwekkend. In het veld veroverde ze aan het begin van het jaar bovendien de Nederlandse titel bij de profs, en moest ze op het WK in Hoogerheide alleen haar landgenote Fem van Empel laten voorgaan.

Olav Kooij (22, wegwielrennen)
Je zou het bijna vergeten, maar Olav Kooij is nog altijd maar 22 jaar oud. De Nederlander staat nog aan het begin van een (hopelijk) lange wielercarrière, maar is inmiddels al niet meer weg te denken in de sprints. We kunnen gerust stellen dat Kooij deel uitmaakt van de crème de la crème van het internationale sprintersgilde. Met dertien overwinningen was hij ook in 2023 weer een van de veelwinnaars in het internationale peloton. Zo was Kooij succesvol in onder meer Parijs-Nice, de Ronde van Polen, de Tour of Britain en de Tour of Guangxi.

De kandidaten voor wielerteam van het jaar

Team SD Worx
In het vrouwenpeloton was er maar één ploeg echt dominant en dat was (opnieuw) Team SD Worx. De Nederlandse formatie won in 2023 de ene na de andere wedstrijd. Demi Vollering, Lotte Kopecky en Lorena Wiebes waren de drie slokoppen: deze vrouwen waren gezamenlijk goed voor maar liefst 43 (prof)overwinningen. SD Worx won over het hele jaar 62 keer op de weg en was op een bepaald moment zelfs verantwoordelijk voor een streak van liefst twintig opeenvolgende zeges. Over domineren gesproken!

Jumbo-Visma
Bij de vrouwen was SD Worx bij momenten veel te sterk voor de concurrentie, bij de eliteheren was Jumbo-Visma – zeker op rondegebied – niet te stoppen. De Nederlandse formatie zorgde dit jaar voor een unieke prestatie door alle drie de grote rondes (Giro, Tour én Vuelta) te winnen. Nog nooit won een andere ploeg alle drie de grote ronden in hetzelfde jaar. En dat was nog niet alles: de geel-zwarte formatie won in 2023 maar liefst 69 wedstrijden. Geen enkele andere ploeg deed beter het afgelopen seizoen.

Nationale baanploeg
Ook op de baan regende het in 2023 weer Nederlandse successen. Denk aan de Europese- en wereldtitels van Harrie Lavreysen en Jeffrey Hoogland, de winnende combinatie van de Nederlandse sprintploeg bij de mannen maar ook aan de prachtige wereldtitel van Yoeri Havik en Jan-Willem van Schip op de Madison. Ook bij de vrouwen was er genoeg te vieren. Een jaar voor de Olympische Spelen van Parijs, lijken alle sterren goed te staan.

(Advertorial)